Alle inzendingen over heester

De dakgoot en windveren werden gemeden, ‘k ontwaarde ze zelfs niet in heester of kruin. Zij hadden wellicht een plausibele reden om elders op zoek te gaan naar het fortuin. Maar vroeg in de morgen, net na het ontwaken toen zaten er drie bij elkaar, lekker knus.…

Als ze danst, wordt de beweging universeel, de aarde, sterren, bloemen, alle stromen alles wordt in haar wezen opgenomen, betreedt met beide voeten elk werelddeel, ze draalt niet in haar zinnelijke vlucht, deelt met iedereen haar serene vrucht, in elke wenteling, wordt de aardse tucht vermeden, draait bomen, groene heesters uit de grond, baart…

gisteren oogde de polder zo fleurig en groen zelfs madeliefjes kon ik in ’t gras ontwaren zag reeds jonge loten aan de uitlopende heesters het voorjaar leek zich explosief te openbaren doch toen ik vanmorgen mijn blik liet zweven over ’t identieke polderlandschap was ’t vriendelijke voorjaarsgroen plotseling vervangen door kil, troosteloos…

Langs de parkvijver staan heesters, kaal, recht en stijf; Dáár ruist bamboeloof. De merelsnavel glimt bij winterduister, wijst star, dicht _ één kant op. Doornroosjes ballet klinkt door het huis: ik krijg trek in sterke koffie. Staan daar in het gras bleekgele paddenstoelen? Ach... 't Is bol papier.…

Wie rusten wil in 't groene woud wie rusten wil met lusten Hij kiez' een plekje dicht in't hout En vlije zich tot rusten Een peluwtje van mollig mos Een kussentje van varen En een gordijn van blaren Geeft zoete middagslaap in't bos De hemel van het ledikant Blinkt prachtig blauw door't lover De heesters slingren om de rand De bloesem…

ik volgde stapsgewijs het gangpad naar de tuin, een parel een juweel er was een mistige neerdalende rust hoe zacht bevallig de vormen van de buxussen als een rug van een zonnegodin de vlinderstruik ontwaakte na een zoete nacht van kamperfoeliedromen hagen en heesters zingen een mooie melodie, ik wandel er door het hemelse water in de vijver…

Basiselement van het voortbestaan, Daarin drijft het ongeboren kind, Drager des levens doet de voortgang, gelijk kamelen hun meesters, schommelend bewegen en wiegen als heesters in de wind!…

Verwaaide heesters in een lege tuin. Klimrozen in de luwte van de muur. Wat zonnebloemen, spruitend tussen 't puin Der vorige winter ingestorte schuur.…

Daarnaast ontvouwen de heesters en struiken hun overhangende takken op welke een grote afwisseling aan groene bladeren en roos-witte bloesems het levenslicht zullen zien Tegelijkertijd zorgen warm aanvoelende bloemen en grastapijten voor intieme sfeer.…

In mijn herinnering zie ik de heesters manshoge struiken, onze picknickmand. Zelfs met schraal weer de bospaden met vaak een goudgloed over kruinen.…

En niemand kan hem keren waar hij zeverend door mijn bezeerde heesters breekt en bevend speeksel kwijlt langs mij beleefde kleine twijgen. Van de vlugge lustige vogels geen hulp meer te verwachten is nu de heilige reiger zelfs al ochtendlijk is uitgeweken achter de geschonden horizon.…

Dees dorrende heester, De winden nog meester, Beschutte’ ’t nog kort: Daar slaat hem het weder Op ’t plantje ter neder, En ’t bloempje verdort! Nu zoekt hij de steden Die, kortlings geleden, De velden bezong: Nu vlucht men die oorden, Die korts zo bekoorden, Met haastige sprong.…

Dees dorrende heester, De winden nog meester, Beschutte' 't nog kort: Daar slaat hem het weder Op 't plantje ter neder, En 't bloemtje verdort! - Nu zoekt hy de steden Die, kortlings geleden, De velden bezong: Nu vlucht men die oorden, Die korts zo bekoorden, Met haastige sprong.…

Misschien ben je 't Hollands in zover al meester, dat je heester niet zo maar laat rijmen op zeester. En rijmt dit precies: “Als Marie gelei maakt, dan vind ik dat die naar een spiegelei smaakt”? Dus leer lieve lezer, de les uit mijn lied: het Hollands is heus nog zo makkelijk niet.…

niet omdat uw slanke stam En dak en gevel schraagt, En in de drasse ondergrond De last van 't muurwerk draagt; Niet, dat Ge als wiek of molenrad De mens uw bijstand biedt, Is 't, dat ik uwe lof bezing In mijn eenvoudig lied; Maar als en boom en heester dort, Van bloem en blaadren kaal, Geen gras de harde grond meer siert In 't koude…

Hel trillend, fel schettrend klinkt zijn zonnezang; De lovers, heesters luistren bevend... bang Dat hun een toontje zoude gaan verloren. Geliefde vogel, ik mocht u aanhoren. o Leer me zingen, Meester? 'k Zing u dank! - Bemin, riep hij, want liefde is zoet gezang.…

Mijn lach baant u 't genot der hechtste duisterheden; en, draagt ge in u 't visioen der schoonste schemering, gij zult naast mij de eindlijk-rijpe tuin betreden waar elke beurse waan aan eike heester hing.…