7248 resultaten.
Voorzichtig woelt de advent
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 2.302 De kerstboom afgetakeld van de zijden rozen,
die we, lonkend naar de voorjaarsvelden,
weemoedig, nu al, opbergen in oude dozen
met de herinneringen die ons vergezelden.…
Haiku
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 617 Herinneringen -
Nooit alleen maar positief:
Minstens bitterzoet…
tijdloos nabij
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 449 zó verloopt het steeds vaker
vooral op een lange winteravond als
ik bij een aantal portretten op de kast
een kaarsje ontbrand
en later, wanneer de nacht weer valt
nog een poosje naar elke foto staar
voordat ik ze in het donker zet
juist dan, op dat moment lijken hun
gezichten nog even op te lichten
alsof zij hoe jong of oud ze…
Memento
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 664 hoe groot toch het verlangen
naar zomernachten van weleer
toen wij ons onbevangen
laafden aan het boezemmeer
waar ik aan knoopjes prutste
jouw zoete geur opsnoof
zweet van onze lijven gutste
speelde een bloesje met het loof
een minnelied zo warm van kleur
dat in weemoed aan komt waaien
door de openstaande deur
wil ik lezen in het avondlicht…
gevoelens zijn privé
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 151 als kind trok ik
ooit naar de kust
het is iets
dat nooit is uitgeblust
het simpele verlangen...
de branding woest
en een wind die proest
zand tussen de tanden
al die geneugten van de zee
ze stemmen mij intens tevree
ik weiger dit te delen
gevoelens zijn privé…
schoolfoto
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 515 we hebben een foto waarop
beide dochters erg jong nog
glimlachend een gelukkige
jeugd staan te bewijzen
de fotograaf ene Klompjan
vereeuwigde hen in kleur
zoals wij de ouders destijds
in zwart/wit werden gezet
zo merk je hoe paradoxaal
de tijd kleur krijgt
en straks weer zal verkleuren…
Herinnering aan vader (II)
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 491 Pomanders nagelen kruidig de weemoed in mijn geest.
Ik meng hun geur met die van smeulend hout
dat in oranje en rood de kamer doet ontgloeden.
Zo was ik kind...
Zo at ik appels, de knieën opgetrokken voor het vuur,
terwijl mijn vader 'Warum weinst du' zong...…
AAN EEN JONGGESTORVEN DICHTER
poëzie
2.0 met 4 stemmen 873 O, jeugdig beeld, verheerlijkt beeld eens doden,
Zo vaak aanschouwd in zaalge weemoedsdromen,
U blijf ik trouw, hoewel de jaren vloden,
De vluggewiekte, die niet wederkomen.
Nog voel 'k een tranenvloed mijn ziel doorstromen,
Wanneer ik peins aan u, en hoe de goden
U, ach! zo vroeg, een koele wijkplaats boden,
Melodisch door de wiegezang der…
Dit herfstgeel
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 197 Dit herfstgeel bekoort me als nooit tevoren:
het is licht en maakt blij maar roept ook weemoed wakker.
De vruchten op de akker, het fruit, de maïs, alles is weg
maar toch is er nog hoop gebleven, het leven gaat door.…
het scheepje van weleer
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 152 jammerlijk is dat zelfs je mooiste
herinnering nooit echt tastbaar zal zijn
het blijft suggestie een vleugje weemoed
realiteit echter is dat de tijd van toen
telkens verder van je afdrijft...…
sterappeltjes
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 272 bijna uitgestorven appelras
waar ik vroeger
graag in beet
teloor geraakt in de tijd
denk ik met weemoed
aan zijn schil
die je op kon wrijven
tot die glom
en de illusie gaf
van een sterrennacht…
Hohner
gedicht
4.0 met 2 stemmen 4.500 In een la van de keukenkast
lagen de sigaretten van mijn vader
een boekje over eerste hulp bij ongelukken
(een man is uit voorzorg op een plank gaan staan
en trekt met een wandelstok
de elektrische draad
van het lichaam van de geëlektrocuteerde ander)
een alarmpistool –
veel dat mij is ontschoten
en een mondharmonica van het merk
Hohner –…
Vredesduiven!
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 169 Ik staar naar verdrongen herinneringen,
die uit een ver verleden komen.
Ik staar naar onbereikbare horizonnen.
Ik zie mezelf met open handen staan.
Eindelijk komt de vrede binnen,
in onze late lentetuin.
Het zijn duiven die ik hoor.
Leer ons mensen als vrije vogels vliegen,
zoals vredesduiven kunnen.…
[ Een herinnering ]
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 36 Een herinnering
die je herhaalt, verandert --
in een verlangen.…
Weemoed
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 74 De dagen korten al, zo ook mijn leven,
ik voel de weemoed groeien met het uur -
waar is dan toch de vreugde nu gebleven
en ‘t laaien van het eerste liefdesvuur?…
De Hand van het verleden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 130 gitaarmuziek was al lang gedoofd
‘O sole mio’
mijn eigen zon
in die stilte is de kilte in het hart gedooid
de hand van het verleden
heeft er dierbare
herinneringen uit gestrooid…
Herinneringen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 65 Herinner mij mijn zonnedagen,
warm en goudgerand,
ten langen leste opgebrand
aan verdorde antwoorden op al mijn levensvragen……
Zandloper van wijlen een brouwer
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 222 N or;
...... E r
... K linkt een
. E is; men vraagt
N iet geld maar recht.…
Treurige Geur
hartenkreet
2.0 met 16 stemmen 1.422 Ik ruik een treurige geur
op een reünie
geur van vergankelijkheid
weemoed en nostalgie.
