Alle inzendingen over huilen

Besta ik straks niet meer, kan ik alsnog gaan huilen --------------------------------- uit: 'Voortgangsverslag', 2005.…

je sprak glorie en maakte de wereld onsterfelijk maar veel is vreemd in voorbijgaan op het laatst viel regen als rood fluweel op tongen gedragen zonder stem ik zal je huilen om elk onwennig woord telkens de dood jouw gezicht bedekt en rouw de stoelen vereenzaamt robijnen zijn slechts stenen op lippen stil en lege kamers…

ooit zullen de geesten zich wreken op hen die hun laatste rustplaats hebben verstoord vermoord is de eonenlange stilte vernield zijn de zuilen en poorten van de stad die eens het centrum van cultuur en beschaving was nog kleurt de woestijn maar de winden huilen pijn om wat verloren is gegaan aan schoonheid en kracht zij strelen…

Zij laat, geschrokken, de steentjes tegen haar beentjes vallen en begint te huilen. Opa is niet lief, hij is een steentjesdief.…

ik geef het geen naam het is meer een verstaan van houtige zuilen die zijgen in arme grond ze zouden niet huilen al welde het traanwater uit kinderfonteinen die ouders verstomden zo volgen mijn ogen toegeknepen door lijden herinneringskruizen rij aan rij en vrij wilden zij zijn leven om te leven maar zij strandden hier zij aan zij…

Snikken, huilen en brullen. Niets kan deze leegte vullen. Rouw, leed en treur. Een nieuw leven staat voor de deur. Gevoelens, herinneringen en dromen. Ooit zullen ze weer wegstromen. Bijzonder, goed en fijn. Dat is hoe Mart in mijn gedachten zal zijn. Allee. Kom aan. Vooruit! Ook jij komt hier wel uit.…

de laan wordt allengs smaller bomen stappen kleiner langszij wanneer het oog blijft puilen is het waas der waan nabij geen vogelkreet bekrast de lucht er zijn slechts wolven, zij huilen vlucht, vlucht, ijlt de noordenwind verdwijn uit dit verdichte woud in de ruimte sluimert het kind zijn bed voelde nooit zo koud…

Het zou zo mooi moeten zijn Waarom voel ik dat dan niet Het zou me moeten raken Mijn hart blij moeten maken Waarom komt het als verdriet Waarom huilen Als lachen zou moeten Waarom schuilen Als ik iedereen kan begroeten Waarom troost, zelfbeklag en pijn Terwijl het zo anders moet kunnen zijn Zo gaat het al een tijd Genieten van het leven…

ik zag je huilen in je slaap hoorde vaag wat brekend glas maar je wist van niks ondanks de sporen op je nog vermoeid gezicht wel vertelde je wat later van de scherven en de pijn die je voelde jij bent geen prater maar in je woorden kon ik het bezeren horen we zijn naar buiten gegaan tussen de bloemen zag ik je lach de spiegels…

vertel me maar hoe zeer het doet hoe bang je bent en hoe je denkt dat alles nooit meer goed zal komen kom maar dichtbij me ik pak je vast en hou je stevig bij me zodat je niet meer vallen kunt heel even op me leunen huil nu maar uit ik blijf vanavond bij je ga zomaar niet weer weg zolang je wilt ben ik nog hier tot je jezelf weer…

Wat zou ik schreeuwen en roepen en huilen als ik mijn armen voor vleugels moest ruilen. De Heer zou ik vragen om erbarmen want ik zou je niet eens kunnen omarmen!…

Deze ontworpen liefde laat je lachen met mij, maar zal je laten huilen. Je hart zal de schoonheid voelen van een zomerse wei, toch stort ik je in kuilen. Voorbestemd zal het zijn door onze maker, maar verdriet zal je tergen. “Ik hou van je” dat zeg ik steeds vaker, dit zal veel van ons vergen.…

ik huil jouw tranen aangezien de jouwe zijn drooggevallen verstrikt in de verbintenis van het web voer je stuurloos door de grachten van harteloosheid en onmacht glijdt begrip aan je voorbij moet je duiken voor lage bruggen die je haast overboord kieperen niet wetend waar deze reis eindigen zal, veeg ik de scherven alvast bijeen die een…

En niemand begrijpt dat ik huil!…

Dit grote lichaam, jou welgezind Een plek om bij te schuilen Zekerheid, te worden bemind En de vrijheid om te huilen Een kleine deken kan volstaan Mijn lijf zal jou verwarmen Ik ben een sprekend, levend bed Met veilig sluitende armen Je kleine neusje vol met snot Smeer het maar aan je vader Wie kan er enige boosheid voelen Naar zo’n onschuldige…

vragen rennen me achterna en terwijl de stilte tegen me leunt of ben ik in de waan luidt een vlinder de metamorfose van de dood kinderen wisselen land en keren herfst om verplaatsen aarde naar hemel, weer naar aarde en wanneer ik me aan hen bind blijft de weerspiegeling niet onberoerd wij huilen om het afscheid en vinden…

ik schreeuw luidkeels in de stilte op een kale, verlaten plek neemt hij mijn stem over weet hij waarom ik huil waarom het vuur van de zomer mij ontvalt in ieder woord dat ik leerde en dat nu onverdraaglijk door schaduwen gevoed wordt door handen die mij tegen de nacht aandrukken, gezichten die voorbijkomen, vastgehaakt aan begin en…

