Alle inzendingen over handdruk ontmoeting spiritualitiet

(voor Sophie Heesen) Naast een stoelendans met brandende heksen reed ik op een zeepaardje naar de binnenstad en zocht ik naar een glimp van jou, langer dan de koerende duiven beweren en korter dan de neus van Pinokkio. Ik volgde het kwikzilver in de goudader onder de Goudse straten en ik zag je vele keren als een hazewindhond voorbij snellen…

Altijd ben ik rusteloos op zoek, maar na een handdruk of een knuffel, want dan pas is sprake van ontmoeting. Mensen lezen is mooier dan een boek.…

Ik denk hierover wel eens na hoe ver is de reikwijdte naar geluk Als ik midden in het leven sta zit het misschien wel in een handdruk…

een gebaar een teken een groet een brug naar elkaar om over te steken als ‘t moet…

Misschien worden wij mensen almaar ouder uit ingebouwde hunkering om heel de soort te ontmoeten. Misschien is inmiddels gemiddeld 80 worden hier een vergeefse, absurde poging om eigenlijk de leeftijd van 260 te bereiken, nodig om als enkeling heel de mensheid te kunnen groeten, gerekend één seconde per handdruk – oogopslag.…

En – ’t kusje te–met zij verleidende zoet – Uw handdruk zij heilig, o vrouw!…

Er is zoveel waar 't wonderlijk begeren Ongaarn naar reikt; want wij zijn zo gemaakt Dat wij niet enkel wat ons scha doet weren, Maar onze trots ook wat wil helpen wraakt. Op andren niet alleen maar op ons eigen Verhalen wij het leed dat de andre ons deed, En voeden lust in pijn en wonden krijgen En noemen de andre en weten zelf ons wreed…

De handdruk, die louter een ‘gunstje’ verbeeldt Die wijs ik bepaald van de hand! Ik weiger uw handje zo keurig en teer, Mij angstig en huivrend geboôn! Ik vraag u geen handschoen; ik weiger die eer; Al waart gij Jouvin in persoon! Uw harige rechte, mijn Bello, zegt meer, Dan 't pootje, zo keurig, zo schoon!…

Dit gedicht geef ik Je als handdruk, De allerpersoonlijkste Uiting van menselijk contact - Sterker nog, ik heb deze Regels voor jou met De hand gedrukt Uit houten letters Waarvan elke vezel Door de liefde voor Jou doortrokken is…

Het moeten ontmoeten. Onontkoombaar bij 't begroeten dit wintergevoel. Kom me niet te na. Hoezeer 'k ook van je hou, kom me niet te na. Kom me liever niet te na. Als je enkel kijkt en zwijgt is 't of helse pijn mij dreigt. Kom mij maar niet te na. Je handdruk is een greep om niet aan te ontsnappen. Hou me los, hou me los!…

Bij zijn vertrek bij de ABN Amro Bank kreeg hij een gouden handdruk mee van 26 miljoen euro.…

ergens langs de weg kwam ik je toevallig tegen door onvoorziene pech op onverharde wegen reed je me eerst voorbij om daarna terug te keren je opende het raampje en je zei ga jij vanavond met me mee samen reden we naar zee de radio die speelde zacht gezellige muziek voor ons twee ik voelde me echt op mijn gemak we liepen samen op het…

Dat was het dan na een geanimeerd gesprek en een schuchtere handdruk liep ze weg hoogstwaarschijnlijk zal ik haar niet meer zien navoelen wel had haar meteen duidelijk moeten maken wat ik toen voelde…

Een vrouw ontmoet een man de blik, de handdruk voelen klik, maar zij, zij gaat er niet op in! Want waar het eind en waar begin? Toch, zomaar ergens middenin lijkt er iets ontloken, een digitale geur geroken, iets opgelicht, ontstoken.…

De eerste kus bepaalt of je relatie gepassioneerd of lusteloos zal zijn en ook de handdruk is een doorslaggevend sein bij kennismaking en sollicitatie 't is daarom dat ik op kantoor zoëven mijn directeur een tongzoen heb gegeven…

Hij spreekt esperanto met snelle voeten tien noppen brengen toppen dichterbij geloven in zegen van boven haalt vurig hel en hemel almaar dichterbij en vloert de laatste hindernis zijn zonnebril verbergt eerlijk zicht op waarheid een handige list laat volgers een betoverend standbeeld bouwen…

mij treft vooral de bijzondere glimlach die ze draagt alsof hij haar eigen is de immer delende blik en haar handgebaar in gebiedende gastvrijheid haar handdruk maakt indruk ook zonder habijt…

