Alle inzendingen over hoorbaar

. -------------------------------------------- *Van verre zichtbaar/hoorbaar…

Ik lag naast je in het boeiende licht van je blauwe adem Hoorbaar fluisterde ik je naam en je glimlachte in de vreemde wereld van je droom Verloren in de nacht van verlangen wachtte ik op de geboorte van een nieuwe dag en op jou…

Oorverdovend gekletter overstemt duidelijk de roep om kleuren straten rood de toon van onschuld hoorbaar in de wind zonen van moeders en moeders van zonen dragen hun klaagzang op aan de veel te duur betaalde vrede…

nog altijd staat ze daar en zwaait ze naar hen die haar nauwelijks opmerken in het voorbijgaan zij weten niets over het hoe of waarom noch hoe haar hart getekend is door de tijd en nooit een kans heeft gekregen of toch gedachteloos varen ze aan haar voorbij tot de schreeuw van een dove niet meer hoorbaar is…

Schoorvoetend keert het daglicht weer Verschijnsel dat geen twijfel leidt Morgenzon vroeger uit de veren De slaap niet echt gewreven uit het oog Het geeuwen hoorbaar tussen oude bomen nog niet op groeien voorbereid.…

gebarsten lagen van loodzwaar verven gescheurde nerven van oud hout dat soms hoorbaar kreunt van heimwee naar woud dat ook in stormen dreunt als één van hen gebroken ter aarde komt en zucht…

"Hier zijn ze dan, de lottocijfers van vandaag, zaterdag, april" zo sprak, hoorbaar zenuwachtig, de nieuwe omroepster Jill, thuis keek men verbaasd naar de buis, er was overduidelijk iets niet pluis, de dame leed aan "numerofobie", het werd dus opeens heel stil ...…

Zij dwaalt doelloos op een zucht slechts hoorbaar als de stilte door een storm gebroken.…

alle woorden zijn verwaaid toch is jouw stem nog altijd hoorbaar alleen voor degenen bij wie je in het hart huist laat jij de tijd zo vliegen opdat het dan gemakkelijker te dragen lijkt onzin want niets snijdt dieper dan gemis…

bocht nog in en om al is 't voor 't oog ver te voet te gaan Je kent het pad het spoor de baan, waarin de kiezels voelbaar en hoorbaar door het knarsen Maar je bent al thuis.... als 'n goed verstaander.…

De hemel opent de nacht met het morgenlicht de aarde ontwaakt in al haar pracht een zonnestraal raakt m'n gezicht alles nog stil alleen hoorbaar de zachte fluistering van de wind een nieuwe dag begint waarin ik alles weer vind…

het nachtelijk blauw vlijt zich als een donker kleed over de aarde de wereld in een andere dimensie hullend hoorbare stilte omhulling en weidsheid biedend de magie van de nacht neemt mij bij de hand laat mij een moment het contact met de eeuwigheid ervaren…

Je stem donker van emotie vibreert amper hoorbaar de woorden die ik al wist. Je ogen donker vochtig glanzend, openen de diepte van je ziel. Gevangen in tijd zo zeldzaam, vangt de stilte onhoorbaar het kloppen van ons hart.…

Waar de groene gronden dampen en de stilte hoorbaar is. Waar zon en wind immer remise spelen en het machtige water de smalle kust markeert. Daar glijdt het leven door in tijd en kan de rust mijn ziel bewaren. Daar te wezen is voor eeuwig zijn.…

Alle onuitgesproken woorden in dat ruisen nog hoorbaar voor ze de golven raken. ------------------------------------ uit: Tirade, 1996.…

soms ga je af op de fluister van de wind die ruist in je hartenklop Keuzes maken je volgt de pen van hem die pretendeert geen "schrijver" te zijn en je gaat van zijn woorden houden omdat je emoties tussen de zinnen leest, ongeschreven maar hoorbaar in de fluister je noemt hem "dichter"…

