Alle inzendingen over herten

De zon draalt laag stralen breken in het loof tot gouden twinkelingen dansend op een vleugje wind namiddag leunt zwoel tegen de avond glooiend rust de heide in haar purperen pracht tot onverwacht de stilte scheurt door ‘t burlen van een edelhert de lokroep troont bronstige hinden voor de toekomst naderbij en als het woud in mijmer zwijgt…

't Raam is zo hoog Dat zij eerst de aarde ziet in wijde verte: De stroom omarmt het bos in blauwe boog; Door 't groen gaan rode vogels, ranke herten. Niets weet zij van het levensspel daartussen; Maar het moet schoon zijn, want zij mist het zeer.…

o Lied, gij helpt de smert wanneer de rampen raken, gij kunt, o Lied, de wonde in ‘t hert, de wonde in ‘t hert vermaken! o Lied! o Lied! Gij laaft de dorst, gij blust het brandend blaken, gij kunt, o Lied, de droge borst en ‘t wee daarvan doen staken. o Lied! o Lied!…

niet en lang nadenken leek Verburg niet nodig Ze gaf opdracht om de herten af te schieten Maar zeg me: Wie is er dan overbodig: Een minister die dit soort oplossingen verzint of een edelhert dat op eigen kracht de weg naar de Veluwe niet terugvindt?…

Haar ogen drinken het tot zij ze topzwaar sluit: dronk zó een ander haar nu tot den bodem uit, of doofde hij voorgoed de bloemen van haar bloed… Zo wondbaar is de snelle ademende flank, alsof een hert in haar de pijlen wederstreeft. Zij is te moe om nog een deur te sluiten, leeft als bloedend hert tussen haar eigen bloemen.…

Het veld bedekt met zilveren deken in nachtelijke glans over nevel slechts hier en daar contouren van een boom de wereld gevat in vale licht der volle maan boven dit decor zie ik nog geweien van een roedel herten staan.…

Als overstekend wild de weg verspert Wijk dan niet uit, maar rijd zo’n beest in stukken: Zo’n ongeluk voorkomt dan ongelukken En het is eigen schuld ook van zo’n hert. Maar hoe moet dat nou bij een kleuterklas? Geef je achter het stuur dan ook vol gas?…

O klamme koude, die me 't krimpend herte beklemt, en 't àl ontzielt en mijn gedachten, als bloemen, dor voor ze in de zonne lachten, doet nederbuigen onder 't lood der smerte, - doet nederbuigen in wanhopig smachten, zo droef, ach, o zo droef, tot haar verterte de tred des wandlaars, onbewust hoe 't herte toch pijnlijk krimpen kàn om al…

O klamme koude, die me 't krimpend herte beklemt, en 't àl ontzielt en mijn gedachten, als bloemen, dor voor ze in de zonne lachten, doet nederbuigen onder 't lood der smerte, - doet nederbuigen in wanhopig smachten, zo droef, ach, o zo droef, tot haar verterte de tred des wandlaars, onbewust hoe 't herte toch pijnlijk krimpen kàn om al…

Een burlend hert dat plots verongelukt? De dreun van een brisante supernova? Nee, ’t kreunen van Maria Sjarapova!'…

Welkom in het generale altruïstische decorum Een persiflage parodie op melomane poetry In een uithoek van Hinault, Bourgondisch Henegouwen De laatste der verlaten desolate knapenkoren Wederkerig en minstrelig in lendenen der raven Blikken pikhouwelen snavels die mijn hert doorboren...…

De verte trok mij henen: De verte met haar toverlach, En al het onbekende; Hoe sloeg mijn hert van ongeduld, Als 't schip zich zeewaarts wendde!…

Geachte dierenvrienden, stop met balen Omdat prins William kennelijk een keer Gewapend met een soortement van speer Een rennend hert omver heeft moeten halen Want laat uw common sense de vrije loop: Zo'n beest heet toch niet zomaar "antiloop"?…

Ik wil u schoon vergeven Omdat ik wonder-schoon bemin; Vergiffenis in liefde Weet ende nog begin Ik wil u schoon vergeven Omdat ik bij mijzelve weet De zwakheid van m'n herte, De diepte van uw leed.…

Ik zie ze graag achtkanten genaamd dat is hun nom de plume lijfwachten van de stilte hun bast lijkt op die van herten voor de bronst geheven hun gewei kostbaar filigraan in hun kruin een wijde blik een vergezicht hecht in het gelid contemplatief op wacht honkvast als ze zijn met het pittoreske van de winter…

het gaat over paleizen en prinsessen over licht en donker pijnbomen en kreupelhout hoe je best ruggen steunt en schurkende herten verdraagt over groeiend gras en kruiden hoe kruinen elkaar kunnen raken en wortels verstrengelen en hoe onder een bloedende boom een meisje de knopen van haar ruitjesjurk telt…

