Alle inzendingen over handschrift

Haar handschrift Was hard en kil Frustratie sprak Uit elke letter De liefste woorden Waren zelfs vervuld Van een wijzende vinger Op alle onrecht van de maatschappij Woorden teder en schoon Vervuld van passie Bereikten vol overgave Het diepste van mijn ziel Ik las haar brief Vol zwarte vlekjes Het deed mij denken Aan mieren vertrokken…

Even is er 'n vleug van Middeleeuwen Zie je de monniken op rij die monotoon hun liederen zingen Hun -spreekwoordelijk- zwijgen in alle talen Hun handschrift -lichtschuw-opgeborgen in aloude analen Niet gehecht zijn aan aardse dingen hun sobere pij...…

schrijven ze schreeuwt om lijfelijk contact alsof ze met het maagdelijk papier de liefde wil bedrijven het schrift kent echter regels en ik ga regelmatig vreemd met de pc daarmee bezegel ik het noodlot ik begeef mij op een hellend vlak als ik begin te schrijven ik schreeuw om eender welk contact maar woorden kunnen bij een handschrift…

gisteren zag ik je met deuren en ramen dicht er lag nog altijd een dag op tafel en ik probeerde te tellen hoeveel keer jij je kind doodsloeg tussen schalen vol vlees en verzuurde melk met de grootste moeite zocht ik nog een verhaal of de welving van je borsten maar je handschrift werd onleesbaar en ik heb slechts het vreemde…

Als ik ontwaak zie ik nog dat vel papier daar liggen beschreven met mijn handschrift een waar gebeurd verhaal, ik hoef het niet meer te lezen.…

ik heb papier mijn woorden toevertrouwd in een handschrift dat geen mens ooit meer kan lezen de letters staan er wel maar in zinnen heerst de dood en in de strofen valt niet meer te leven stram hark ik de restanten bij elkaar probeer het alfabet te completeren en ook dat krijg ik niet helemaal klaar ik wil mijn ziel niet meer…

schrijven ze schreeuwt om lijfelijk contact alsof ze met het maagdelijk papier de liefde wil bedrijven het schrift kent echter regels en ik ga regelmatig vreemd met de pc daarmee bezegel ik het noodlot ik begeef mij op een hellend vlak als ik begin te schrijven ik schreeuw om eender welk contact maar woorden kunnen bij een handschrift…

boeketjes dag groene vingers in de slag met linten en versierpapier blikken stralen tussen kleuren die het groen opfleuren na de onverwachte regenbui je bloemenwinkelt zonder kassa zet de bossen in een rieten mand schrijft de kaartjes vlotjes met de hand geen virtuele stickers maar met woorden rechtstreeks uit je hart in een handschrift…

herhaaldelijk drinkt ze haar koffie met een klein suikermondje terwijl ze een boek leest stil genietend soms met een glimlach op haar mond omdat er woorden zijn die raken het gevoel en denken ze bedankt de boekenkast van geheugen tussen heren en mevrouwen die doen leven aan je eigen ervaring in ‘t handschrift van samenzijn, wat…

zeg werkelijkheid waarom verdrijf je mijn dromen wis je het handschrift van de hoopvolle zon leg je een schaduw over mijn vlinderminnend voorjaar mijn schildering van roze en witte bloesembomen zeg werkelijkheid waarom ben je soms zo subiet zo duidelijk daar, kruis je mijn gedachten, mijn verwachten verbreek je zo vaak de betovering…

je venushand is slank vingers lang en artistiek jouw handschrift is muziek in licht gebogen lijn articuleren rondingen passie de schrijfhoek is verfijnd mijn marshand is vierkant kort kordaat staccatoot rechte lijnen verdwijnt in oplossend vermogen na de daad het schrift is tegendraads wij hebben het heelal beschreven met aardse…

Ik stuurde je een kaartje Dat wilde ik zo graag Het zenden ging wat moeilijk M’n handschrift werd wat vaag Ik wilde het wel sturen Ik liet het ook wel toe Toch heb ik het in de bus gedaan Ik herinner me nog goed hoe De moeite en de zenuwen Die liepen aardig op Na lange uren zweten had ik de wind weer in m'n kop Ik dacht dat…

ik geef jou een steen, aarzelend warm van mijn handschrift op zijn huid misschien dat het lot mij dit vraagt; een paar ronde, onmeetbare woorden nog vóór mijn ziel het ontbinden verkiest en alle straten zwart schrijft met droeve verzen waarin vogels zonder stem zich wikkelen of misschien willen mijn handen weten waar we…

ze zijn zo gelijk verschillend de dichters in het gedorste avondlicht het vuur draagt gezichten soms verborgen in een nachtverhaal dat dromen stolt tot onbegrepen stenen waarop het handschrift rilt en rolt maar ik hoor ook kleuren knetteren, gedachten die hangen als madeliefjes aan een hals een warme borst waait nog voorzichtig…

onwerkelijk hoe stilte het witte daglicht draagt alsof winter over haar heen groeit en wenst te horen dat woorden ongezegd blijven leven in zijn handschrift ik loop er heen, de bomen trager in het water, aan het einde van het onlangs gestorven huis het is vandaag, een dag zonder schaduwen alles lijkt anders van vorm * bloemengeur…

regenbogen Met aan het eind die pot met goud We hopen ooit iets te bereiken En dan opeens gaat alles fout Geen droom meer om over te dromen Geen regenboog meer vol van kleur Opeens wordt alles grijs en donker En dicht gaat die mooie deur Misschien dat er een andere deur komt Met minder goud en kleur en pracht Maar met jouw naam in eigen handschrift…

