Alle inzendingen over houvast

De kluts ben ik kwijt en houvast ga ik ook nooit vinden.…

In de draaikolk van gevoelens Zoek ik liefde en houvast Is niet altijd gemakkelijk Het is leven op de tast Ik kijk links en ik kijk rechts Kijk eigenlijk overal Mijn houvast wordt sterker In mijn hoofd een grote knal Innerlijk gebeurt er van alles Maar mijn zijn geef ik niet op Sta stevig op mijn benen Met drukte in mijn kop De zoektocht…

Alles is een voortzetting van vervlogen tijden die we kunnen dromen als houvast in ons leven Rotsblokken en stuwwallen eeuwige sneeuw, machtige rivieren, trekvogels en woudreuzen de aarde uit sterren geboren .....Het is zoveel groter .....dan de nietige droomwerelden .....die onze aandacht verstrooien .....als gehoopt houvast in ons leven…

omweef jouw zachtheid in het dansgedwarrel van stervende bladeren aanschouw er leegte door het verbreken van tastbaar houvast omsluit het gloren in amper licht gevoel als een duistere kus die bekoren wil en berust gelaten waar kwetsen vervaagt dans het gedwarrel van stervende bladeren…

wat je ziet is niet alles, wat ik ben en niet alles is wat het lijkt jij wikt en weegt woorden met één ademzucht, één polsslag maar bij alles weet ik als jij naar mij lacht schijnt waarheid in mijn ogen want jij bent zo dichtbij open je ogen en oren maar houvast-laatlos ik geef jouw groen licht...…

noemde men mij vroeger een kilometervreter vandaag heb ik halverwege moeten opgeven omkeren naar wat was ging niet meer heb dan maar stilzittend met herinneringen naar de toekomst gekeken waar ik met steunstok voor houvast op de tast zal verdergaan…

bloeien door voor, bij en na vallen te helpen bij het opstaan met vertrouwen als anker naast hoop als ruggensteun wie de jeugd inspireren wil het leven te omarmen maakt werk van solidariteit in een open gemeenschap die ieders eigenheid borgt met ruimte naast respect voor eigen stem en mening opdat verschil van keuzes juist de brug van houvast…

mijn kwetsbaarheid deelt in oorsprong waar tijd als ballast wordt ervaren, het sterft voorbij de reizen die ik nog had willen verzamelen ergens spint de hemel nog wat garen sproeit de kater zijn water als kaneel over het verdorde gras, schuift de zwerver aan bij het ontbijt de zee blijft het gras maar maaien en kolft haar borst als nooit…

Vegetarische tijger uit de kast Geboren krijger, nu niemand tot last Herten dansen en springen verrast Prijzen, bezingen een nieuw houvast De tijger vindt de hongerdood door wat de goede vrucht niet bood vergat in de orde van leven wat het streven niet kon geven Zijn welpen blijven, vertederend spelend De herten helpen, blind voor het punt…

je gaf een hand voelde warmte aan de overkant zag gelijke beelden wist je met zo velen in het schilderachtig avondland vond de bron in paradijselijke sferen putte kracht uit steeds opnieuw proberen voelde je bestemming aan kreeg houvast en zekerheid om in dit leven sterk te staan…

van trouw van het bondgenootschap dat hen nu knellend klemt in het losgewoeld venijn vertelt rede het verstand het bij elkaar zo alleen zijn moet je samen nu loslaten om bevrijding zo te vinden in het nieuwe perspectief door elkaar vrij te geven met ieder een eigen weg om apart en toch samen de enten van jullie liefde met dat nieuwe houvast…

Steeds binding, geen houvast, teveel bevinding, gedachten belast, volop rede, volop bewust, toch geen vrede, nog steeds geen rust...…

Een geur van herinnering is het zoeken naar een houvast. Als je het vindt, hoe mooi kan dan het heden zijn. Waarin je hart bemint en alles diep in je vol van liefde zingt.…

Een geur van herinnering is het zoeken naar een houvast. Als je het vindt, hoe mooi kan dan het heden zijn. Waarin je hart bemint en alles diep in je, vol van liefde zingt.…