De zon schijnt, maar inwendig huil ik zacht. Op je laatste rustplaats aangekomen kijk ik om me heen. Zijn er meer die zich zoals ik voelen, of ben ik maar alleen? Peinzend buig ik me weer tot je graf, maar alles gaat langs mee heen. Het enige wat ik nog kan denken is, lig jij daar nu echt onder die kale koude steen?…

Kom dan bij mij, dan leen ik je mijn schouder, huilen is vrij. Ben je boos? Kom dan bij mij, dan praten we er over, spreken is vrij. Ben je weer blij? Kom dan bij mij dan vieren we dat samen, vieren is vrij. Ben je soms eenzaam? Kom dan bij mij en speel dan samen een spelletje met mij. Ben je gelukkig?…

Soms kijk ik naar de sterren zo eindeloos ver weg en koud en onder al die kille eeuwigheid huil ik om onze sterfelijkheid.…

Terwijl de kaalgeschoren dagen huilen en honden door de tralies blaffen joelt de wind in onze holle ogen. Er zijn zo van die dingen een vogel in de hand het zingen van een zeilend kind het trillen van een lamp in kale huizen waar we sterven zullen een hond die aan een ketting rukt.…

samen lachen, samen huilen samen voeren we uw strijd u vroeg toch niet om die ziekte en om deze afhankelijkheid? samen gaan wij nu de strijd aan in de kracht van God de Heer houdt mijn hand vast lieve mama wij zijn er voor u, telkens weer…

In Groningen is er een wolf gezien Hij loopt er in zijn eentje rond te dwalen En kijkt of hier voor hem wat valt te halen Aan haas, konijn of schapenbout, misschien Nou één wolf is bij lange na geen roedel Maar met die beesten weet je het maar nooit Er is met hen al heel wat afgeklooid Uiteindelijk kwam men van wolf tot poedel Of stel je…

de kudde op je hart gedrukt waarvoor je zorg moet dragen; en zorg dragen in gebed is een grote kracht in de duisternis van de aarde wonderlijk zijn Gods wegen waar liefde heerst geeft God zijn zegen de wereld is verhard de draden zijn verward het zonlicht schijnt de straten binnen en zag ik niet dat kind onder de treurwilg huilen…

Je hoefde niet gestudeerd te hebben of geleerd te zijn, om mensen aan het lachen of aan het huilen te maken, en daarom verdrink ik in je dagboek en geniet met volle teugen. Ik verdrink dus in papier, dank je wel Toon.…

Huil niet om wat verloren is gegaan want nimmer is een leven zo compleet als dit, wat op een kleine schaal voldeed aan wie compact, en om de bron bestaan. Men wordt niet met een wijzerplaat gemeten; de druppel die ons diep doordrenken kan vindt niets te winnen in de zee, en dan, wat valt daarin te winnen dan niet weten ?…

ik zal je woorden huilen je tranen schrijven je ogen kussen ik zal je laten schuilen je warm wrijven je vuren blussen ik zal je lippen strelen je hart bewaken je handen wassen ik zal je lakens delen je zuchten slaken je lichaam passen ik zal je laten dromen je ziel beroeren je lasten dragen ik zal je angsten tomen me niet verroeren…

Zoals je daar nu zit lieve meid net elf jaar en zo mooi om te zien Zo lach je en dan weer huilen krijgt ook dingen die je niet verdiend Je bent geen vrouw en ook geen kind twijfel slaat vaak om je hart vrolijk en kinds kan een moment zijn en plots zit je boordevol met smart Maar weet dochterlief dat ik van je hou of je nu een kind bent…

Soms een schouder om bij uit te huilen, vaak om leuke dingen mee te doen. Ze zijn niet te koop, je wilt ze ook niet ruilen. Zonder vrienden ben je nergens, de wereld zou vergaan. Als ik geen vrienden heb: heb ik geen been meer om op te staan. Zorg dus dat je vrienden hebt, zorg dat je ze houdt.…

hoe donker is de nacht als ogen zijn gesloten woorden zijn gestopt en leven niets meer geeft hoe donker is de ziel als harten zijn gebroken woede opgekropt en geven niet meer leeft hoe donker is de geest als liefde lijkt te dwalen denken steeds verstikt en huilen niet verlicht hoe donker is de dag als wolken samen pakken bliksem niet verschrikt…