Bij de bezegeling van de koop, werd de hand fijn gedrukt men vergat echter, dat de tekening net zo belangrijk was, ondanks dat men vroeger zei: dat een man’ s handdruk evenzeer telde als zijn tekening!…

de zang van een nachtegaal heeft mijn ziel gevoed ik weet niet meer of het in Spanje was het kan ook Frankrijk zijn al het relatieve verdween achter elke horizon zelfs de handdruk van Macron met Trump loste op in drukletters die verwaaiden in het moment .…

Aan de rand van het aflopende land De lichten Zijn duisternis Maar het was halverwege dat ik naar rechts keek En hem zag komen In zijn zwart met witte pij Terwijl hij me in stilte voorbij ging Liet hij me achter met mezelf op mijn eigen verlaten eiland Onderweg naar waar de lichten licht zijn…

Kijk, daar loopt een ranke gele Blomme. Haar naam? Die felle blonde? Voor zeker Margriet. ’t Kan me echt niet schelen, verdomme. Zo’n lichaam? Mijn liefde straalt, jodelt zijn levenslied. Ze verdwijnt, ik blijf achter, als een stomme. Wat ’n blaam? Margriet zingt, lacht met mijn liefdesverdriet. Mijn stoer imago wankelt naar…

ik krijg geen vat op jou jij mysterieuze vrouw je hebt speciale trekjes zoals ook die binnenpretjes wanneer je kijkt naar mij dan voel ik wat gevlei je ogen branden vuur en je lach is puur natuur je woorden laten dromen maar zover kan ik nooit komen op die plaatsen ver van hier voel ik in gedachte het plezier je bent net zoals het…

samen, om in het zoutste bad te baden, tranen werden een rivier waarover ons tijdloos veer bewoog, en door een tegenwind, die altijd loog in holle vaten met leeg geluid mochten ervaren uit de heldere irissen van beider oog, jouw toekomt en mijn verleden verblikten in elkaar het maakt niet uit hoe we die plek gaan noemen of we deze ontmoeting…

Ik zie je door dikke druppels op de ramen, mijn engel van lijn 8. Jouw profiel zo afgetekend en toch zo zacht, slechts de spiegel en het donker brengt ons samen. Ik staar naar natte stadse straten, naar mijn buitenwereld, spiegelend vervormd. Een regenspoor dat mijn beeld misvormt laat ongemoeid het gezicht dat ik niet los kan laten. Neonlichten…

Er wordt geen slag meer om de arm gehouden De wet wordt niet met voeten meer getreden En ook de gouden handdruk wordt vermeden Door hen die ellebogenwerk vertrouwden Het voetvolk zegt verbaasd: ´Nou breekt mijn klomp, Het kabinet is nog alleen een romp´…

Hoor ze wanhopig, radeloos janken "Wáár is't nog veilig bonussen beleggen" "Ik voorspel, straks kunnen ze naar ons dreggen" Hoe zielig, die toppers van de banken Hoort ze die handdruk in Euro's vervloeken Was ie maar veilig in gevulde koeken…

Het toppunt van zelfgenoegzaamheid werd door de topbankier bewaarheid Een gouden handdruk van negen ton toen de Liborrente het niet meer aankon Onder stoelen of banken heel gewoon Het is marktconform, dat zet de toon De economische crisis is bijna voorbij Weg is de participatiemaatschappij?…

En beiden zeiden later dankbaar: "Vriend, Mijn gouden handdruk heb je wel verdiend."…

Was het toeval of voorzien, Was het toen lust of liefde? Op afstand keken wij elkaar plotseling in d'ogen Een heel mooie tijd van nazomeren onderweg naar Binnenkort in de maand mei, leggen verliefde vogels in meervoud hun ei Ook al was het toen eerder op afstand Het maakte mij blij…

’wellust’ dacht ik toen ik de eerste keer haar hand in de mijne nam ’wellust’ - met dubbel-l haar antwoord was een glimlach bijna een lachen die bij de tongpunt over lippen likkend voor enkele momenten in de rechter mondhoek zichtbaar werd en een handdruk die bezweet kreunende nachten beloofde.…