Witte vleugels
hoe voelbaar stil
zijn onze woorden
wanneer het licht
over hemel en aarde
huilt in vele nachten
en het verdriet
in de armen sluit,
borst en buik
verzwakt door
het moeizame geschuifel
van onze tranen
hoe onzichtbaar
vertraagt het handschrift
van witgedrukte letters
ver van elkaar
in een avond zonder ochtend
en morgen onbestaand
zwart aan de rand
van de horizon
waar een engel zacht
haar vleugels tekent
naar de stille overzijde
Geplaatst in de categorie: overlijden