Alle inzendingen over harlekijn

het is geen vragen maar uitdagen jij laat me dansen op een koord zonder net trekt aan de touwtjes ben jouw harlekijn armen en benen gelijk de lach is mijn pijn als de teerling is geworpen en mijn geluk is op zullen jouw armen mij niet langer vangen dan breekt het touw de harlekijn ligt stil verlaten in de hoek een stukgelezen…

Wandelend in 't licht voorwaarts onder zon storm en regen door 't geteisem van 't universum uitgeschreven ze mocht niet wenen terwijl men haar uitbeende al die lange jaren lang vel over bot haar aderen naar believen omgeleid haar linkerboezem ten bate voor de handel de penningmeester, haar rechter boezem ten bate voor de afgronddiepe…

hemeltergend ochtendlied herspeel nog even jouw refrein laat wroeging achterwege als een speelse harlekijn blijf niet langer zwanenzang de dood treurt wel een leven hemeltergend ochtendlied bespeel mij nog heel even…

Hoe ik niet zie de film van Harlekijn? Hoor ik hoe dicht mijn oren klappen? Het missen van zang, van zonnenschijn?…

Harlekijn draagt een kap met bellen zijn stem slaat over als hij in volkstaal rapt over zijn panorama op de wereld de wereld op zijn kop om zijn middel draagt hij een koord waaraan een kleine spiegel hangt die ritmisch meedanst als Arlecchino spreekt op de maat van muziek de mensen keren hem de rug toe als de snelle satirische…

de draden zijn niet strak die jou verbinden met het kruis soms stoot je ergens tegenaan als jij voor even te ver bent gegaan vrijheid heeft zijn grenzen in samenleven met zoveel mensen wij zijn geen harlekijnen weten met de draden redelijk goed om te gaan maar wie trekt er aan het kruis en leidt de massa’s door het leven…

Er was geen mond die harder schreeuwde zoveel harder dan de zijne toen hij door de hoven ging op zoek naar vlinders in een lint die hij niet vond waardoor hij wist dat ook zijn lach daar zou verdwijnen in gestapeld licht van wolken dat zijn ogen had verblind Slechts met de wind wou hij nog dansen in een dans van harlekijnen en ik zag hem…

een ledenpop en harlekijn nog kraakt de speeldoos het refrein uit vroeger jaren dagen op de zolder van de tijd gedroogde appels verse melk bij het ontbijt een moestuin waar de struiken afgedekt met net hun vruchten toonden aan de zon wij de rechte regels opgebonden bonen zagen en niet snapten wie dat kon het paard en koeien in de…

de nacht tekent figuren in dichte mist gezichtslozen gaan aan hem voorbij nu er voor de maan geen doorkomen aan is bomen staan als houten harlekijnen ondoordringbaar het bos waar hij happen uit knipt om zich 'n weg te banen lopend in cirkels verslikt hij zich in datgene dat hij altijd al vreesde aan de grond genageld gaat op in zijn angst…

er lag iets op levers te drijven, gevuld tot overvol aan het gezond verstand met ons harlekijnen gelach spraken wij af bij het driemutsenpunt van humor, ernst en ironie betaalden goedgeluimd het gelag, als symbolische payage om de onbewaakte grens: een mensenleven over te steken het leverbootje zonk meteen, wij zetten onze jokers…

En even keek ik door de winkelruit van de speelgoedwinkel van weleer en ik zag dat ik lachend danste met de tragische Harlekijnen. Samen vierden we feestend het verdwenen verdriet. Momenten later liep ik door met de eerste warme zonnestralen op mijn gezicht…

de vrij vogelende voyeur kijkt met grote ogen vaak met mededogen naar lief van eigen keur liefst bij maneschijn verkleed als harlekijn opdat niemand ziet dat-ie z'n lief verliet ter gluur kiek en koekeloer twee gaatjes in courant spiedend heel pikant astrant vrije spreeuwkes in amour…

"O, wat pret zal het zijn te spelen met die bonte harlekijn," horen we steeds weer kwelen bij 't vijf-december-smulfestijn. Dat allereenvoudigste speelgoed hield kinders uit vroegere jaren vele aangename uren zoet, mocht hun wilde gedachten baren.…

Het geweten hoe te kiezen, wie leidend mag zijn; Tussen God, de duivel en een harlekijn kan slechts de keuze van het geweten bepalend zijn.…

en mooi onaangeraakte schoonheid een kapelletje zo klein op de markt een carrousel van muziek met spelende kinderen schaduwgevels schuiven langs de lege kasseien straatjes zo mooi als een ansichtkaart bruggetjes versierd met madeliefjes vergeet-mij-nietjes kunstenaars schilderen er hun ding, dichters schrijven poëzie tot de avond valt, de harlekijn…

