Alle inzendingen over handen OR vastgebonden OR vouwen

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Hand in hand met Jaweh, Esther…

met flarden en rafels aan elkaar vastgebonden nare langdurende uren kruipen traag voorbij met bellen en toeters uitgelaten zwaaiend blije kortdurende uren rennen snel voorbij met beide handen worden rustige uren voorzichtig vastgepakt opgeborgen voor later voor later als een paar extra uren het verschil kunnen maken tussen…

Sinds jaar en dag penseelde hij veel welgevormde vrouwen Met vaste hand verbeeldde hij hun borsten en hun billen Nu hij op leeftijd is, zijn handen meer en meer gaan trillen Ontstaan er op het canvas bibberlijnen, plooien, vouwen Tot zijn verbazing wordt hij nu geroemd, ‘doorleefd ’ is hot Dus schildert hij met verve rimpelhuid en knokig bot…

een man zoekt leven wikkelt woorden in zilverpapier spuugt tussen platgestreken vouwen er wonen geurende seringen in zijn hoed een vrouw ziet de man haar handen vouwen lelies de wind raakt verward wiegt alles om haar heen de vrouw schudt met losgeraakt haar zoete lippen lokken vogels alsof zij de aarde aantrekt buigen takken beleefd…

Soms word ik afgevoerd en verdoofd, soms vastgebonden. Er zijn momenten waarop ik eeuwenlang mijmerend volmaakt gelukkig ben: wanneer ik mijn handen op de aarde leg zijn het kleine handen. ----------------------------------------- uit Verzamelde gedichten (1981)…

wat in jouw handen bloeit is nog een kind van alle dagen zonder vragen groeit zij jaren in genieten van de dag en enkel in ervaren je hebt haar lief herkent alle gevaren want de dagelijkse zorg gaat zo diep handen waren vastgebonden want geen arts zei onomwonden de prognose hoe haar leven moet nu weet je eindelijk beter zelfs…

Vouw Uw handen om mij heen, drogend de tranen die ik ween. Het is al om hem met wie ik eens ging trouwen het liefste wat ik ooit bezat. Op wie ik durfde bouwen, hij was mijn liefste schat. Heer ik vouw mijn handen saam en richt mijn ogen nu naar u alleen. U roep ik aan in Jezus naam, nu het stil wordt om mij heen.…

in haar slaap ruist de wind de donker vastgebonden dromen gemaakt in dode dagen over zodat ze vanonder een kleurrijk deken in open ongedwongen verhaal zou kunnen opstaan…

ik weet nog hoe zij daar stond met beton in haar handen hoogzwanger het snauwen van hem was geen vergissing zij staarde voorbij gebalde vuisten ’n gescheurde jurk, stevig vastgebonden aan de brokstukken van ’t onmenselijke tussen modderpoelen en het gehavend huis gekromd bouwde zij een muur, het gewicht vol gesis onder geweld van…

ik vouw mijn handen en sla mijn wimperbogen op naar 't licht van Zijn ogen gedenk de wolken van doodsangst die boven de bergen hangen ruik de doodsgeur dat met zijn schaduw door de geschiedenis van het ontheemde volk gaat onder het gewicht van bloed dat zinloos is weggestroomd…

‘lingerie wulps in de vouw man ben je maf wuft zacht gezegd uitgebluft?’…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Een hobo blaast de ochtend open de lucht trilt het eerste licht valt dralend op mijn handen de eerste schaduw vouw ik weetgraag open de eerste aarzeling uit zich in verwondering een hobo blaast de ochtend open een vogel zingt…

Een diplomaat die ruw wordt vastgebonden, Is wel onschendbaar, maar niet ongeschonden.…

Hoofd dat niet Meer wil - Benen vastgebonden Door onzichtbare Banden uit het Verleden die mij Het voortgaan Beletten Zachtgesponnen Zilverdraden Die als een Onverbiddelijk cocon Het lichaam omspannen Met verstikkende deken, Laatste halte voor De dood…

Ik vouw gewoon m'n handen; nood leert bidden.…

Hij heeft onlangs een hoofddoek vastgebonden maar zag te veel; een nikab dus gepakt ’t Werd niks, ze had nog veel te veel contact De boerka heeft hem wél erg opgewonden Van slag is hij: volkomen kwijt de kluts door giebelende, geile bivakmuts…

Als er niets meer uit je handen komt laat ze dan maar leeg laat ze dan maar los laat ze dan vooral niet tot vuisten ballen niet laten gaan niet laten slaan Laat ze vooral elkaar kruisen je handen vouwen je ogen dicht moment voor gebed gedicht of hartenkreet Laat je handen dan schrijven dan componeren dan schilderen met het potlood…

Je lag daar in dat veel te grote bed Jouw handen waren daaraan vastgebonden Zo bang dat jij jezelf nog zou verwonden Maar al je kracht was toen al stilgezet. Jouw lege ogen waren al gebroken Ik keek naar je en zocht het beeld van toen Hoe graag zou ik het nog eens overdoen Maar het verleden had zich al gewroken.…

Jouw handen willen vangen verscheuren geleefde tijd zij vlechten stil verlangen vingers verstrengeld in strijd Mijn handen gebaren zacht raken jou heel even aan jij schrikt terug, onverwacht verkrampt door herleefde waan Onze handen vouwen verward ontsluiten nog te leven tijd vereelt geraakt tot in het hart verzachten gestreden strijd…

Toekomst ligt breekbaar In mijn gedachten Mijn handen vouwen zich In gebed om zekerheid Ik doop mijn pen In meren van verlangens En laat een waterval Het onbevlekte wit bevangen Mijn verlangens schrijvend Ontdoe ik mij van het blad Voor mijn mond en laat gedachten de einder zoeken Mijn handen ontvouwen zich Berustend in eigen kracht…

Samenzwering tegen de wereld, ontwaken in je kus die ik drink en drink maanmelk in het speelse licht en mijn borstenaltaar vangt je handen, je adem als dansende lelietjes-van-dalen tot mijn kelk vol is met jouw dromen... één keer nog zucht je mijn naam en dan vouw je me op in schemering en satijn.…

ontkiemend onkruid bedreigt zijn leven zodra het zich sluipend onderhuids zal bewegen woekerend onkruid geworteld in zijn brein kweekt verwarring en angst en laat ons droef te moede zijn nietsontziend onkruid doet ons de handen vouwen en stilstaan in de lucht op vleugels van vertrouwen…

ik groet je met mijn hoed en met mijn jas ik draag een kruis –je weet het niet je ziet het pas als ik mijn ogen in de jouwe zet en keurig net vouwt zich mijn jas mijn hoed verlicht zijn rand en zacht heel zacht vouwen mijn vingers rond jouw aangeraakte hand…

Weemoedig staart ze naar haar handen, handen die troosten, handen die zorgden, handen die kookten, handen die streken. Waar waren ze ook weer voor? ze friemelt met een zakdoen, strijkt haar rok glad, kijkt schichtig om zich heen, om vervolgens weer te blikken op die doelloze handen!…

zich niet, verweekte niet in bad natuurlijk ging hij wonen in die stad waar strijd met kapitalen werd geschreven er werd in open wonden zout gewreven hij was te slim voor galg, te snel voor rad natuurlijk kwam hij op het rechte pad vergeten was het woeste tegenstreven een pak, een das, de wekker op half zeven z’n vrouw streek alle valse vouwen…