Alle inzendingen over hommels

Hommels paren op de terrastafel In hun gestreepte donkere dons dansen hun vleugels samen één beweging. Ik nies om ruimte. Eerst heel dicht, Dan heel licht vliegen ze uiteen als stuifmeel in de wind. Een pollen flard glipt mijn adem in.…

wit Haspengouws karaat laat heuvels welig blozen wijl hommels in hun raat zich honingzat verpozen zie ginds de kuikens hollen achter hun moeder eend onder stuifmeel en pollen waggelend door de beemd ik voel de warme lente zuchtend door ’t ruisend riet en hoor het zo bekende herhaald meerstemmig lied…

Op de lage tafel een vaas met bloemen van de rhododendron, paars en teer een hommel kroop in en uit en zoemde weer naar buiten in de zonnige tuin Een groene spin liet zich zakken aan een draad en wandelde over de tafel heen en weer en sprak in gebarentaal met mijn vingers Een cursus over verandering over stromen van energie en zin het…

Kleuren larderen Struiken intrigeren Zachte walmen tussen groen Natuur schenkt levensblazoen Vogels zingend tussen struikgewas Natuur die je vanuit je ogen las Harmonie gedijt Even uit de drukte bevrijd Hommels keuren rododendronstruiken Roodborstjes die plotseling voor je opduiken Als een zoetgevooisd leven Heeft het nieuwe energie gegeven…

met uitgestrekte arm nodig mij de zon op een lenteavond tot niets te doen zitten en genieten mag kan en zal ik van het allerbeste wat de natuur brengt zitten in mijn stoel strijkt brom zoemend zwart geel gestreept een hommel neer een vlinder fladdert boven een violenkrans in het struikgewas zingen vogels luid wat is het mooi…

Als een oude hommel overmoedig op vergeet-me-nietjes aanvliegen In de gouden strofe van mijn vlucht het geheim van de dood opbassende, verwar mij alsjeblieft met de zon, chrysanten, huiselijke margrietjes, opengesperde paardenbloemen.…

ik lik een hangende druppel weg onderaan een jong kastanjeblad trots op zijn vijf vingers toont hij mij de bloeiende kaarsen zwaar geurend overhangend van sijpelend hemelwater een natte hommel doet zoemend zijn werk ik lik mijn lippen probeer de geur te vangen die verlangen in mij wakker roept ruik ik dat achter jouw oren dan raak…

een mooie bloem wat eenzaam ogend aan de graskant van de sloot wiegend in de wind een laatste hommel drinkend van de nectar tot de herfstregen hem verstoord een vlinder die nog even dartelt de vleugels gespreid een vrouw die in de vroege morgen haar venster opent zichzelf goede morgen wenst een kushand toe glimlacht aan het nieuwe…

De winter is gestorven, vogels gaan als gekken tekeer, de zon kijkt over ons pannendak, dikke hommels zoemen weer. Poes is binnen. Mussen tjilpen. Tortels minnen. Duiven vliegen af en aan. Merels zingen. Muggen dansen. Kauwen swingen. Het gaat zoals het altijd gaat. Vroege Vogels nestelen vroeg. Hier, in onze tuinoase.…

de flow van duizendschonen zij zomerbloeiden lang in een herfst die wij nooit zullen vergeten omdat zij kleuren deelden in de meest lieve stukjes van ons leven hun trossen waren kleine bosjes schoonheid hooggesteeld naar zon wij droomden liefde volmaakter dan de werkelijkheid rondom tot een geluid ons paradijs verstoorde hommels…

Milde winterdag: een hommel ligt roerloos - bromt, kruipt traag in de struik.…

ik ben het zat om te zien hoe leven wordt afgevlakt en ingepakt door codes van de media het is geen sturen meer maar pure dwang de hoeveelheid apps en hypes maken mij bang nog kan ik kiezen maar dat duurt niet lang het is een moeten met sociale uitsluiting als boete ik wil weer terug op mijn rug in de wei tussen hommels en bloemen…

ik steel je op oranje blauw je ontluikt schitterend uit het winters grauw spriet in lentepracht trekt bijen aan de eerste hommels zijn al bij je langs gegaan jouw stuifmeel aan hun lijven zal in het diepste blauw bij virulente stampers blijven in zacht oranjerood komen zomers weer de vruchten bloot die herfsten in het grijze…

irritante mug Ik sla nu echt alarm daar springt een vlo over mijn arm en op mijn broekriem, vlakbij de gesp zit ineens een gevaarlijke wesp Op mijn neus, denk niet dat ik lieg nestelt zich een luie vlieg dan heb je nog het web van de spin die pakt me bij mijn haren en kin Wat moet dat voor de drommel op mijn rechtervoet een grote hommel…

Een reus is op ijskreem verlekkerd en op honing van dikke hommels, die de longen van de rots doen brommen als dwergen in een waterdichte kerker. Een reus weet wat hij wil. --------------------------------- uit: Renaissance, 1963.…