Kom, laat mij dansen, als een harlekijn Kom, laat mij liefhebben, dat voelt zo fijn Kom, laat mij gewoon vrolijk zijn... Kom, laat mij alles positief bezien... Kom, laat mij me voelen, als was ik negentien Kom, laat mij je voelen en laat mij je zien Kom, laten wij blij zijn, straks bij ons weerzien...…

Een kleuter demonteert zijn harlekijn, op Ambon zal hij later slakken slopen. Rumph noemt zich Rumphius en schrijft Latijn. ---------------------------------------- uit: 'Een tuil zeeanemonen', 2000.…

Het vierde in december carnaval Men nam een nar, daarna spoog men zijn gal De koningsclown werd als monarch verkleed Ook greep men wel een wapenbroeder beet Die christen was en daardoor prooi vooral Gaf hem een mantel, riet en bovenal Slaag en een doornenkroon, waarna hij weet Had van de zoveelste bizarre moord Op hem, op potsenmakers, harlekijnen…

steken ons handen in Uw wonden doof en blind zijn wij in ongeloof Priesters en papen hebben Uw Kadaver geschonden geleerd te geloven ons tastende handen Uw wonden Men heeft U kerken gebouwd van de wanden zijkt het zilver en goud Ons geloof is zo klein en zo mat als voor uw beelden de dansende vlam Aan elke hoek werd gij uitgestald HARLEKIJN…

Is ze op van de zenuwen en de stress en speelt manlief dagelijks voor harlekijn? In Sint Willebrord zijn ze nogal onder elkaar en de inwoners stammen af van ware boeven, maar met die autobrand zijn de rapen gaar, want het was altijd onbezorgd vertoeven. Heeft Marjolein inmiddels een nieuwe BMW?…

In feite was er maar één Zwarte Piet bij en die gaf ons later onze eerste hond, toen mijn pa als Sint in de huiskamer zat, ik op zijn schoot zat en van lieverlee zijn nepbaard in mijn ogen prikte en hij de attributen verwijderde, de vagebond, de doerak, de dronken, tragische harlekijn, te ver onderschat zijn intense hellepijn.…

Wat pret zal 't zijn te spelen Met die bonte harlekijn! Eerlijk zullen we alles delen, Suikergoed en marsepein; Maar, o wee! wat bittre smart, Kregen wij voor koek, een gard! Doch ik vrees niet, dat wij klagen, Vader, Moeder zijn te goed! Waren we ook niet alle dagen, Vele waren wij toch zoet!…

Vlo, verre vlo, sinds jij de show verliet zweeg het orkest in het theater stil, mist zonder oorzaak en gevolg de wil de weg de wet van dans en levenslied (ach vlo, ik weet jij schuilt in het gordijn; daar zijn ook harlekijn, pierrot en maan- licht schijnt op rodica en dodica, die treuren om de trekharmonica, daar reikt een slinken dodezwarte…

een dwingeland te dwingen niemand ging meer naar de hemel die hij zelf had geklaard of de eens verdoemde hel die hij zo zelf had gebaard Zo werden woorden niets meer waard dan lege hulzen voor geweren karabijnen voor het aanzien langs een dunne stippellijn hier ging de nacht door in het klein zoals de vreemdelingen gingen als een houten harlekijn…

Fantasieën als beloften ingebed in simpele bewoordingen als harlekijn te figureren in een act van relativering, in een laatste dans als slotakkoord van slepende passen getooid met een ultieme krans.…

edoch, als poëzie mijn taal beweent en sneeuwvlokken zich leggen aan de stem bij mijn voet wie wiegt dan mijn droom aan de harlekijn die ik hierin had ontmoet?…

Hoewel we soms houterig dansen als een harlekijn, is een sierlijk gebaar onze acte de présence. De pasjes zoeken het zoete ritme van Zuid-Amerika, die me terug voeren naar ruwe Andes-hoogten, het Zonne-eiland en het meer van Titicaca.…

Het komt wel goed, zeg ik te veel, na regen komt er zonneschijn, en nu staat mijn toekomst nog maar op één rail, lijk ik net zo'n harlekijn... En lachen allemaal....…

Pijnlijke warboeltheater in hoofd en hart, tragische harlekijnen wenen teveel. Het duurt mij even veel te lang het supervrouwelijke volkstoneel, het eenzaam maskermonoloog, gedeeltelijk bedekt, te ongeduldig. Beschimpt meer als een groot artiest die vrolijk met zijn masker speelde.…

dan is er het diepe kreunen van genot wanneer nog half in slaap jij onder witte lakens voldaan mijn hand omvat - zo groot en groots in klein en er is woordeloos gebaar van diep verstaan herkennen in verwachtingsogen in 't zelfde diep verlangen en dezelfde pijn mis ik jouw kroelen door mijn haar het beest in jou en ook het weerloos kind, de harlekijn…