Alle inzendingen over hazen

De akkerrand met kruiden ingeplant Het hemellicht in harpen aan het stralen Aandachtig geniet je van de spiralen Vol bewondering volg je het natuurfenomeen Warmte die op je voorhoofd verscheen Het flonkerspel voelt aangenaam De gloed is heilzaam Het gevoel zal snel omschakelen Het bewustzijn laat zich aftakelen Het dromenland waar hazen…

Er is zoveel te doen om alles klaar te maken voor een etensfeest, met eieren en hazen die voor velen het echte Pasen bedekken met sluiers van verdwazing.…

Er is zoveel te doen om alles klaar te maken voor een etensfeest, met eieren en hazen die voor velen het echte Pasen bedekken met sluiers van verdwazing.…

het maïsveld waarin de planten hoorbaar groeien verbergt steeds meer zijn geheimen als ik nader voegen zonnebadende hazen zich daarbij een enkele kievit alarmeert twee keer voor hij door soortgenoten tot zwijgen wordt gemaand kraaien vergeten zelfs gebruikelijk te krassen het vroege ochtendland verwacht een warme zomerdag de reigers vluchten…

bij Heijn de versslager gesproken gek van de vraag naar echt wild steeds weer uit de freezer gevild hij zei alle records zijn gebroken hazen van de Argentijnse pampa struisvogel kangoeroe springbok uit Australië Zuid-Afrika China men wil scharrel niks geen gefok ik dacht wie de boon vond kreeg beloning die was voor één dag bij ons thuis…

duinen bedolven hun doornen de muziek zweefde over helm en aardsterren, ik keek verdwaasd hoe haar vingers dansten, hoe ze hier was geraakt langs slikken en graven van oude vissersboten zoveel gezichten legde zij bloot vreemde namen klonken het land in waar de hazen zich ingroeven voor de komende winter, dorpjes stillekes onder het vallend…

Weer kwamen ze in zwarte gewaden met lange, stoffige baarden en duivelse ogen geen zwaard werd geheven om ze tegen te houden er was slechts een leger van lafhartige hazen dat met het stof tussen zijn benen een schuilplaats zocht en de vrouwen en kinderen stonden in de achterste rijen want eerst de mannen, zoveel mannen vooraan, in…

Toen daalden uit de bomen De eekhorens naar beneên; De hazen zijn gekomen En dansten om hem heen; De dartle reetjes speelden Om hem in struik en riet; De lieve vogels kweelden Hun allerzoetste lied.…

Als in de herfst het hoge beschermende bladerdak dwarrelend, of door de storm wordt weggeblazen, loop ik graag stil in mijn eentje op mijn gemak door het bos tussen speelse konijnen en de hazen.…

---------------------------------------------- uit: 'De hazen en andere gedichten', 1979.…

genieten voor een zandhagedis Z’n mensenhart zal warmte uitstralen Hij voelt zich met de omgeving verbonden Met de herderstaf in zijn warme hand Keek naar herten die in de bosrand stonden Vlakbij zijn huisje in het heideland Hij voelt z’n schapen aan Hoort hun blaten en ziet ze grazen Weet waar veel grassen staan Kent de legers van vele hazen…

' en ik zag je daar zitten, het was alsof ik je nooit meer zou durven aanraken, of je meteen zou op- lossen in de werkelijkheid als goud in koningswater als ik je ook maar het minste beetje zou aaien; natuurlijk moest je nog lang niet dood, dat wist ik best, maar hij die liedjes zingt voor hazen en beren waarin hij vertelt hoe hij ze…

Op een Hazewind Vertrouwelijk sprak een hazewind: “Wat ik heel erg leuk aan hazen vind Is, dat ze knus onder het praten, Lekkere hazenwinden laten!” Op een Hazewindhond Een hazewindhond uit Woubrugge Staat daar bekend als hele vlugge.…

Tegen vijven zijn ze daar weer beladen met hazen en konijnen. Ze bespreken nog even met de boer de jachtresultaten. Twee staan er voldaan tegen de mesthoop te wateren. Dan verlaten ze in hun snelle wagens onze landelijke oorden. De boer heeft voor zijn gedienstigheden een konijntje gekregen.…

Een brandgang is misschien de weg die wij al eeuwenlang bewandelen als zonverlichte hazen eens groeit hij dicht achter de vele stappen die versterven De vreemde schemer van het nooit begrijpen ontsiert ons denken en vertraagt het bloeien van nieuwe en doordachter vormen achter ons Traag zingen spiegelende rivieren sussende liedjes…

mijn linkeroor Ik kijk naar links waar jouw schaduw valt In mijn waan Zie ik een korenveld vol gemurmel Scheuren in de aardkorst Een veld waar de storm een woeste hoer is Een matte sluier spreidt zich over de voren Ik slik De traan brandt in de klier In mijn waan Hoor ik kwade mollen delven Hoor ik een wiegelied voor uitgebluste hazen…

