Netgedichten

netgedicht (nr. 75.406):

Herfstreflecties

De taal van een herfst
met zijn open stemmingen
gekleurd en gelaagd.

Wanneer herfst overvloed aan kleuren en
texturen aanbrengt in het glooiend landschap waar een
rood, oranje, geel, goud tot roest de zintuigen beroeren en ontroeren
Verder krijgen hun bijzondere creativiteit en uitzonderlijke schoonheid mij in beweging.

Terwijl men afscheid neemt van zomer met
zijn helder lange zonovergoten dagen, verspreidt het komend
seizoen vroegere zonsondergangen en langere schaduwen over stad en land
Steeds meer keer ik naar binnen op hetzelfde moment schijnt licht op mijn donkere plekken.

Na een stralende herfstshow aan tinten en tonen
te hebben uitgevoerd verlaten bladeren bomen opdat ieder van
ons geniet van hun schittering, van alles wat is gerijpt en tot bloei is gekomen
tegelijk inspireren ze mij om los te laten zodat weg wordt vrijgemaakt voor een nieuw begin.

Hoe dan ook verrast najaar me elke keer weer met
zinnen gegoten in onverwacht en plots van waar einde nog niet is
geschreven of gesproken tezelfdertijd laat het lichaam zich meestromen in een
uniek karakter, persoonlijkheid en temparement zowaar mijn breekbare-en-kwetsbare geraakt.