Niets haast in Dit leven lijkt Houvast te bieden - Maar de poëzie - Zij bewijst dagelijks Dat ik besta En legt verslag Van waar ik ga of sta…

Het is zijn houvast, Bij het leven dat hem past.…

bij het einde van de wereld verlies ik al mijn kleur een geïmproviseerde hut het laatste houvast aan dat wat leven heet tot de zon zucht en bleekjes ondergaat…

tijdens de warme zomer had hij tóch bijna zijn complete gewicht aan transpiratie verloren goddank vond hij nog iets van houvast aan de zwaartekracht van het leven…

los van de basis middelpuntvliedend het centrum uit beeld geen houvast meer biedend op drift door de ruimte de oorsprong verloren samenhang zoekend een mens wordt geboren…

door de sneeuwstorm draaiend in cirkels zoekend naar houvast reikt ze haar hand welke door het obscure wordt aangeklampt opgeslokt walend door de zee van tijd gaat ze op in het onbekende ~*~…

Jij krijgt ieder jaar een kin erbij Ach liefste, daarmee ben ik blij Want ben ik later kreupel, blind Dan weet ik waar ik houvast vind.…

Verlangen zonder houvast. Liegen zonder tast. Ik ben niet wat ik geloof want iedereen lijkt op mij. Geloven zonder gedachten. Vertrouwen zonder wachten. Wie mij zoekt zal mij vinden wat ik ben de vloek die iedereen bij elke einde aankijkt.…

Vingers volgen liefdevol de grillig koude lijn die zonder duidelijk beginpunt nergens stopt zijn enige houvast is herinnering aan haar dat als warm bloed door marmeren aders klopt…

morgen is van glas de toekomst transparant met een lichte weerspiegeling van het verleden je droomt voorzichtig over morgen borduurt voort op je ervaring van vandaag morgen is van glas beslagen van mijn adem herinnering van Dromen over morgen sijpelen als water uit je handen geen houvast, oneindig lijkt de val als je in de overbruggende…

dropjesverslindende touroperators vergapen zich aan hartmassage / bij de bakker / in de bagelstore om het even wat je inlijft een vorkje prikken naast het pleintheater: hij floot de honden en zij zag de valk stijgen diepte lachend iets op uit de zak van haar lief - prikt sushi - betaalt de nekmassage (...één litertje zuurstofrijk bloed…

Het oog ziet soms te veel: een mond loopt weg, een hand raakt niet gevuld. Zo breed de angst die opspringt in het lijf, dat wat doet en weg- haalt. Men schiet nabij, draagt woorden toe als om te stelpen de vloed die kronkelt in het stille hoofd. Horen dat er wolken zoemen, een zucht omhoog klimt, het raam nog open want zomerdag - weten…

Ze zei: 'het is een goed ding nu pas voel ik me vrij' En aan haar voeten stroomde het water Stroomde de rivier stroomde de Maas Nam haar gedachten mee naar zee,naar zee,zee Ik...zocht me houvast aan de reling.…

Getrouwd zijn heeft zeven armen om zichzelf binnen te trekken ook aan de korte zijde de kant waar je op ligt eventjes terug naar het argeloze toen je huid altijd te wijd was want eerder het gewicht van haar knieholte laat me weten dat het tijd is hoe laat het is dat het jeukt tegenwoordig altijd en overal ben ik tegenwoordig op een afstandje…

Elk voorjaar diezelfde twee eksters in de tuin je zou je afvragen: wat doen ze daar? Waarom in deze tuin? Zijn het de wolken die loom en zwaar boven de grond hangen het gras nog jong en sappig van net gevallen regen de zon die kortelings vrij spel had met schaduwen van bomen, hagen? Of ben jij het met de krant op de keukentafel ik…

Soms val ik terug in psalmen samen met de paplepel en dan denk ik aan haar: mijn grootmoeder zong met een glimlach rond de mond de heer is mijn herder mij ontbreekt niets welterusten~~~~ zich op de zij draaide en op haar sterfbed in slaap viel.…