De avond keert terug naar oude waarden, de kikkers blaten in hun glorieuze vuur, geen tijd voor vroege nachtegalen, waarin de hazen ruimer ademhalen, het schemeruur verzamelt de uilen en geluiden op de zachte treden van de nacht, de wind verlegt z’n schreden in de vertrouwde zomen van z’n rijke vacht.…

door de kieren van mijn korf glipt mijn glinsterende fantasie in verfrommelde woorden mijn eigen warrige wereld in ik zie violen in mijn koffie dode hazen teksten typen klinkers dansen op de straat hoeden hoofden afhakken het leven gaat te vlug voor mij het volgen valt mij zwaar, als letters in hun handen wrijven fazanten met dakpannen…

Dat hazen gewoon mee mogen doen, aan marathons voor mensen. Renners die bergen beklimmen, moeten gewoon maar dóórgaan, ook al lijden ze aan hongerklop. Gewichtheffers die bijna bezwijken, terwijl helpers aanwezig zijn, mogen niet worden bijgestaan. Paarden dwingen om te rennen, terwijl ruiters lekker blijven zitten.…

Dieren kwamen samen in het grote toverbos Uilen, vossen, wolven, egels, zelfs een schaap liep los Merels, muizen, ganzen, zwanen, roodborstjes en zwijnen Uiteraard ontbraken niet de hazen en konijnen Rond de grote toverpot op ’t vuur nabij de beuk Snoven zij de heerlijk en vertrouwde nieuwjaarsreuk Niemand anders kon dit heerlijk brouwsel…

Op pad maak ik een gruttoimpressie van het landschap, ga langs de dijk die verderop iets begint te klimmen, er huppelen hazen over de akkers. Hoe mooi oogt ook nu dit gebied het het hoger klimmende licht, klinkt in de verte ook het tuffen van brommers en schepen op pad. Fuikstokken toornen links boven het spiegelgladde water uit.…

Avonden keren terug naar oude waarden, de kikkers blaten in hun glorieuze uur, waarin ook de hazen ruimer ademhalen,het schemeruur verzamelt uilen,hun geroep op de zachtste treden van de nacht, de wind verlegt haar schreden in de trouwste tonen in de smetteloze vacht van veulens bij een waterbak koppen bij elkaar, ogen kool getint…

En de uilen die 's nachts altijd roepen Wat worden die beesten ook nat En de hazen die koolbladen snoepen En de egels en buurman zijn kat. Maar de kikkers die kan het niet schelen Die zijn voor zo'n buitje niet bang Ze kunnen het water wel velen Al regent het ook dagen lang.…

het riet een roerdomp staat als een bundel te kijk het hoofd slaapt met open ogen en mond aan de oostkant ingesneeuwd, blond haar in de wilgen schateren roeken het land toe macaber beeld in een kalend landschap één nacht ijs kan dit hoofd niet dragen waar zou de romp zijn ondergegaan, is de maan afgelopen nacht getuige geweest sliepen hazen…

de indigo substraat en om ons winden stemmen hele koren kippenvel de sjamaan tapte van het rendier een aan muscimol rijke urine trippelde als een Raspoetin door de poedersneeuw nu ze haalt m’n lul uit d’r mond en pauzeert ook haar neus is rood hou hem stijf mompel en ik gris naar een thermoskan truffelthee laat ons de takken en hazen…

De avonden keren terug naar oude waarden, kikkers paren in hun glorieuze uur, te vroeg voor nachtegalen waarin de hazen ruimer ademhalen, in dit schemeruur verzamelen uilen spitste geluiden in de zachtste en zoetste treden van de nacht, de wind verlegt de schreden in zijn de fluwelen mantel bezielt door zijn omfloerste macht.…

in een winterwitte droomwereld op weg naar alphen aan den rijn maarten’s prater is de kater drie kouters in een groen autootje wij zongen stilaan viel het stil maarten zag hazen in het witte veld we hebben er vier geteld er was er een die rechtop stond en naar ons zwaaide wat schoon en mooi de sneeuw hoe pittoresk het torentje van Rijnsaterwoude…

aan Zo rustig dat je bijna niks meer voelt Van koude oorlog raak je onderkoeld De wereld brandt - laat haar haar gang maar gaan We doen alsof en poetsen onze glazen Doen elke dag een wens als vroom gebed Alsof een vrome wens ons heeft gered En stilte ons meer waard is dan oekazen Poetsen straks de plaat als bange hazen…

In de diepe rust van de kale hei Mistige bossen aan de verre rand Staat een damhert vredig te grazen Verschrikt daarbij een goudfazant klapwiekend hoog in de lucht snel en koerend naast elkaar twaalf duiven op hun voedselvlucht en ver daarboven een spiedende adelaar Verderop een groepje hazen Of nee toch niet..., het zijn konijnen Die zijn…

is geen droom, er vliegt een duif van boom naar boom, de verhalen van dichters liggen op de ronde tafel een droom gaat verloren in vergelijking er worden weer brieven geschreven aan een jeugd die hier voorbijkwam een bloei van leven weg gegeven tot een toekomst in het vooruitzicht in brieven staat alles al geschreven over konijnen en hazen…