Alle inzendingen over herfst middag

wolken meren aan de horizon geen dag verveelt het regent licht dun verdeeld om een fabriekstoren laag in beeld tegenover een regel zon kruist een viaduct in de oorsprong met auto's op zijn rug een flits ramen beweegt langs de hemelbrug een kanaal duwt brede rimpels over het water een lijnenschrift vandaag gebruikt door een vrachtschip…

het is weer tijd voor laagjes die trek ik aan en uit ik begin met een paar meer die ik langzaam afleg eerst een warme spijkerbroek met een wollen trui na de middag in de zon kleed ik mij met katoen gouden dagen van de herfst een koesterend omarmen…

Ze zingt als de donkere duistervogel op de late middag van een vrijdag nu het gedicht weer van de lezer is probeert ze de energie te bevatten onder herfst en regenachtige twijfel in herinneringen opgesloten ligt er in de laatste zin als een klein geheim besloten even niets en dan stilte.…

ik heb de herfst gezien in parachuutjes van het dalen het gele stuifmeel voor de zaden maakt alles weer compleet nog voelt de middag heet maar in het ochtendkrieken zie je nevels langzamer vervliegen in de morgenstond de grote mond van zon is niet zo spraakzaam meer zij dicht haar stralen in tot een wat winterser begin de zomer…

Laag bij de grond, gras tussen klinkers, gelardeerd met wat peuken met as. Wat doe ik hier? Zonlicht straalt in mijn tas. Ik kijk in mijn bier, en ik zie, dat wat zo-even nog verborgen was. Drek en gier. Flarden van gesprekken waaien langszij. Ja, ook nog een biertje voor mij. De stadsbus walmt blauw en stinkt diesel. Een zwerver zwalkt…

Blad dwarrelt omlaag groen is veranderd in bruin eens dwarrel ik mee…

Nu is weer een ander duren in de plooien van een tijd met vroege schemeruren en dakloze bomen in hun houterige pose ben ik weer gevangen in een vreemd verdriet om dat achterlaten van wie of wat ooit kwam of ging in vreemde traagheid sluit ik ramen en deuren de avond kijkt me aan met koolzwarte ogen ik moet met het donker de herfst weer…

Langzaamaan zie je meer tak, donker afstekend tegen de lucht De geur die de herfst ons brengt is er eentje van: geluk! Immers, de winter komt eraan, maar voor ‘t zover is moeten alle blaadjes vallen gaan, en da’s om de drommel niet mis!…

Wat ga je tekeer, ‘t is herfst de wind heeft een oerkracht zo lijkt ‘t is herfst, een openbaring op naar de winter en de verwarming!…

Deur wagenwijd open Herfstzonnetje schijnt Mijn kat is naar buiten gelopen Alles buiten heeft een andere teint Ik aai haar met mijn voet, En zie de bladeren zweven De zonnestralen doen ons goed Al is het maar voor even Nu nog mijn tas koffie erbij Schommelen in mijn stoel Ik voel me eventjes vrij, vrij van al het gewoel…

Ik heb geen flauw idee Het zal wel middag zijn Het licht doet pijn Ik wil niet mee Laat me Mijn uurwerk is kapot Het zal wel middag zijn Ik heb geen flauw idee Onduidelijk aanwezig, net de zee Ik kan niet zwemmen Laat me Het zal dan dus wel middag zijn De stand van de zon Hoe vaak moet het nog worden gezegd?…

Een maandag ontdekte zinnen, beminnen een middag in mij.…

De hele middag blijft hij, Hij heeft geheel geen haast. Hij laat zich maar bewond'ren En wij zijn zeer verbaasd. Het is als een wonder, Als in een wonderland, Op die lauwe, luie middag, Aan de waterkant.…

De zon slaapt achter wolken het is middag in de herfst een merel zit op een tak bij het graf dat je bezoekt je ziet er gezond uit op het najaarskerkhof waar je de doden bezoekt een merel fluit je toe onze toekomstdromen zullen voor altijd bij de vogels zijn ze vertellen ons verhalen van onschatbare waarde de kraaien krassen woede…

asfalt in vloeibare toestand zo aangebracht dat de ondergrond onzichtbaar is in dit land: bevuild en vertroebeld verontrust loopt men eerst in een lange, daarna korte lettergreep langs de rivier waaruit de schimmen dronken: bedrieglijke schijn een remmend effect wordt verkregen door maling aan iemand of iets. alles in het midden verandert…

