Alle inzendingen over hommels

parachuut Staat prominent te zoeten Zij is op vrijersvoeten Haar geurende dispuut Bepleit bij vlieg en bijen Intiem met haar te vrijen En pertinent acuut Verschijnen zij in zwermen In antwoord op haar termen Haar wil is absoluut Een wet voor de insecten De kleine opgewekten Dansant, de hommels…

als ik de gesprekken luister over de toestand in de wereld van ons klimaat en het milieu vraag ik mij stil stiekem af wat ons eerder dood doet gaan ons lichaam dat ten einde is of uitgeput de aardse bronnen fervent tel ik daarom mee de egeltjes en de hommels de roodborstjes ook en vinken met vurig vlammend de hoop op een comeback van de…

Eerst zoemde er een hommel uit, 't Was verder volgepropt met zacht groen, waarop een dood pimpelmeesje Op 't plafond iets vastgeplakt, dat 'k er niet vanaf Ik maakte 't schoon Toen hij weer aanbelde luisterde en zocht hij naar de vogelgeluidjes waar die vandaan In de geknotte connifeer Voor mijn deur De man van het nest…

Een hommel met intens gebrom. Verwarring heerst alom. Lui hang ik in een stoel en voel de warmte van de zon. Op de achtergrond Bob Dylan met mijn favoriete nummer. Niks geen herfst en heftige stormen, kou en nattigheid nog ver. Lang wil ik hier nog liggen dromen, hoopte dat het altijd zo blijven kon.…

ogen vouwtjes en kreukels in wangen, een half verborgen gaap achter de hand de tuindeur open blote voeten dansen in het vochtige gras nog wat bedauwd de morgen zon piept door de wolken had hij net de maan gekust de rozen zo juist ontloken waarvan de doorns stekelig en uitdagend staan alsof ze haar zeggen raak me niet aan een vroege hommel…

Hij staat in 't zonlicht, in een vloed van bloemen, 't Verwarde kluwen van zijn kers te ontvlechten, En zorgzaam, wijl de hommels hem omzoemen, Helpt hij een stengel om zich vast te hechten, En iedre nieuwe, rood getroste slinger, Die hij bevrijdt van wie zijn bloei bedekten, Betast hij zoekend met voorzichtge vinger, En stoort de blinde…

Norselijk-krommende schroeve die telkens, in duizelig buitlen, biedt viervoudig de wind neigend een nijdige nek: 'k zinge u; en 'k zinge u, o vlerken die spant als den schoft van een trek-os, maar die teder en licht zijt als de vlerk der kapel; motor, 'k zinge u en ronk in me-zelf als het dommelig ronken, ('lijk aan de deur van een bie- korf gonst hommelen-ronk…

Het voertuig, gekoesterd door heer Bommel, toont de wereld oersterke levenswil, bromt bij elke reis als een blije hommel. Vriend Tom Poes, in strubbeling de wijze spil, bestrijdt dikwijls onvoorzien gerommel, geeft het stuur dan een mild heersende wil.…

het is hoogzomer een duif verdwijnt in de boom ik rij achteruit vijf arme hommels draaien rondjes in het bed van hostabloemen vakantietijd - de hondekop voor het raam staat op de uitkijk de aasgier kijkt schuin over zijn rechter schouder ik ben nog niet dood op het zebrapad werpt een allochtoonse zich voor de bushalte bomen…

Weegbree die van d’oevers kraagt wuift zacht in de avondbries waarrond een hommel talmend kiest en de kwikstaart muggen jaagt. Een eekhoorn schiet weg in een schicht en verliest zijn dennenappel wanneer uit ’t bos, bij hoefgetrappel, schimmels aandraven in ’t licht.…

Het maakt de dag zo heel veel mooier het geeft de mens een stralende kleur tekent sterren in ogen laat wangen blozen voeten dansen tenen krullen liefde is juist zo heel veel meer het geeft aantrekkingskracht aan bijen hommels en vlinders zie ze dartelen in de wind op zoek naar honing lokkend de bloem liefde zo alles omvattend…

distelbol, zo donzig blond midden in het veld, in rozerood staat kruidig de zuring, op lange steel met bloemenpluim, daar rondom heen vliegt blauwig groen, doorzichtig een waterjuffer heel voorzichtig verderop in wilde orde, omgord met ruigte, staat gewapend met stekelige stengel, de bramenstruik de geurende vrucht, door zon gerijpt lokt hommels…

Het groene metershoge riet Beweegt onrustig heen en weer Twee roze hyacinten staan Eenzaam in een nog kale tuin Een dikke hommel bromt Tegen nog kinderlijke bloesem Kleine insecten wolken in het Rond, de poes vraagt of ik haar Onder haar kin wil krieuwelen Ik geef er graag gehoor aan Het voorjaar gaat zijn tijd opeisen Gebiedt de…