Donderslag en regen maar de lakens strelen mij Het is nog lang geen dag Jij blaast kusjes in mijn oor Word wakker, ik wil geuren in jouw bloed Raak me aan, maak me mooier dan ik ben, draai je om, kus me begeer me en maak me fijn Laat in mij, op mij, om mij fluwelen hommels zoemen laat me glanzen en zweven Laat jouw kusmondjes wegdrijven…

In de zon gaan liggen dor als een uitgemergeld blad groen worden door het gras puntig door het bruin omhoog Een pissebed, net wakker gemaakt zoekt een veilig vochtig huis daarbij een warm plekje in de zon voor zichzelf en wil graag delen De eerste bloemen groeien en de hommels gaan weer zeer belust op nectar te keer Het gaat zoals zo vaak…

De zon trekt zich terug, de avondwind wakkert aan, gele en paarse krokussen worden met rust gelaten, het wel of niet aanwezig zijn van hommels en bijen hebben zij voor mijn gevoel nog niet in de gaten. Ik geniet na, mijmer over het gloren en het carillon. Ik mijmer hoe de dag zo heel vredig begon.…

bijtje, heb je hooikoorts of allergie, de nectaritis of een stuifmeelknie... vloog je domweg tegen een boom, je vleugeltje lam en angelsyndroom... heb je griep of een meeldraaddarm, een zoem in je hart of een stamperarm... kreeg je een mep voor de vierde maal, geen zonnig bestaan en een bijnierkwaal... geef dan de hoop niet helemaal…

Er landt een vlinder op mijn blote huid Het groen zie ik, krioelt weer eens van leven Een witte bloem wil wat graag nectar geven Een dikke hommel steekt er nu half uit Kapoentjes naderen gestaag hun buit Een dikke vlieg komt neer en hoe bedreven Er landt een vlinder op mijn blote huid Oranje is het waar mijn blik op stuit Tot drie maal toe bezoekt…

Onganse zoom onland Van netels brandend of doof Wespensteken, distelprikken En gonzende hommels op honingroof Waar in de lengende avondstond Hij een stelletje boud bezig vond Met wat vervoerlijk in het oog sprong En zijn prille spieblik zich wrong Om het zicht op een snakkende jat Die zich smijdig op haar figuurnaad prentte En…

de monding van de rivier zoeken eenden gelaten naar voedsel op de nerende scheidslijn van zout en van zoet de hemel verliest in egale bewolking haar gloed de wind valt geleidelijk weg en in de verte vergrijst een berg in het zwelgende grijs steeds verder klein paradijs tussen al slapende bloemen zoekt aan het einde van de dag een hommel…

De muggen die hun rondendansje maken, de hommels met hun bassende gebrom, de egeltjes die ‘s avonds pas ontwaken, een bont gekleurde vlinder op een blom. En dan een vleugje blauwe akelei, de kamperfoelie, god wat een odeur. Een pittig snuifje van de wilde prei, het is alom een feest van beeld en geur.…

Vol belofte voor wat ons staat te wachten: oorstrelend vogelgezang, zoemen van hommels en bijen die op de bloemen gedijen Terrasjes langs de grachten Bomen in lentetooi. Wat mooi toch, dit eigene van de seizoenen.…

Hun wezen is als van gewone bloemen, Die sedert jaren in hun tuinen staan, Waarover met en traag eentoning zoemen In zware vaart de donkre hommels gaan. Maar wie hun hart wint, ziet wat zij nooit noemen, De gouden vloed van liefdes honing aan.…

"alles is liefde" vroeg in de morgen is haar warme lach voor jou met nog ietwat slaapdronken ogen begroet ze de wereld rondom haar ze hoort de vogels zingen ziet de met dauwdruppels net ontloken bloemknopjes een poes kruipt langs de struiken wat schichtig maar toch al op jacht hij lijkt nog jong en speels hommels en bijen…

Gristen we tussen gonzende bloesems Naar vliegensvlug fouragerende vlinders Kenden hun namen uit ons blote hoofd Koolwitje, Atalanta, Koninginnenpage En Dagpauwoog Luchtgaten boorde je door de schroefdop Van het glas waar bijen, wespen en spinnen binnenin Als opgehitste gladiatoren Het leven gingen laten En schudde het op Maar wollige hommels…

door het akkerveld Veel vlinders heb je al geteld Tussen bonte bloemenkleuren Ze weten nectar goed te keuren Vlinders maken je leven blij In een graanveld, frank en vrij Tussen korenbloemen en kamille Het levensritme mag er verstillen Kwik-me-die hoor je tussen granen Kwartels die zich er in zangkunst bekwamen Blauwe korenbloemen door hommels…

Zij zal jong sterven steeds weer maar nu vibreert het leven tussen haar flanken nu draagt een zoete wind vol kruidige geuren rusteloze hommels van bloem naar bloem. Een smelleken jakkert voorbij alles in het teken van de tomeloze haast van de korte poolzomer.…

Een leeg nest is wat in de spouwmuur nog rest van de hommels, die brommend en noest met een minder soort nectar gevoed naar een meer dan één morgen vervlogen. Zo heeft de winter tot nog toe bewogen. Door de reet van de bus kan 't naar trekken.…