Alle inzendingen over herfst OR peren OR vergankelijkheid

alles keurig schoon het beton is weer te zien de vergankelijkheid van de herfst versneld en nu maar wachten op de nachtelijke storm die alles weer terugblaast waar het hoort…

bijna onopgemerkt sluipt herfst in mijn gedichten tussen gevallen bladeren zoek ik pasklare woorden om mijn gevoelens te vertolken met in mijn neus de geur van vergankelijkheid vang ik melancholie in tegenlicht…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Als zachte, verfrissende regendruppels in de zomer als een dikke wollen winterjas, die mij verwarmt tegen de kou als buiten spelende kinderen in de lente, maar ook als vergankelijke dorre bladeren van de bomen in de herfst. Zo vind ik je iedere dag, neen soms ieder uur, weer uit.…

het is de vergankelijkheid die vat krijgt op m'n gemoed kleuren van de herfst maken ruim baan voor melancholie als ik iets weg slik besef ik dat de tijd van gaan is gekomen seizoenen komen en gaan telkens sneller dan voorheen en wij schikken ons in het lot…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De herfst komt reeds op vrolijke voeten al schijnt de zon nu nog uitbundig; Er is al geel in de kruinen van de bomen en er vallen al bladeren, afgeleefd en klaar om de cyclus te herbeginnen. Nu begint weer het droevig beminnen van alle vergankelijkheid; er is geen ander bestaan dan dat sterft en weer leeft.…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

de herfst ontluikt als een droom diep gelegen in het erbarmen waar zwijgers takken hakken en bladeren worden ontmand als filosofische krijgers de geur van bloed overpeinst de straat, met het denken losgerukt van stem en stil gebaar, de wind zuigt aan de valreep waar benen zich lossen van het openbaar gewoel want alles lijkt de dood te doen…

vertelsel van vele beschouwingen, de wereld draaft naar het eind en ik galoppeer in het verleden waar mijn beeltenis nog in de schaduw van dit moment met spijt door mijn eigen ogen wordt vermeden plots legt mijn lief het hoofd te ruste op mijn arm ze beweegt op het wiegen van mijn hart, dan zie ik in de golven van haar haar dat ook zij de herfst…

de lucht schrijft herfst met blauwe kou nog kan ik jou bloemen geven maar het zaad komt gauw de speelsheid van de zomer is voorbij warm en gearmd lopen wij het volle vruchtenlaantje af jij stralend met je lieve zonnelach tussen de vergankelijke kleurenpracht…

Er drijft een blad in de vijver natuurlijk het is herfst je wordt zo herinnerd aan de vergankelijkheid voor alles is een tijd de zandloper loopt door de natuur is in ruste de dag komt dat de warmte van de zon alles wakker schudt zodat de bomen zich met bladeren tooien de bloemen zich vorstelijk tonen en de boer, hij zal de aardappels…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

over het heuvelende zand groeide weidse geurigheid zacht paars uit dorre grond ingetogen veluws zomerfeest onder de verre schapenwolken de herfst regeert nu in buiigheid van regen en van uitbundige kleuren bedekt de grond met ritselgoud ademt een nevelse vergankelijkheid tot de stille inkeer van de winter…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Doorgaan, steeds verder tot de einder in zicht is. Het niet meer licht is.…

van vergankelijkheid…

Vergankelijkheid spelt weer de herfst en langzaam leer ik lezen, van zomerlicht genezen: de uren zijn geteld. De zon viert nog, maar heel bedaard verguldt ze de eikenbladeren. Behoedzaam voel ik naderen wat node wordt gemeld: dat vuur gedoofd wordt, niets gehoord meer waar de zangen klonken.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Blad dwarrelt omlaag groen is veranderd in bruin eens dwarrel ik mee…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

In alle verscheidenheid de eenheid te zien van hoe iedereen naar geluk zoekt en naar tederheid, zoals in de herfst de kale takken al naar de lente uitzien. Alles is ijdelheid, zei Prediker, maar in alle vergankelijkheid blijft de liefde en het vergeven, anders is er eigenlijk geen leven.…

De herfst treedt weer toe in mijn belevingswereld ‘t vergankelijke seizoen van jouw trieste dood het doodspapier wordt weer opnieuw gelezen, en tranen wellen uit bron van innerlijke nood een doodsgedicht door jou geschreven over passie, sterven en dagelijks brood de laatste uren van jouw beklemmende leven onze gezamenlijke waarheid…

waar draden herfst spannen dood en vergankelijkheid loert uit steelse hoeken schijnt een lage zon kleur in de druppels op het web in een verlate oogst die ik altijd heb gespannen tussen dromen en verlangen wandel ik langs je gezicht in weer een laatst aanraken de ogen nog gericht in zwart en grijs de blik op wit van winter maar…

Schimmen van mijn hart zijn als esdoornbladeren in de herfst. Eenmaal per jaar rood en de rest van de tijd groen. Hun kleuren bijna eentonig op dat moment na. Zo'n schim van mijn hart is een verlangen Een verlangen dat komt, verandert en weer komt Zoals deze bladeren in de herfst, zo zijn de schimmen van mijn hart.…

Is het nu zomer, is het nu herfst want zon en regen, wolken en licht spelen krijgertje alsof het verwende kinderen zijn die niet goed weten wat ze willen.…