inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 61.156):

door eigen ogen

ik zou bijna willen dichten over
deze dag die in het nat van dit seizoen
dan toch de mooiste kleuren laat schijnen
in een schimp waar mijn moed verslonken

is tot in de weke grond waarin het graf
transparant staat te waken op ontginning
van bedrog die diep in dit leven is gelegen
getijden maken slachtoffers, het verhaalt de waarheid

als een vertelsel van vele beschouwingen, de wereld
draaft naar het eind en ik galoppeer in het verleden
waar mijn beeltenis nog in de schaduw van dit moment
met spijt door mijn eigen ogen wordt vermeden

plots legt mijn lief het hoofd te ruste op mijn arm
ze beweegt op het wiegen van mijn hart, dan
zie ik in de golven van haar haar dat ook zij
de herfst al bij zich draagt

Schrijver: elze, 7 november 2016


Geplaatst in de categorie: natuur

4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 307

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Dianah
Datum:
8 november 2016
Een prachtig en ontroerend gedicht, met een schitterende laatste strofe!
Naam:
Guy Aarts
Datum:
7 november 2016
Schitterend gedicht, Elze. De laatste strofe is weergaloos mooi.
Naam:
LadyLove
Datum:
7 november 2016
Prachtig werk Elze.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)