Alle inzendingen over haat

Om daarna in stilte wanderend van hoop naar wanhoop, angst en moed, liefde en haat... twijfel en zekerheid. We zwierven allen te samen langs beekjes, blaren en winden langs de wereld: en ik keek je daar aan... wetend ook jou weer te laten gaan. We vonden elkaar even, hielden de handen vast vertwijfeld en verwonderd.…

'k Droom van een land zonder haat en achterdocht waar een wolkenloze hemel de dag tot aan de avond brengt. 'k Droom mij een land zonder grenzen waar de onschuld weer bestaat. 'k Droom van een land voor alle mensen waar een wolkenloze hemel de dag tot aan de avond brengt. Dat is een land waarvan ik droom.…

Elk roemt uw waarde, schoon bedrog en krijg u haten. Gij stond zelfs heidnen bij in onderdrukte staten. Ach! waart gij nimmer door het Christendom verjaagd! Nooit trok ge, in hoge nood om onderstand gevraagd, Met loden schoenen voort; nooit hebt ge uw Vriend verlaten. Gij zijt de steun des lands, de band der onderzaten.…

Alleen Ik zit alleen, zo wil ik het Alleen hier met m’n eigen Alleen zijn heeft me nooit gestoord Ik zal er niets van krijgen Het is mijn keus, ik heb het graag Ik wil met niemand praten Het is m’n recht, ik eis het op Je mag me daarvoor haten Maar het deert me niet Het laat me koud Doe jij je eigen dingen Laat mij met rust, verveel me niet…

doen Wat water bij de wijn En dan hier al die heisa Van onze nieuwe gasten Met normen en met waarden Die hier nog nooit goed pasten Ze krijgen geld En huisvesting Goed eten en tv Een laptop En zelfs een fiets Het zit ze eindelijk mee En dan toch nog kankeren Geen dankbaarheid, respect Verdraagzaamheid is ook ver zoek Slecht haat…

doen, noch verderf stichten Geen heilige berg is mij onbekend, Ik zal mezelve beterschap toewensen, en vredig De levenslijnen der herinnering volgen Naar de puinhoop van mijn verleden dat nog slechts smeult, En stuiptrekkend in mijn ontworteld landschap Zal ik de hand uitstrekken naar de sluier van de diepe slaap Zachtjes genoeg om geen haat…

Ik zocht U in kille kerken en liep langs brede warme stranden vol verbeten haat om ’t schone schitteren van Uw eeuwigen naam. Ik zag mannen en vrouwen U volgen als driftloze honden en kroop U in ’t donker na om ’t strelen van Uw vergevend’ hand.…

Oneindige blijvende reddingsboei tevens steun ook toeverlaat Ik word constant uitgelachen om Mijn Manitoe die me nimmmer haat. Vader.... we blijven slechts mensen en de mens maakt fouten. Kus en dik bedankje van een kind blijvend iemand ongezouten.…

Gezellig was het kerstmaal gisteravond na jaren zagen we elkaar eens weer waren verbonden in pais en vrede alle haat en nijd werd eindelijk bijgelegd bij aankomst een zoen van Truus voor Mien zwager Henk sloeg Jan ferm op de schouder de familie was na zoveel jaren één gisteravond bij thuiskomst belde Truus nog eens met Mien wat gezellig is…

Er zijn nog steeds ergens oorlogen, nog haat in de wereld, nog steeds onverdraagzaamheid. Wat zou hij wel niet verzinnen, hij de duisternis om nog steeds niet echt verdreven te worden hij spreekt alles behalve vredig, allesbehalve.…

jouw kruik die je binnenste warmt en mij leidt naar het Niets, het Niets waar geen brij van woorden me vertellen over de hiërarchie van hen die trachten ons te verwonden zodat we sterven, sterven in de deïstische gave van het ejaculeren in jouw grotje van welbehagen - we wachten niet tot morgen, want morgen zou ik je wellicht kunnen haten…

mitraillette, klaar voor de onderwerping van een weerloos volk dat in een open veld staat maar, is dan de vraag, zoeken we die allemaal niet een beetje hebben we allemaal geen nood aan ons eigen volk dat naar jou luistert ik hoop het niet ik heb geen tijd om te denken ik heb geen tijd om te leven ik heb geen tijd om lief te hebben laat staan te haten…

over mijn grote ogen, mijn dwaze dromen En ik, wat ik wil, is van alles vertellen dat jou raakt Ja, dat is het .....Alsjeblieft, dit is wie ik ben .....Hier sta ik, bloot voor jou, ja .....ik ben bang .....Hier sta ik, stil in de drukte Kijk naar mij, kijk op zijn minst naar wat er over is van mij Kijk mij aan, voor ik mezelf haat Wat…

Ik voel je als weerstand ophopend in mijn buik Ik voel je Als trillingen in mijn hand Ik voel hoe je langzaam mijn nek dichtknijpt Alsof ik niet meer adem halen mag Ik ben zo bang van jou Zo boos op jou Ik voel mijn buik samentrekken Mijn hart klopt als een gek Wat haat ik jou Ik hoef jou niet Ga weg, schreeuw ik Ik wil dit niet…

veel te lange stoet Moeders die de zolen staren Van schoenen eens trots uitgezocht Trekken zich snikkend aan de haren Brullend als een wangedrocht Grijze zeeën stromen over Zwarte zeeën slokken op Kale stambomen staan pover Boven hun afgebroken knop Zonder wezenlijk verschil Staan alle oorlogsraden stil Om in een tijd van somber haten…

akker en boerenwei door grote bossen van stil dorp naar drukke stad liet zijn mondharmonica vol vrije kunst horen ongeacht of de koopwaar snel misschien moeizaam het kistje verliet ofschoon hij nooit las sprak de man al lopend tot zijn Hemelse Vader dankte Hem elke avond waar hij ook rustte herberg stal of wildernis de gelovige haatte…