Haar lippen zwijgen letters van nooit gesproken zinnen fluisterend ademt zij namen in de onbeschreven lucht Haar pen, zo ongeduldig schrijft het pad naar het einde traag loopt de gitzwarte inkt op haar allerlaatste benen Het sierlijke handschrift verandert heel langzaam in letters van druk woorden van wanhoop en weemoed vullen de laatste…

Door haar geschreven Prachtig handschrift Mooie woorden Een gelaten traan Verlopen inkt Gevlekte woorden Woorden van medeleven Van ervaren pijn Emotionele woorden Een diepe zucht Verbeten gezicht Verdrietige woorden Ooit weer samen 't Liefst zelfs nu Woorden van hoop Door haar geschreven Oprecht.…

hoe voelbaar stil zijn onze woorden wanneer het licht over hemel en aarde huilt in vele nachten en het verdriet in de armen sluit, borst en buik verzwakt door het moeizame geschuifel van onze tranen hoe onzichtbaar vertraagt het handschrift van witgedrukte letters ver van elkaar in een avond zonder ochtend en morgen…

Rustig en geconcentreerd Met een vulpen schrijven Zo mooi als ik ‘t heb geleerd Papier en inkt beklijven Gedachten raken graag op drift Soms is er te veel praats In kladblok en op schrift gelukkig Krijgt het vorm en plaats Ambachtelijk handschrift is verdwenen Vergaan de tijden van weleer De projectieve penpunt vloeit helaas niet meer…

Handschrift met meer betekenis dan alles wat de inhoud is van deze brief: de letters, krullerig en fijn, ze zeggen: 'k Wil je meisje zijn, ik heb je lief.' Ik heb vandaag een brief gehad die maakt dat ik in deze stad de koning ben.…

ver terug in de tijd liet jij je brieven na zijn het impressies van jouw binnenruimte een onverwachte diepte in wie je eigenlijk was lees ik je waanzin het diepe litteken verzonken in je huid jij schreef de brieven wie ben jij dan het onmiskenbare handschrift zet aarzelingen in draf voor lange tijd maak ik jouw brieven zoek…

in elkaar verward gebladerte in een lege studio riemt de man van het heftige handschrift zijn hond af toe mijn trots mijn plebejische bruid sla maar kadetjes in de zorgvuldig uitgekozen brokken barbecuehoutskool glansden inderdaad als zwarte juwelen allen grillig allen anders van vorm - ik gloei zo en ik hoor de wind… tengels thuis laat…

Gevangen zomerdagen Ze weckt verhalen, moezend Appels, bramen, de geur van regen De kleur van zon en stille zomerwind De smaak van warme dagen Wandelend langs vergeten klanken Romans gestapeld onder het gebint Moes, in zwierig handschrift Ze roert, vangt de zomers in kleuren En wekt het seizoen in bleke winters Ik open haar verhalen…

Mijn nek, mijn haar, mijn handschrift en mijn naam, de schooltas die ik van mijn moeder kreeg, mijn vader die zich in een blazer hees, het huis waar ik voor vriendschap heb bedankt. Maar nu mijn vader aan vijf slangen hangt, zijn mond steeds heser over afscheid spreekt, nu hurkt mijn schaamte in een hoek.…

het uur stilgelegd de wijzers staand gehouden schrijft ze in kinderlijk handschrift op de achterkant van de rekening heb je dat ooit gedaan vraagt ze ik kijk weg zie regen door een maanschacht sluimeren oneindige kringelingen in engelenspel heb je dat ooit gedaan vraagt ze nog een keer dwingender nu voel haar ogen als lekkende…

Een ansichtkaart met sneeuwlandschap ingekaderd en omlijst door zuiver goud Dat dacht ik toen als kind een kind denkt als een kind kijkt als een kind Een poesie-album vol met lang-vergeten namen Maar daar staat uw gedicht, uw handschrift..…

Bloesem van het komende, handschrift van verwondering, teken van vergeving. Inspiratie steeds weer, zwevend over de chaos, Geest van de Levende.…

ik zie je naam in steen gebeiteld jouw handschrift is het niet de dood heeft ook je lijf verbrijzeld een lege huls en wat verdriet waar is je bestaan gebleven geen tekens op de muur geschreven hoe vind ik je in deze tijd een hoofd vol vage beelden een lach die om je lippen speelde alleen de bloedlijn praat nog door wat heeft je…

de buren een schutting wilden, zijtakken eraf Er gingen meer takken dood, ook die afgezaagd Later alle onderste takken Nu staat hij fier en sterk door veel vogels bezocht In mijn keuken twinkeleert het weer Mijn inbox twinkeleert niet meer sinds hij niet schrijft Maar ineens door brievenbus vandaag een envelop waar zijn nette handschrift…