Alle inzendingen over het kwade

Is dit kind op aarde neergedaald koning waar geen pracht van straalt die eens het kwaad verdrijven zal de satan brengt tot diepe val? Dit kind zo weerloos klein en teer was Hij de aller heren Heer Zoon van God die tot ons kwam en onze zonden op zich nam?…

wat een kleine tijd kijkt over mijn schouder heen naar de ellendeling de sadistische angsthaas naar mijn grote broer in het donker die ik op zijn zijn aanspreek op zijn vaderschap op het gerucht dat hij de stratenmaker is van het barre kwaad waarmee ik mezelf kwel te laf voor groter leven weet ik hoe laat het is het is kleine…

Nachtelijke roos, die geen dag sieren kan Enkel in bitterheid geurt het frisse water met alsem besmeurt verhitte zenuwbanen ontvouwen Satans plan walm van puin over het doodse veen bevende vingers betasten het moeras kwaad doortrokken halmen beemdgras wazig zicht van tranen en geween tijd versnelt tot eeuwig duren moe getergd, de hoop vergeten…

Mijn droefenis is niet meer in te tomen, het plaagt mij als een onontkoombaar kwaad. Ik voel de treurnis door mijn lichaam stromen zolang de kerstboom in de kamer staat. Vanwaar, vraagt u zich af, die waansymptomen? Ik zeg het u, het komt door het gebraad dat eerdaags in de hete oven gaat.…

, maar is zeer beslist geen nymfomaan Zij kijkt naar hemel terwijl zij niet in (een) God gelooft de bliksem slaat neer Zij rookt nog maar eens een sigaret, een E-Smoker geen stank en beter voor haar longen die jarenlang knauw hebben gekregen Haar tijd ligt in het ver- leden dat niet mede lijdt zich niet bewust van slechts enkel kwaad…

De geslepene verbijt zich, de koelbloedige smaakt zweet, de dief voelt zich bekeken, de genoegzame krijgt de hik; de moordenaar braakt bloed, de zuinige gaat geven: ziende die glimlach 'doe goed, ontkracht het kwade!'…

In de stralende morgen glijden verdwijnend purper en pas geboren platina naast elkaar voort worden samen verdreven door alles verwinnend goud blijde glans spreekt van een nieuwe dag met God waarbij Zijn kind liefdevolle zorg kan ervaren de moed zal hebben het kwade uit te dagen tot voortdurende strijd moge een ieder het Hemelse Koninkrijk…

Mijn droefenis is niet meer in te tomen, het plaagt mij als een onontkoombaar kwaad. Ik voel de treurnis door mijn lichaam stromen zodra de kerstboom in de kamer staat. Vanwaar, vraagt u zich af, die waansymptomen? Ik zeg het u, het komt door het gebraad dat eerdaags in de hete oven gaat.…

ach oude stad, je ademt nog er ligt een zonnevlek rond waar de tranen van de dageraad het kwaad wegwassen elke straathoek lijkt te passen in een kleine schrijn vol eer vergeten soms, maar lief staat links en rechts een kleine vrouw het daglicht op te vangen in haar haren hangen trouw tienduizend wensen, uitgedragen leed van mensen en…

De Heer zal u steeds gadeslaan Hij beschermt u, waar u ook gaat En wil u behoeden voor alle kwaad Bij Hem komt uw hulp vandaan. ( Woorden uit Psalm 121) Fedde Nicolai…

Een trein met agressie; Expressie van een kwade geest. Een dun laagje beschaving valt Af van het beest; feest van Onenigheid en het ruziemaken Voor een reiziger die om niets Buiten zinnen kan raken. Wraken Van onbegrepen correctheid onder Hoge stress tegen de conducteur Van de N.S.…

ga vijftig jaar terug en nog eens vijftig jaar en doe dat twintig keer zijn we terug in het jaar duizend twintig mensenlevens na elkaar passen makkelijk in een klaslokaal en je hoort ze ook praten al die stemmen uit de verte recht voor je neus je kunt zelfs kwaad worden die wil ik niet meer horen !…

gelijk duizend verhalen in één veelal licht kleurgebruik waarmee hij de mens portretteert, neerzet aanklaagt goed versus het kwaad tekent hij met minuscule precisie ieder detail met evenveel liefde ondergedompeld in zijn fantasierijke wereld, waar staarten rijkelijk worden toebedeeld aan een ieder, trechters steevast op koppen zitten vissen…

Altijd op het randje zweven Tussen goed en niet zo kwaad Nooit eens rust, ook niet voor even Leven zonder maat Onrust in je hart en hoofd In strijd met iedereen Boos, gekwetst of juist verdoofd Dat voelt toch heel alleen?…

Erasmus wist het al: krijg is een kwaad dat veruit het vuigst is, oneerbaar en vies. Hij preekte geen dogma’s maar gaf ons slechts raad. Voor de vrede paraat dus, masters of peace! Het voeren van oorlog is zinloos en dom. Dat weet iedereen, maar: macht lonkt (en geld). De reden is slecht, het goedpraten krom.…