Toen die middag hield je een pistool tegen m'n hoofd. Dacht ik, je had me wat beloofd. Ik wil hier weg. Het maakt jullie geen fuck uit wat ik zeg. Door jou ben ik wie ik nu ben. Ik zit nu vast, ik zit klem. Door jou is ze weg gegaan. Weet je wel wat je me fucking hebt aangedaan? Toen die middag hield ik een mes voor je rotkop.…

Jong en lenig stapte j' uit de auto Je zag er zo goed uit dat ik me oud We gingen meteen weg naar 't atelier, waar twee vriendinnen je bevroegen. Jou liever in geheim omhuld, kapte 'k af en wandelden we naar 't kanaal, kwamen mensen tegen, groetten Thuis mediteerden we op de bank Stil en krachtig was het aten daarna wat, praatten…

Heerlijk die wind, het is nog herfst, heerlijk die regen, nog steeds is het herfst, heerlijk die storm, het is herfst, maar best fijn als je kunt luisteren naar de storm in het midden van de nacht! Bevoorrecht en dat, terwijl het nog steeds herfst is!…

De e’s vervlechten lettergrepen De preherfst keert de levenssfeer En neemt begeesterd het beheer Gereed meer regen te verslepen Klef dwepen weken met de e Het snelsennet kweelt lekker mee…

zware middagen hevige stormen waaiend, lawaaiend en verwaaiende dagen bomen kraken, bewegen op en neer mensen kijken gaan over lijken op naar werk in dit weer en ik zie het alweer slechte, goede, hoopgevende mensen stromend door de wind en dan weet je de herfst begint zittend bij vuurtje hopend op mooi weer herfstzon gebogen over de horizon…

Het is er volop herfst maar, mijn God, wat heeft de natuur zijn best gedaan. De klimop is nog steeds aan het klimmen. Tjonge, wat ben ik trots op onze braam. De avond valt, ook al is het late middag. Alles wat ik hier hoef te doen is bijna niets. Ik kijk wat rond en ik luister. En ook, ik steek genoeglijk een Davidoffje aan.…

De herfst zoekt zijn weg tussen zomerse buien Een enkel blad valt op het bruingroene mos De wolken bedekken de zon die wil schuilen De dauw legt een zilveren gloed op het bos Opnieuw weer een ochtend, een middag, een avond De nacht maakt de vier dagseizoenen compleet Zes uren per dag voor een lente, een zomer Een herfst mondt uit in wat…

De herfstvakantie is voorbij vandaag En ieder heeft dus lekker uitgeblazen. Maar nu begint het najaar zelf te razen En grijpt ons zeer stormachtig in de kraag. De zomertijd is niet meer terug te draaien. Er is geen houden aan. Dus laat maar waaien.…

Langzaamaan, gaan we op Herfst aan, worden de avonden korter, de dagen eveneens, maar het geeft niks want ineens: komt de zon terwijl het giet en ik kijk omhoog, warempel een pracht van een regenboog. Heerlijke woeste ongrijpbare Herfst…

tussen gras onder berk verscholen ontluikend de witte hoed, zachte schubben boven de licht gekleurde tepel de gesloten onderkant draagt mysterie zwarte magie voor later...nog twee dagen...? jonge hoeden voorzichtig gesneden knoflookboter in de pan, zacht beroerd met inkt het recept geschreven..…

Wanneer de blaadjes vallen worden mensen lankmoedig het rood-groene tapijt wat geurt naar herfst roept weemoed op maakt mensen depressief Wanneer de blaadjes allemaal gevallen zijn, zijn er vele mensen, die niet meer " onder ons zijn" door de herfst, sloeg de weemoed en depressie toe Genadeloos.…

De herfst regeert weer met bedrukt geluid Het hemelwater kletst op grond en daken Wind giert langs huizen, bomen kraken Nog even maar, dan is het daarmee uit Bij vette pech treurt elk seizoen hier later Als woest of zacht geklots van poolijswater…

Aanbeland in de herfst, lopend naar de winter van ons tijdelijke bestaan hier op aard denk ik; alles, maar ook alles Was het me meer dan waard! Dus herfst kom maar op, winter pak me maar, het kan, het mag en ik zal ‘t ondergaan In dit mooie aardse wereldse bestaan!…

's Middags naar middag en 's nachts naar de nacht ruiken -- en altijd naar jou.…

Geef mij één middag één middag in de zomer in de schaduw onder de bomen waar alles langzaam is en loom waaronder een blauwe hemel de uren lijken stil te staan met de wolken en de vlinders de geuren van jasmijn waar alles wacht in stilte op de avond op de schemering één middag één middag in de zomer…