Een explosie van kleuren spat van het schilderij je wordt bedolven door het rood, geel, groen in de hoek zit een klein insect verscholen hij voelt zich niet thuis tussen dat kleurrijk lawaai laat hem maar rustig zijn blaadje eten in zijn eigen universum is hij hoorbaar.…

Zij staken boven alles uit waren grootst tussen de groten Toren te zijn van een kerk naar de kroon te steken Alleen de hemel onbereikbaar de goden buiten handbereik Wij zijn slechts leken doen aards werk luiden alleen klokken tot in verten hoorbaar.…

De kachel aangedaan water voor thee opgezet stukje gember in plakjes drie voor jou en twee en een half voor mij Buiten waait de wind stuift het zand de Kalahari woestijn maakt zich hoorbaar en jouw stem zingt een ochtendlied…

waar pijn overheerst vloeien tranen angstige ogen sluiten zich zacht in die rust van dromen waar sluiers breken hoorbaar verdriet een lach aanvaardt zal jouw kracht in het flirten met de dood dit leven omhelzen als enige hoop…

in gedachten verzonken plotseling een tik tegen het raam zacht maar hoorbaar gauw even kijken wat mag dit zijn teer en onbeweeglijk diertje waar ik naar staar klein nog onbeholpen vliegen pas geleerd een jonge staartmees, helaas zijn inschatting was verkeerd…

De macht ligt nu bij Holdijk, SGP Al jaren lid van onze Eerste Kamer De bijnaam luidt al ‘Gerrit met de Hamer’ Het kabinet zucht hoorbaar ontevree ‘In ’t diepe worden wij door Geert gedoogd Daarna door Gerrit Holdijk afgedroogd!’…

Hoorbaar is de stilte de mond die zwijgt het hart dat koud is de steen in je hand stil zijn gedachten die pijn herdenken gevangen in de tijd duister als nachten pijnlijk zijn woorden schreeuwend om begrip een hand die redding vraagt een mens hopeloos verloren.…

Wat ik toch meegemaakt heb in mijn pub… Er stond een vent met hele kleine oogjes, een rode neus… dus ik zei uiterst droogjes, maar heel goed hoorbaar voor de hele club: ‘Je lijkt wel op Wawrinka zo van voren’ Ik kreeg gelijk een backhand om m’n oren…

het -hoorbaar-ademhalen van zee Haar gefluister en lachen haar ach en wee herkennen we niet ....onze emoties? wandelend of joggend langs de verhalende zee.…

De taal der vogels in urgentie van jouw dromen merels, zwarte kraaien duistere vleugels naar de dood soms ontwaakt er een zombie op zijn grafsteen beitelt hij woorden over liefde er is geen onverschilligheid hoorbaar in het geluid van vogels komt het voorjaar nooit te vroeg.…

De kamer krioelt van herinneringen ooit was er hier een druk verkeer van op en af, van heen en weer en telkenmale boven alles uit jouw stem die zelfs fluisterend hoorbaar was een mooier geluid heeft er nooit geklonken nu heerst er een luide stilte tussen ons beiden in alles is van jou.…

scheef staan de houten luikjes, waaien heen en weer met de wil van de wind scharnieren piepen hoorbaar schor haast in koor met het druppen van decemberregen op de dakpannen waar een vervallen nest onbewoond nat op een zwangere lente wacht, meer te kunnen zijn dan een hoopje takken…

toen de liefde van korte duur was en hij de wind hoorde suizen ving hij de laatste stofjes van de zon toen aan de overzijde niet meer lag wat en wie hij zocht liep hij vast in het laatste woord toen het zingen van de krekels niet langer hoorbaar was sloot de nacht zich dicht hield de stilte haar adem in…

Ik weet niet of er woorden zijn voor het lied dat mij beweegt als jij je ogen sluit en daarbij nauwelijks hoorbaar zucht Maar als ik dan alleen met mijn gitaar tonen aansla die tastbaar maken wat we nu niet kunnen zeggen verdrijft dat beeld de muizenissen en geeft een zoete smaak aan woorden die we missen.…