Soms gaat het van kwaad tot erger. Het vertrouwen is beschadigd, maar gelukkig zijn er ook stabiele perioden. Donkere wolken zijn er, vaak ook zonnestralen. Deze maken het een beetje lichter. Met borderline voel je je soms zo klein en moet je proberen, om er weer boven op te komen. Depressieve periodes zijn er vaak.…

Als icoon van de weerloosheid die waarde kreeg tegen de kwade alles vernietigende oorlogsdrift. Zoals die kinderen van de rekening vereeuwigd met hun onbekend droevig lot verbonden. Een treinreis op een moment; naar de dood toe uitgezonden.…

uit mijn handen er is geen wereld er is alleen de dood zegt men maar mijn kleuren blijven ademen mijn woorden zoeken zinnen ze reiken naar ongekende verten het nieuwe leven wacht op een zon die de aftrap geeft zo wil ik schrijven, zo zal ik schilderen getooid in buitentekens samen slaan we de hand aan de ploeg we zetten het kwaad…

Samen een biertje drinken doet geen mens kwaad, op een zonovergoten fraai gelegen terras en dan wel meer dan één, je weet hoe dat gaat: je mede drinkgenoten houden je wel in de maat.…

Verlossing van het kwaad, verzadiging op deze planeet, in sluipend verdriet en verraad, met een oorlogsjas aangekleedt... Roodverlichte, zwarte hemel, spuwen vuur van kanonnen, in hypocriet gefemel, dat er een heilige oorlog is begonnen...…

volkomen treurnis in het reservaat gebogen lopen laatste exemplaren van kudden die destijds gigantisch waren hun trage meters langs het roestend draad met luizen in de ongetemde haren hun kaken slechts tot prevelen in staat gebroken door het aangedane kwaad te oud, te ziek om nog te kunnen paren na jaren vindt men tussen broze botten een…

meer Jij kind, waarvan de dromen zijn gestolen voelt rood de schaamte aan je huid als donkere schaduwen kleven die zich in je nachtrust weven als je uitgeput de ogen sluit Jij kind, mijn armen zullen je verwarmen terwijl mijn ogen blind van haat staren in een woordenloze bron omdat ik je niet beschermen kon tegen het laffe duivels kwaad…

Op winterdagen na het stille eten denk ik vaak met de borstel aan de vaat van alle poëzie is hij de maat dat zweer ik op de bloedzucht van mijn neten hij proefde van het water aan de Lethe waar vrouwen syf schonken in ruil voor zaad als waren zij de bloemen van het kwaad van zoete folter leek zijn geest bezeten.…

nu zijn kinderen al te vaak de klos ondanks onze zo moderne beschaving is het verantwoordelijkheid die teloor ging of laten we cultgod Onmacht er op los we leveren doekjes voor het bloeden schreeuwen desnoods moord en brand geven malaisemunten aan de collectant doen de quiz scheid kwaden van goeden vragen naïef wat is er toch aan de hand…

't Is niet de dood of scheiding, niet het kwaad, Dat anderen ons aandoen, of 't gemis Aan aardse liefde, niet, dat ons verlaat En jeugd én schoonheid, eer genoten is Het zoet van 't leven, niet de dwaze daad Die men beweent in rouw en droefenis; 't Is: als men leeft voor iets, dat niet bestaat En nimmer heeft bestaan, en als men 't weet…

als de slaap weer niet wil komen omdat de pijn je grenzen zoekt of bezit neemt van je dromen en zo een overwinning boekt als het schuldgevoel weer welig tiert in de tuinen van je geest waar een golf kwaad je rust verstiert en je de waanzin vreest als op de “dove” vlekken op je huid vreemde ogen blijven branden waardoor je steeds je hart…

Jou zo zacht en teder minnen en je kussen steeds maar weer voert mijn hart je wereld in en laat mij bedelen om nog meer Jou zo zacht en stil omarmen en je behoeden voor 't kwaad wekt mij met een stil alarm en zorgt dat jij m'n hart verstaat Jou zo stil en zachtjes strelen en kusjes geven op je lieve lijf maken je huidje tot fluweel en…

Kwade schimmen uit zijn jeugd, spookten gillend in zijn geest. Door die talloos veel miljoenen kwam weer terug wat was geweest. Harde handen, harde woorden, nooit beschut en nooit eens warm. Met die talloos veel miljoenen was hij rijk maar ook straatarm.…

perplex over eigen overreactie kinderlijk naïef hinderlijk star in het licht van actuele feiten mistige autobiografische fictie fantasie slaat wereld knock-out abnormaal primeert momenteel waarschijnlijkheid mailt kwaad naar schrik die zich verstout de grijze muis uit het verlangen naar vergeten fascinatie leeft benepen gebonden aan bekende…

In mij, levende adonis, jouw liefde, een blik die buik injaagt om daar voorlopig kwaad te rechten. Eén dagje stad op meers gesproken lichamen, geur en de wonderen stil naar de grootse metropolen van ver.…