De flodderige urbaniteit achter de rug Trekt Oeganda arcadisch aan ons netvlies voorbij Papyrusmoerassen, vulkanische rotslandschappen En theeplantages om en om als een Hof van Eden Twee Neushoornvogels klapwiekend in de verte Zes drommels op een hommelende brommer Wat lodderig wit vlindergedwarrel Over het deinende wegdek En mijmerend…

Wieljend wetter de kiste glydt oer de dinige deemoed fan in skolperige minskensé oeral hie’k wol frede mei: it geregelde farkeljen it hommels en dwerse swalkjen it reevjen fan dyn gelyk doe’t hja it skip útteagen en do fergean moast wienen it net de kâlde orka’s dy’t it spatwetter opwielen mar de wyte weach fan soannen draaikolk…

Wy steane oan stilsteand wetter tsjinoer elkoar en sizze neat sûnt dat net mear hoecht waard myn swijen praten it lûd is wol te ferstean yn it waar, de bern, jildsaken dy wurdskat wurdt hieltyd grutter en folt in holte yn it hert at it wetter net klettert strûp ik my om nei binnen wa wit, wurde wy noch hommels telepatysk Telepathisch…

Soms zijn we vlinder en dan weer bloem hommel of bij. Soms ben je boom of fraaie bloem ook werk van eer krolse kater, kievit voor een keer meibloem of trouwe hond iets hooggeducht kan het ook wezen zoals 'n mensenmond.…

worden aangedragen dan is het of het fluisteren van de wind me zoveel beloftes doet ik zie de bomen bloesemen de vogels vliegen met twijgjes in hun bekjes, anderen zingen lokkend ze bouwen nestjes in het voortuintje krijgen struiken knopjes de clematis staat in volle pracht ivoor kleurt met roze de wind wiegt elk bloemblad een vroege hommel…

dan is er vast en zeker weten een bij voor de honden – zij zijn vol liefde en de meesten zonder zonden ook eentje met heel veel schoon water graag een beetje ruim bemeten voor de dolfijnen, wal – en de vele andere prachtige vissen eentje met heel veel bloemen en bedwelmende geuren zodat de vlinders in prachtige kleuren en bijen en hommels…

zonder woord begrijp en ten diepste kan verstaan je ziet haar in de wuivende wind ‘t is echt waar in de meest eerlijke ontwapenende lach van een zorgeloos kind je ziet haar zittend op een bankje een oude oma en bent geneigd er naar toe te lopen en te zeggen u bent dat echte gedicht dank je je ziet de bloemen bezocht worden door vlinder hommel…

De gezonde boom vol kracht en wijsheid van waar bladeren beginnen al te ritselen bij minste zuchtje wind terwijl een nabije struik pronkt met haar grote lila purperen (soms witte) bloemen die hommels, dag- en nachtvlinders aantrekken.…

geen tijd om de ontwakende natuur gewaar te worden, noch waar te nemen bij de overburen aan gene zijde van de strook In de oude olijfboom vol kracht en vitaliteit waarvan de bladeren ritselen bij de minste geringste explosie, pronkt een struikrover met zijn grote lila purperen vlag met witte duif die dag en nacht vlinders en zoemende hommels…

Het hek is van de dam, de specht seint op een berkenstam, koeien zijn er als de pinken bij en hommels brommen frank en vrij: de wei! de wei! de wei! Paarden rennen in een draf en vliegen gaan op vlaaien af, de leeuwerik zingt honderduit, de wulp speelt op zijn fluit: wu-liep! wu-liep wu-liep!…

De hommels worden wakker omdat het lente is rupsen beginnen aan het jonge pril te knagen kikvorsmannen laten zich naar het water dragen woeste woerden achtervolgen menig eendenmiss De rijen kaal gekopte wilgen staan te twijgen graaien naar wat wolkjes die van de zon af hangen terwijl katjes stuivend voortplanting verlangen komen velen…

Gaat over maand juni vol kleur Over het welzijn van 't zwanger muskietje Haar shotje gehaald, bij een wijd open deur Dit is een vers... zomerliedje 't Gaat over maand juli vol zon Over twee krekels onderaan een sprietje Terug op die plek, waar hun passie begon Dit is een vers... zomerliedje 't Gaat over augustus in 't land Over een hommel…

Monstervliegen, helse koren Springen om en in mijn oren; In mijn haren, in mijn hals Danst een hommel, woest van minne, Met de vliegenkoninginne, De afgrijselijkste wals.…

weg te komen "nou goed dan", zei ik met een gemengd gevoel van barmhartigheid en afkeer en een vreemde gewaarwording van iets dat misschien op empathie leek "ik laat je gaan" vaak hoef ik alleen de deur te openen en te zeggen: "je mag nu naar buiten, dan ben je vrij en hoef je niet dood" dan vliegen ze weg de hommels…