Alle inzendingen over herfst OR stemming

Ze doen het ieder jaar opnieuw die bomen De eik,de berk,de populier,de es Ze hebben het voorzien op de NS Door blaadjes op de rails te laten komen, En over alle sporen te verspreiden Zo gaan ze ons weer in de wielen rijden.…

In de herfst van mijn leven roepen vallende dode bladeren soms een elegische stemming in mij op en laten mij het einde vaag voorvoelen. Gelukkig blijft het tijdstip, net als de witte, koude sfeer, onbestemd en onbekend, met een sprankje hoop in nevelen gehuld.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Het is maar goed dat je in de lente, zomer en herfst van je leven niet weet, hoe je in de winter van je leven belazerd wordt.…

wanneer de nevel zal verdwijnen en de zon piept door de bomen dan is de tijd gekomen dat herfstkleuren zullen verschijnen het bos wordt stilaan kaal de vele bladeren op de grond kleuren schilderachtig in het rond in een tafereel van pracht en praal voor de dieren wordt het even wennen aan een omgeving zonder lover ze moeten oppassen voor…

Ik zie je door dikke druppels op de ramen, mijn engel van lijn 8. Jouw profiel zo afgetekend en toch zo zacht, slechts de spiegel en het donker brengt ons samen. Ik staar naar natte stadse straten, naar mijn buitenwereld, spiegelend vervormd. Een regenspoor dat mijn beeld misvormt laat ongemoeid het gezicht dat ik niet los kan laten. Neonlichten…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Ondertussen is mijn piano zo gevoelig voor stemmingen dat ik niet meer kan verbergen wanneer in mijn hart de gevoelige snaar is geraakt…

na diepe slaap wakkert vogelgezang aan tot het uitbrengen van liefst een hooglied hangt af van de stemming…

Dit is het jaargetij van snottebellen, verstopte neusgaten en kriebelhoest, onstoken keel, geschraap, gesnuit, geproest. Mijn eigen niesbuien zijn niet te tellen! Daardoor rijm ik met weinig fantasie: helaas, wat opkomt is alleen “hatsjie”!…

De zonnehoedjes zijn gegaan - Ik had niet eens gemerkt Dat ze gekomen waren, Dood die eerder in het Oog valt dan het leven Dat eraan vooraf ging - Drie seizoenen zijn voorbij, En ik merk dat mijn adem Louter heeft stilgestaan, Ze stokte daar waar Het leven om mij heen Onmerkbaar is verder gegaan…

De kamer is leeg De slingers hangen De stemming steeg Drie kussen op mijn wangen De kamer blijft leeg Het feest begonnen De stemming steeg Als schizofreen alles verzonnen We nemen een biertje we nemen er twee Een voor Eef, en Liedewij Voor Irene, Saskia en voor mij We doen nog een borrel We doen er nog twee Als een schizofreen zich…

is jachtig de herfst is mooi de herfst is machtig…

Huidmond gesloten Ademt niet mee met het seizoen Valt eerloos op de grond Laat eerder los dan was voorzien…

’s Werelds meest mooie nieuws is, dat de moordenaar is vermoord, de tiran is niet meer alleen: hoelang zal de hoera stemming duren?…

Als in de stemm'ge stad het herfst-tij weeft Zijn gouden waas over de oude grachten En onder 't gulden loof een stemming zweeft van sterven in deze oude en gouden prachten,— Dan denk ik, hoe 'k de dood graag zoude wachten Gelijk een herfstdraad die in 't goud-licht beeft En henenzweeft in de eerste koude nachten waarin alleen één zilvren stemklank…

Ik bevind me tussen leven en dood tussen waken en sterven het is waar ik heers waar ik mijn gemoed, mijn stemming en de woorden beheers.…

vóór het zingen de kerk uit geeft de stemming weer ik neem geen blad voor mijn mond en verwijs naar jouw verstand…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Ik heb wat te lang in mijn droefenis vertoefd dat heeft niet alleen mijn stemming verpest maar de mensen om mij heen raakten ook bedroefd dat kan toch nooit de bedoeling zijn mensen die huilen door andermans pijn.…

De taal van een herfst met zijn open stemmingen gekleurd en gelaagd. Wanneer herfst overvloed aan kleuren en texturen aanbrengt in het glooiend landschap waar een rood, oranje, geel, goud tot roest de zintuigen beroeren en ontroeren Verder krijgen hun bijzondere creativiteit en uitzonderlijke schoonheid mij in beweging.…

Zowaar verloren de herfst staat op en groet mij melancholie vloeit Hoe herfst eindelijk is tevoorschijn gekomen dragend in allerlei vormen, geuren en kleuren maar ook de herinneringen die mij vervullen met een bezorgdheid, rusteloosheid en overweldigende droefheid Uitdagend maar toch wel onzeker daar het geheel onverwachts op mijn pad is…

Met herfst beginnen ze te geuren de peppels,populieren Met herfst beginnen ze te zingen westenwind als goede vriend Met mij hebben ze wat te vieren: FEEST VAN HERFST.…

Toen grootmoeder ten grave werd gedragen Was onze stemming toch al in mineur, Maar toen heeft een belastinginspecteur Ons bij de groeve extra aangeslagen. De kist werd immers volgens hem fiscaal Gerekend als verpakkingsmateriaal.…

Afgifte die mijn Stemming op peil Houdt, een wankel Evenwicht brengt In het mensenkind Dat het op eigen Kracht niet redt, Die zonder reddeloos Verloren is, en door Het verlengde ervan De nek wordt omgedraaid…

weer jagen in loodzwaar grauw mijn lauwe dagen in giftig blauw dan voel ik genoegen in wervelende huivering en hoor ik lucht zwoegen tot die laatste zindering als een malse regenhoos draalt en strepen maakt zot gedraaid de windroos mijn glazen daken kraakt en het roestrode gruis mijn uitzicht bevuilt het kleffe bloemenpluis mijn stemming…

Je kent het wel: een middag wachten tot het gaat misten. Wachten tot het donker wordt. Of avond wordt. Hij (ik heb het over hem) kijkt, ziet lege bussen die koppig starten, de stad in - op zoek naar meer mist? Stemmen van mensen. Oproer? Bijval? Hij herkent ze, de stemmen. De mensen kent hij niet - nooit gekend. Je kent het wel: pijnlijk…