Soms reis ik in gedachten Even naar een andere tijd Naar de omgekeerde wereld Hoe het daar is dat wil ik even kwijt   De tijd gaat er niet vooruit Maar hij gaat langzaam terug De oorlog wordt weer vrede Een olifant is weer een mug   De haat wordt weer de liefde De ruzie is nog niet begonnen Verdriet gaat terug naar blij Verliezen verandert…

Sta op en trek ten strijde voor hen die onder racisme lijden: Pik het niet langer en spreek je uit, tolereer geen intolerantie, geen discriminatie, geen haat; kijk niet weg, negeer het niet, zie het onder ogen, wil het weten en kom in actie; vorm een schild, een brug, een veilige haven, wees een vriend en medestander, sta zij aan zij,…

dichtte hij tomeloos zo waren ze een jaar lang onafscheidelijk maar helaas geluk is vaak maar tijdelijk toen ze samen gingen dansen hij over haar voeten duikelde zij over zijn zinnen struikelde liep de harmonie ten einde nu danst zij paal voor lage heren maar oogst geen schone zinnen slechts geile blikken zijn haar deel ach en hij haat…

Haat en vrede gaan niet hand in hand, En vele mensen worden van hun leven beroofd. De legers van beide partijen zijn bemand, Is er nog iemand die in vrede geloofd? En de dichter loopt alleen over het strand, met zoveel ideeën in zijn getekend hoofd. Hij knielt, schrijft een gedicht in het zand, over de kaars van vrede die langzaam dooft.…

Iedere verlossing kost een beetje bloed, men moet de dokter en zijn mes niet haten. Het Irakese volk beseft niet wat het mist, zolang het juicht en vecht voor eigen leiders. Wij hebben zelf ons eenmaal zwaar vergist, want ook de Duitsers kwamen als bevrijders.…

duizend- ELKAAR OMHELZEND, IN HUN KRUISPUNT EEN VOOR- poten, inprentend in je huid een onuitwisbare ZIENE LANDING OP EEN ONBEWOONDE OMNEVELDE rune, een bloedende ijsvlakte, gekruisigd PLANEET HIER MOEDER VAN NESTTRILLINGEN, DAAR wijdbeens de te water gegane gebarsten kruik; (MIJLEN DICHTER) EEN OMHULLENDE ZACHTHEID, toen pas deed zij de daad haat…

Geloof me, Marilena, maar een meisje zoals jij zou het nimmer overleven in zo'n kille maatschappij Waarin macht verkeerd verdeeld is, en respect nooit zal bestaan En waar haat en egoisme zeer hoog in het vaandel staan.…

¨ Zij, gênant geknik, tik op bil, aai over bol schuinlachend mij aanziend, grootoog-strelend Ik, ongemerkt gloeiborstig, hart overvol Zelfbeseffend nooit meer, haar gedachten delend Hek-geleund, weer praten met blond en blauw moederwarmte zuchtend "nog èèn keer vroeg op" Ik… lijdzaam knikkend, …ach huwelijkstrouw oh Amor, wat haat ik…

Haat en wraak zal ik baren schreeuwende leegte as. --------------------------------------- NOS-jouraal Bosnië, 28 januari 1996 --------------------------------------- uit: 'Door schemering en dageraad', 1997.…

Voel, hoe ’t steeds bevestigd vergelijken Onzer leden reeds tot waanzin stijgt; Wij, die éénvoud wilden, moeten wijken Voor iets in ons, dat naar scheiding hijgt, En dat, ingetogen, zich vergroot Over liefde, en dat ons zal doen haten. Ga, geloof niet dat ik je verstoot, Want uit welk verenen?…

voel de blik in je ogen, voel je warmte Nagloeien in zwoele gedachten Beelden vol liefdesbewijzen tussen de pauzes Van het geruzie in slapeloze nachten Pijn, voel je gezicht, voel je huid De warmte van jouw gelukkige wezen Een vrouw op en top, ongekend lief en mooi Wiens gedachten alleen ik kon lezen Pijn, voel de ruzies, voel de haat…

Ik wenste mij een effen blik, Een onbeweeglijk oog, Dat nooit verried wat liefde of haat, Wat lust of luim, of goed of kwaad Van binnen mij bewoog. En voorts – een forse lichaamsbouw, Een grofgespierde knuist; Wie met de kracht des vlezes lacht, Iets olifantisch’ baart ontzag En ’t geestje vreest de vuist.…

An Englishman from London en een man uit Den Ham Met each other near een square in Amsterdam They had elkaar nog never before somewhere gezien In feite in Amsterdam, they’ve both never been They bumped against elkaar op het zebrapad Both said “excuseer me” en tilden their hats The Old Den Hammer rubbed over z’n pijnlijke lip En de Londenaar…

Wie mij aanraakt met geweld Zal voelen wat ik haat! God, kunt u mij begrijpen? Of ben ik nu net als geweld? Onderliggende emoties niet de baas Is de liefde dan al uitgeteld? Oke, ik snap U, ik zal het doen Ik zal alles pikken en keer dan ook mijn andere wang Ik snap Uw principe ook al maakt me dat zo bang Dus liefde is het antwoord?…