voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 25.276):

in het licht van stilte

ik geef jou
een steen, aarzelend warm
van mijn handschrift op zijn huid

misschien dat het lot
mij dit vraagt; een paar ronde,
onmeetbare woorden

nog vóór mijn ziel
het ontbinden verkiest en alle straten
zwart schrijft

met droeve verzen
waarin vogels zonder stem
zich wikkelen

of misschien
willen mijn handen weten
waar we zijn, hoe schaamteloze stilte
kan zijn

het liefste
en oprecht tussen ons

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 28 maart 2009

Geplaatst in de categorie: psychologie

in het licht van sti

1
2
3
4
5

4.4 met 22 stemmen

1.039

Er zijn 10 reacties op deze inzending:

Hilly, 16 jaar geleden

Prachtige woorden Kerima.
Met bewondering gelezen!

Quicksilver, 16 jaar geleden

*zucht* bijzonder mooi fijntjes verwoord, mijn complimenten!

Edwin van Rossen, 16 jaar geleden

Voelbare stite. Bijzonder geschetst.

Hanny, 16 jaar geleden

In het licht van stilte is ontroering, verdriet, pijn en troost in een poëtische keten van woorden met elkaar verbonden. Zo lees ik dit vakwerk.

Hazen, 16 jaar geleden

Lezen, zuchten en herlezen met dubbele genietgolfjes.

annabel, 16 jaar geleden

Heel ontroerend.

jan haak, 16 jaar geleden

Jouw woorden glijden door die rivier van verstillende gevoelens...

hebus, 16 jaar geleden

liefde kan zich in onmetelijke en oneindige woorden schrijven, het stil doen, dàt is een kunst. zelfs verdriet.

jac van sweijnbergen, 16 jaar geleden

wat een klasse...

windwhisper, 16 jaar geleden

bewondering...."SCHITTEREND"

Geef je reactie op deze inzending: