Alle inzendingen over hondje fictie zonderlingen

een fictief blaffertje veel mensen hebben een onzichtbare hond zei de vrouw in de lift die zag dat ik naar de riem keek zit de hond in de zak die je in je hand draagt vroeg ik haar nee hoor giechelde ze mijn hondje doggy staat braaf naast ons te wachten tot we beneden zijn…

Mijn hondje, mijn hondje,mijn allerliefste kleine hondje. Ik schenk je mijn botje uit mijn ribbenkast. Mijn hondje,mijn hondje, mijn allerliefste kleine hondje Ik kus je op je natte schoenenhakneus. Mijn hondje, mijn hondje, mijn allerliefste kleine hondje. Je ademhaling is dezelfde als de mijne. We zijn op elkaar ingesteld.…

Kijk jij even naar dat bultje, het doet zo zeer, dat doe ik, zoals elke keer. Kijk jij even naar m'n oor, is zo lastig geen gehoor dat doe ik wel, wees maar niet bang. Kijk jij even naar m'n teen, er zit iets, een naar ding ik kijk en welnee, er zit niets, de teen ziet een beetje vreemd 'k tik er tegen, de teen klapt opzij, zit gewoon los hangt…

leven na de dood terug naar de eerste klas om te leren vier ogen simpele lesstof een moeilijke school de gouden meester stelt me op de proef valt een blad niet ver van de boom de volgende noot klinkt uit een instrument de schommel in de lucht op een mooie pinksterdag samen in de zon voel ik mij een prinses aan zijn witte hand…

(non-fictie) alles is fictie zei de fantast en hij ging zitten op een gefingeerde stoel…

Maar na weken van proberen en integreren bleek 1 hondje weinig bij te leren. Was bang en schrok van alles, soms van niks geen idee van, hoe ik dat nou even fiks! Misschien was ‘t te druk?…

ik kan mijn lichaam niet spreiden tegen het beeld van zwarte magie woorden ketsen als vreemde wezens tegen de sterren uit het heelal mijn vingers krommen in de nacht wanneer het bezetene me drijft en verjaagt en ik moet klimmen tegen horizontale vlaktes zonder enige vorm van inhoud nog brandt het restant in een afgedankt conservenblik…

nee, hij heeft geen berusting terneergeslagen buigt hij neer naar dieptes, waar de grond zijn enige bestaansrecht stut blauwe windels rond een witte wolk een draaikolk van verwarring op de snelweg van verweer elke keer het dode oog in elk gevoerd betoog dat wil niet meer…

De grote torenklok galmt de dag doormidden stilstaan en wachten op het carillon daar tingeltangelt al een vaag bekende melodie stappenplan aanpassen ritmisch het plein rondlopen afwisselend in de schaduw en in de volle zon als de melodie weer stopt naar het bankje in de zon vandaag geen plannen meer behalve kijken naar de mensen…

Lief Hondje Trouw Hondje Kittenhondje Moederhondje Blafhondje Vrolijk Hondje Gemakkelijk Hondje Zwiebelstaart Hondje Onze mooie Gimli/Gimpy met je sprekende ogen Te kort mocht je bij ons zijn Maar de pijn in je ogen van de laatste weken gaven aan dat het jouw tijd was We geven je nu terug aan Moeder Aarde zodat je kunt gaan naar…

Laat, laat mij mijn weg maar gaan mijn ruimte is mij te verheven, mij te schikken naar diegene die de grenzen stelt en die eenzijdig te bewaken, en in eigen flexibiliteit verstrikt dreigt te geraken, zal ik stikken in verlangen, vrij te ademen denk ik niet dat je mij al kent. In onafhankelijkheid gebet en gewend aan ruimtelijke…

Fictie heeft zich opgedrongen, tijd draait tegenwijzerzin, 't ouder worden is bedwongen want van man word ik terug jongen tegen de natuurwet in. Haren worden gladgestreken, de riem stevig aangesjord want 't is duidelijk gebleken dat meer naar mij wordt gekeken naarmate ik jonger word.…

Een uitzondering vormt nog geen zonderling!…

wit krullend haar, oortjes die wat hangen, luisteren doen ze nooit, of het is voor even, bij de rammel van mijn bak, aangerend het is mijn eten, oortjes die graag horen, enkel dit signaal, ik ben echt niet groot, loop pronkzuchtig aan een lijntje, want mijn oortjes die wat hangen, volgen immer mijn verlangen.…

Een hondje rent over de kade. Het moet een Portugees hondje zijn, Dat daar over de kade rent, Heen en terug en onzichtbaar, terwijl het kwispelt Met zijn kleine bruine staart. Onzichtbaar rent het hondje, Onzichtbaar schiet het onder kranen door.…

Nog nooit liep ik zo dicht langs de afgrond van de hemel. Geen grond onder de voeten dan mul zand dat voelde als vette klei. Hoewel de zon scheen werd ik geleid door een maan die me wegen wees die niet te gaan maar slechts te waden waren. Nochtans was ik gelukkig en prees de dag.…

Het wonder redt het nieuwe niet dat pril geworpen ligt te wenen, al teneergeslagen is van leven, niet wetend wat het ziet. Hoe alleen is alles als het voor het eerst loopt holt, tolt en rolt, zweeft in het luchtruim golvend walst in de blauwe zee. Laat je tanden maar binnensmonds somber kus je lippen toe robuust de neus tegen de ruit…

Als rimpels op vellen trilt het water tot de voeten van de zonderling. Voor dag en dauw ziet hij de druppels aan zijn vest. Zijn snik de laatste, als hij ook nog even huppelt bij de laatste vonk van zijn eigen vuur. Hij slaapt vannacht, in aarde, om niet meer te ontwaken.…

soms kom je ze tegen zonderlingen die enigszins uit koers zijn geraakt zo ook de man in Holten die overdag steevast aanwezig is op het tweede perron met de abri als zijn domicilie mijn gemoed weet nooit goed raad met zulke mensen...…

De eenzame zonderling bleef een beetje achter in die andere werkelijkheid een lieftallige droomwereld zonder klagende vrouwen en verziltende zangknapen trommelende winkeliers en achterdochtige agenten corrupte politici hij groef zijn eigen kuil nooit voor een ander met vallen en opstaan in zijn eigen leven klom hij omhoog uit de…

Killer is een hondje, ze is heel lief. Ze kan heel goed graven in de tuin, dat vindt peter niet zo fijn want daar gaat zijn fortuin. Killer is een hondje, ze is heel lief. Ze speelt heel veel en maakt veel stof. En dat vindt peter niet zo tof. Killer is een hondje, ze is heel lief.…

Gij zijt een zonderling, Zizou Zidane!…

Hoe dankbaar is mijn kleine hond Voor beentjes en wat brood! Hij kwispelstaart, hij loopt in ’t rond, En springt op mijnen schoot. Míj geeft men vlees en brood en wijn, En dikwijls lekkernij: Maar kan een beest zo dankbaar zijn, Wat wacht men niet van mij!…

Zwart-wit blaft hij zei je schor en hees alsof hij altijd al een speelgoed- hondje is geweest…

dat hondje ademt in en uit in alle rust slaapt het in de zon hij doet niet meer hij is niet meer aan het doen…

ik heb een hondje dat me de wereld laat voelen en zien hij neemt me mee langs grachten en grazige groene weiden zee stranden parken en bossen en prachtige paarse heide zoveel waar ik nooit kwam geen oog voor had voordien ik had een hondje een fantastisch dier dat me overal mee naar toe nam het wezentje liet mij zo ongelooflijk veel…

lang nog voor het gewone leven z’n gang weer nemen gaat het hondje doet z’n behoefte op de stoep het zakje is vergeten de plicht slaakt z’n roep iemand recht z’n rug…

Het verschil tussen non fictie en fictie was nog maar nauwelijks aanwezig die regenachtige ochtend vroeg bij de openbare boekenkast ze bracht wat oude boeken weg waarin ze haar naam had doorgekrast ze nam een natuurgids mee om in de herfstmaand stil te dromen alles was nu uit en thuis de juiste afstand werd genomen.…

Een blindeman wandelt met aan het andere eind van de lijn een hondje dat zijn geleider moet zijn. Het hondje is misschien in grootte nogal klein, maar in zijn grootsheid is het zoals het moet zijn. Het heeft geen woorden, het kan niet praten, maar zijn gevoel geleidt de blinde door alle straten.…

Zo’n hondje is toch eigenlijk wel leuk, we moesten er misschien ook eentje nemen. Het trof ons plots: een beest geeft geen problemen ! Zo’n hondje is toch eigenlijk wel leuk. Ik moet alleen van vóór wat bloed wegzemen, en in de bumper zit een kleine deuk. Zo’n hondje is toch eigenlijk wel leuk, we moesten er misschien ook eentje nemen.…