Alle inzendingen over het woeden

Is ’t vreemd dat er nog steeds oorlogen woedden?…

Pas na de hitte van de strijd, bekoelde pas je woede En voelde je de pijn van spijt, hoewel je zelf niet bloedde.…

als de beste Want eigenlijk heb ik veel verdriet Maar ik kan alleen mijn woede uiten En er is niemand die dat ziet…

Blijf ik een eiland in een zee van woede? Blijf ik een mens met het vermoeden van iets dat altijd licht en schijnt, van leven dat in vorm verdwijnt maar langzaam,zeker heel gestaag zich telkens omdraait met de vraag: Blijf jij mijn eiland in een zee van woede? Blijf jij de mens die me blijft hoeden?…

na het woeden van de stormen wil ik je omringen met stilte waar je binnenin kunt schuilen met jou alleen maar kijken naar de spiegelende regendruppels rollend langs het raam onze oren alleen maar afgestemd op de taal van de regen die de aarde beroert in de stilgevallen tijd…

zag de woede van water in stuwende golven opgehitst door de wind zij rolden om het schuim vervloog bedaarden langzaam in vrije loop ik zong in ondertonen mee mijn vlagen begeleiden het jagen van de zee sloegen over in rol hoge tonen refreinden met sissen en slissen de coupletten weer vol het eeuwig lied over woede zonder…

Kleine daden raken dikke snaren ontgrendelen woede wonden zweren wraak groeien naar binnen en van buiten lichaam helend maar nooit vergetend hoe het is getekend door jou…

Tweeën hart Woede en verdriet Bloedend hard Ik was er niet…

De woede, die je voelt door 'n ander geeft precies aan hoe ver je over je eigen grens heen bent gegaan.…

in mijn hoofd woeden de woorden het zindert en ziedt maar het komt nimmer tot akkoorden het sijpelt, mijn kop is een vergiet eens wil ik raken…

Ruisend hart In bruisend verdriet Woede en angst Om voorrang vechtend Ruis op mijn eigen Lijn waardoor ik Er niet meer wil zijn…

Ik ben niet geboren voor angst in woede. In koelen bloede wist ìk te vergeven: vooral de haat in mij.…

Dans van woede, dans van bevrijding, dans van heel diep weggestopt verdriet.…

Op weg naar totale verwoesting Raakt ze alles op haar pad Geen schepsel blijft ongedeerd voor haar woede die ze uit door het pijnigen van anderen Op weg naar vereenzaming Weigert ze alle hulp Geen schepsel neemt nog moeite haar woede weg te nemen Omdat het geloof in de mensen was verloren Op weg was het meisje Veranderd in een monster…

Verbeten gezichten Met ogen van vuur Kokend van woede Door adrenaline gezet Korans en andere Islamitische Geschriften vlammen Door opgekropte woede van Ernstig gefrustreerde Amerikaanse zeer-dienstplichtige Stars-and-stripes-militairen Afghaanse burgers daar- entegen vlammen van opgekropte Frustratie jegens het Westen...…

Een lange weg afgelegd Een lange weg te gaan De reden van mijn bestaan weerlegd Elk leven kan vergaan Iemand kan naar je leven staan Woede om iets dat je zegt Denk je dat ik vecht?…

Woede pijn en onmacht breken wil ik wel of niet dat je hebt gekeken?…

Die de kinderen van hoop zijn woede over iets wat je niet wil daar loop je niet mee te koop maar eenmaal blootgelegd die pijn geeft moed om te veranderen dat hou je echt niet stil…

Wolken, zwaar, zwanger Symbolen, vol van vocht, woede Haasten zich voort donker, blind Willen mijn verdriet niet zien…

Terroristen in de golf George heeft uw acties verafschuwd Maar de woede is nog niet geluwd Binnenkort laat hij z'n tanden zien, de wolf…

Symbolen, vol van vocht, van woede. Haasten zich voort. Donker, blind. Willen mijn verdriet niet zien.…

blinde woede op papier zetten wrevel wekken bij toehoorders dit urenlang volhouden en ze zullen één voor één afhaken die toehoorders…

Gij die zonder zonde is, blijf vooral werpen met alles wat je tegenkomt, gooi de woede van je af, gooi de verwerpelijkheid in het graf.…

Hoe zal de aarde zijn als eens de vrede komt Geen onderlinge strijd zal woeden Ieder geluid van woede of jaloezie verstomt Elk mens zal de nooddruftige voeden Zal dan de aard gelijk zijn aan het paradijs Vol van liefde geluk en schoonheid Wordt dan ieder mens eindelijk eens wijs En verspreidt Gods gena en goedheid Ach zou ieder mens de vrede…

Laatst zei men een kok in Hoboken Dat al zijn salades vies roken Hij antwoordde eerst Nog heel erg beheerst Maar loopt nu van woede te koken…

waar is mijn humaniteit gebleven, wanneer ik hen haat om hun haat en de gloeiende hitte van mijn woede als stoom mijn mond verlaat: blijft het dan niet om het even?…

als ik boos ben, mijn woede zich ontladen moet, stort ik mij op mijn krabpaal in het schuurtje van mijn achtererf alle ingehouden emotie alle opgekropte frustratie krab ik weg…

IN THERAPIE Geregeerd wordt m'n leven, Lijkt het wel, Door angst, woede en verdriet 't Vreemde is alleen - Ze zijn er wel, maar je ziet ze niet…

Als stormen woeden in ons hart En we geen uitkomst meer zien Ons eenzaam voelen misschien Wanneer ons denken is verward? We mogen dan vertrouwen op God Steeds weer zal Hij ons behoeden Hoe erg de storm ook mag woeden Hij blijft bewogen met ons aller lot.…

Niet het wachten is teveel of de stilte te vol van wat ik vertelde in het moment dat scheurde en ons verscheurde en met een gebroken woede alles liet vergaan in de koude woorden die je op mijn ziel schreef…