Er even lekker uit, zo met z’n tweeën We spotten zwijnen, herten, dassen, reeën De lucht hier is zo helder en zo puur Geen angst wanneer zo’n wolf dichtbij gaat komen Ik heb mijn paintball-gun ook meegenomen…

In een heidense nacht Glijdt uit haar laaiend gewaad Een liaan die rond mijn hals stropt Mij neerhaalt, het sidderend hert Ik slurp de alsem uit haar kelk Het lekt langs een mondhoek Trekt een spoor naar de druppel Het kietelt aan mijn kin Ik bid dat het geen leugen is Dat ik haar smeulend nest verdien…

De aarde drinkt met kletterende kaken, in het duistere woud likken onrustige herten zilveren druppels op.…

In een strak opgemaakte kuil zich aan het koude laken warmen, herten grazend op het dek. Voor ogen kwam een heks, ontvleesde botten aan haar romp, van kirren niet meer bij. Paniek. Waarna men weer het enge grootje beffen wou.…

Hoe een beeld zich in je taal slaat, je stem verspringt, je hert verschiet - hoe zijn roos overloopt, de wijn van eiken is, roemer voor stenen, de tafel gonst van honing en de uil met bos je mond ontkorft - behoort bos zijn botten toe, vuur zijn voltooiing, wat as - wat jij? ------------------------- uit: 'Speling', 2005.…

Donderdagmorgen Een stralend kind Mama vangt het geluk op Warme ochtendknuffel De tijd kent nog geen pijn Een schoolwandeling zonder retour De verwachte stem blijft in de toekomst Draaikolken vegen de rust weg Het opgejaagde hert vermenigvuldigt zich De onbezette plaats stelt steeds dezelfde vraag…

Diegene die de hertenstand beheert In het natuurgebied Oostvaardersplassen, Wil uiteraard goed op de winkel passen: Gewetensvol wordt er geliquideerd. “Wij hebben echt het beste met ze voor, Wij schieten ze heus voor hun bestwil hoor.”…

Sibylla, aangebeden kind - zoo wispelturig als de wind - die louter zielenvreugde vindt met herten doen te smachten, die gij door uwe schoonheid blindt en aan uw zegekarre bindt, terwijl ge toch geen een bemint, hoe zij naar u ook trachten.…

oh gij met uwe blommenden herte waarom raak ik uwe ziele niet aanschouw mij toch met oogen lief en laat mij wenschen uwe zoeten mond oh kindeke schoone van alle menschen die ik bemin zijt gij mijn roozeken en alwaar ik spreeken mag hoor ik slechts uwe teedersten lach zoet, zoo zoet in mijne biddenden herte woont gij reeds lange tijd…

Wanneer bomen zijn ontbladerd dagen bleek in grauwe ramen staan zit zij het opgejaagde hert verscholen in de stilte op haar taboeret voor haar bonheur-du-jour Zij schrijft niet fragmentair houdt van fraicheur en franchise Een gedicht met licht in het land van de eenzamen. Een vrolijke noot een dans als een Franse quadrille.…

Waar het stil is Op ongebaande wegen Een wildernis Waar geen mens zich wil begeven Waar de bossen oud zijn en krom Menselijk geluid altijd is verstomd Slechts vogels zingen Door struwelen kleine paadjes gingen Hier is het hertendomein De rust is er zo fijn Niemand hoeft hier te komen Een hert mag er dromen…

Om `t lijf te houden men rijkdom begeeft Met alle daar ons herte zeer aan kleeft. Om d' edel ziele, daar God zelf in rust, Mijden wij niet ons herten minste lust, Maar volgen die plat tegen Gods geboden, Daardoor wij arme zielen doden. In `t vlieden van de tyrannië fel Ontzien wij arbeid, moeite noch gekwel.…

Uit wanhoop neemt het meiske, goed kome het uit, een vent, de eerste de gereedste; de knecht, hij, is miscontent: Dat is een oude historie, maar ze is nog altijd nieuw, en wie zij voorvalt gaat het alsof men hem 't hert doorhiew. October 1879.…

dyn befinge hert ta stien wurden yn stiltme sil net fester frieze ik sil dei untteie in bit sil ik slaen gjin wjerstan silst do biede en ungelokkichheit oerraze en dyn seftheit bleatlizze ik ha dyn lea leaf allinich de waarmte net de lukerichheit Vertaling: jouw licht bevroren hart versteend in stilte zal niet vaster vriezen…