Ik proef de treurige geur
bij een ter nagedachtenis
ruik en proef herinnering
van dát wat niet meer is.…
Walking Blues
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 337 Ik dool door mijn hoofd
op dit late uur
en kom langs
stille wensen,
niet uitgesproken gedachten,
vage herinneringen,
smeulend vuur.
Ik dool langs
niet geheelde wonden,
onverwerkte angsten,
heimelijke zonden,
zacht verdriet
om mensen
die er niet
meer zijn.
Ik zie ze aan
met weemoed
en met pijn.
Het is de blues…
Verstild Verlangen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 398 In nostalgisch verre dromen
vervaagt nimmer jouw gezicht
weemoed heeft 'het zwart' verdreven
herinneringen zacht meegenomen
de slechte langzaam uitgewist
wrok stilaan in tederheid gevangen
nochtans wreed
met machteloosheid saamgevoegd
desondanks geworteld
in verstild verlangen
naar wat eens was
maar nu niet meer bereikbaar is...…
Tour de pays d'or
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 56 une cratte
de bière
Entre le pays d'or et mont
vent où
Ça va?…
Zijn
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 322 het einde van liefde begint
met angst voor verlies
verloren zijn de mooie dromen
verloren de herinnering
verloren zin
gewonnen zijn ware beelden
gewonnen is visie
gewonnen zijn
ben niet verloren
ben niet gewonnen
gewoon de twee verbinden
zoals een refrein
verliezen en winnen
totaal zinloos
liefde wint niet
wedijver wel…
Wat overblijft in woorden
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 1.163 Je geeft me een gedicht
en schenkt me de stilte
langs ogen, stil bewaard
De weemoed van een droom,
veilig opgeborgen, in het
herkennen van jouw verhaal
Samen kwetsbaar, zo verloren
als woorden worden stilgelegd
in tranen zonder samenspraak
Je geeft me een herinnering
en schenkt me lege handen,
een omhelzing, stil aangeraakt…
Mijn lief
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 593 Ik wist er van de liefde niet,
toen ik jou vond, mijn lief.
Ik in jouw ogen werd gevangen
met rozen op mijn wangen.
Ik wist er van het leven niet,
toen ik schuilde in jouw armen.
Mijn hart tot berstens toe gevuld
met vreugd en groot verlangen.
Ik wist er van de liefde niet,
toen ik jou trouw beloofde.
En jij mij meenam op een reis,
die…
Fluiten
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 875 Ik had een broer,
hij floot altijd.
Niet omdat hij vrolijk was,
oh, nee, integendeel...
maar omdat hij bang in 't donker was.
Door altijd te fluiten,
als hij 's avonds onder stergeflonker,
van zijn meisje kwam...
voelde hij zich niet meer zo alleen,
met al die schaduwen om zich heen.
Ja, hij heeft wat afgefloten,
zijn hele leven lang…
Walking Blues
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 594 Ik dool door mijn hoofd
op dit late uur
en dwaal langs
stille wensen,
niet uitgesproken gedachten,
halve gedichten,
vage herinneringen,
smeulend vuur.
Ik dool langs
niet geheelde wonden,
onverwerkte angsten,
heimelijke zonden,
zacht verdriet,
langs mensen
die er niet
meer zijn.
Ik zie ze aan
met weemoed
en met pijn.…
Midwinter
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 263 traag rolt de mystiek
van een verre hoorn
door de melkige nevel
bomen met hun kanten takken
zweven boven het witte niets
tegen vervagende bosranden
oergeluid tot de onzichtbare einder
de weemoedige roep
van bezinning op deze verre heide
herinneringen aan een ver verleden
gedachten komen tot rust
in de intimiteit van de sluimerende…
Geuren van de tijd
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 525 Vertel het zonder woorden in de geleende stilte
waar weemoed en tranen eindigen
in een vergeten spelonk.
Waar herinneringen een echo krijgen
en wachten niets vraagt wat
je niet kunt
verliezen in de cocon
van een gedroomde
eenzaam verlangen
en een geboorte
die geen afscheid vraagt.…
Het tijdelijke sloot
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 198 strekte mijn armen
reikte met handen
maar voelde leven
langs vingers glijden
met nagels striemen
getrokken over je rug
het tijdelijke sloot maar
gaf je ziel nog niet bloot
er is geen begin
door een schat aan
herinnering achter te laten
de gaten zijn veel te groot
deze breken met
weemoed en respect
wat je liefhebt is klaar…