Alle inzendingen over huilen

ik zal je woorden huilen je tranen schrijven je ogen kussen ik zal je laten schuilen je warm wrijven je vuren blussen ik zal je lippen strelen je hart bewaken je handen wassen ik zal je lakens delen je zuchten slaken je lichaam passen ik zal je laten dromen je ziel beroeren je lasten dragen ik zal je angsten tomen me niet verroeren…

Huil niet om wat verloren is gegaan want nimmer is een leven zo compleet als dit, wat op een kleine schaal voldeed aan wie compact, en om de bron bestaan. Men wordt niet met een wijzerplaat gemeten; de druppel die ons diep doordrenken kan vindt niets te winnen in de zee, en dan, wat valt daarin te winnen dan niet weten ?…

Je hoefde niet gestudeerd te hebben of geleerd te zijn, om mensen aan het lachen of aan het huilen te maken, en daarom verdrink ik in je dagboek en geniet met volle teugen. Ik verdrink dus in papier, dank je wel Toon.…

als wortels zijn verdroogd tot verkramd hout en uiterlijk gezieltoogd door levend zout huilen tranen de afwezigheid zien mijn ogen alleen de hoop van doodlopende lanen afgesloten door een eenzame doop ik drijf dan op de herinnering die ik node koester en in het voorbijgaan ving sluit die in gesloten handen maar weet bijvoorbaat…

Mijn hand glijdt langs zijn hals Mijn vingers in zijn snaren Fluisteren al wat hij Als geheim moet bewaren Ik stem hem precies goed En speel zacht een liefdeslied Als ik hem zo omarm Huil ik, maar zo voelt het niet Maar voor ik weet wat ik doe Sla ik hard de snaren aan Speel zo hard als ik kan Mijn God, wat heb ik gedaan?…

gemis, breed uit ogen, glijdt traag rond de rand van de dag ik dwaal in het voetspoor van de dampende morgen, het bruidskleed in najaarsblauw de vogels in mijn hoofd dalen week en schuw en de lucht kent niet eens het huiswaarts keren de wind voelt het huilen niet of de verte in jouw hand wanneer ik nergens adem en ongeschonden…

Ik wil je raken maar je verdwijnt in het niet Ik wil je roepen maar niemand die me hoort of ziet Ik wil huilen maar mijn tranen zijn op Ik wil hier weg Ik wil dat het stopt Ik wil je bij me hebben Ik wil dat je me nooit verlaat Ik wil dat we samen zijn vroeg of laat Ik hou van je ook al weet je het niet Ik wil je in mijn armen sluiten Ik wil…

wit was de jurk wit de vlag wit was de woede wit het licht, wit de zon die het zicht ontnam wit de handen in de zakken wit de schilder wit ook het doek wachtend op pigmenten wit de mistflarden, wit het gezicht met haar verre blik wit ook, de geesten, het huilen van de storm die gebroken, zijns gelijke niet vond.…

ondanks de warmte huiverde ik tientallen meeuwen scheerden laag over hun gekrijs leek mijn verdriet te overstelpen toe maar, zei je huil maar anders stromen je tranen naar binnen en blussen ze jouw liefde voor mij laat het vuur maar branden ik gaf je een zoen knielde bij je neer een wereld zonder hoop is een verloren wereld liefde…

In het schimmenrijk van mijn hart Leven demonen in het duister Fluisteren wanen in mijn hoofd Zetten mij aan tot razernij Op de rokende resten van wat eens was Vernietigd door een van de zeven Ontwaak ik uit mijn woeste roes En heel even huil ik om het verlies Alleen en veroordeeld tot dragen Van leed jou en mijzelf aangericht Slijt ik…

In een heerlijke dag als deze als ik op de site wil kijken zie ik allemaal mooie woorden waar ik van kan lachen of huilen voor mij is iedereen hier een idool, want als je zo jouw emotie durft te tonen dan heb je voor mij de X factor en klap ik op de achtergrond voor de idolen, want zeg nou zelf iedereen die hier iets schrijft heeft een…

Waar mijn hart het huilen bezong, En ik barstte maar niet brak, Liet ik me gaan en kwam jij terug, Maakte kracht me nog niet zwak. Maar zelfs gebroken en verwond, Blijft mijn hart je teder trouw, Want in die waanzin van herinnering, In die gekte, vind ik jou.…

Bij hem voelde ik me blij als ik weer eenzaam was hij was mijn vriendje, bij hem kon ik lachen en huilen.…

uitkomen al wat vuil in ogen kwam huil ik zwart mijn schreeuw begeleidt ze in het speeksel van dat wurgende geluid er stapte iets naar binnen dat niet buiten wil de gril van kunnen spreken via ongeschoolde normen, als een worm in drakenhuid hoeveel geluid maakt een indruk?…

Altijd denken aan morgen Tussendoor, denken aan wat is geweest – zorgen, zorgen Druk maken om wat je vergat Altijd net-niet en goed: nooit niet De kleur van nu is nooit van morgen Rondom het huilen, verdriet soms glimlach – zorgen, zorgen Laat ik nu duidelijk zijn, vooral Dan rest daar nog een flink streven Duidelijk helder en nogal Gooi…

Nu ben ik volstrekt ondeelbaar verloren in de karrenvracht mijn liefdesleven sleept zich zwaar op onze splijtzwam door de nacht verval van jouw verlichte geest hult mij in een eeuwig duister hoor weerloos huilen van een beest als ik onze namen fluister leven aan de oppervlakte van muien in geklonken zand drijven waar ik spaanders hakte…

Je hebt een schip In mijn leven Je hebt een schuilplek In mijn allerdiepste Je bent een afdruk Op mijn ziel Jouw zijn Een heersend deel van mijn bestaan Jouw bewustzijn Vertrouwt zijn eigen oordeel niet Jouw ogen Zien de krochten van mijn ziel In het zijn naar jou Blijf ik maar denken In mijn verlangen naar jou Huil ik om ons In…

Ik wil niet huilen, Maar het lukt me niet.. Ik wil van kleine dingen kunnen genieten, Maar het lukt me niet.. Ik wil vrolijk zijn, Maar het lukt me niet.. Ik wil iemand écht in mijn hart laten kijken, Maar het lukt me niet.. Ik voel me zo apart, In m'n hoofd is alles zwart.…

tijd, mijn vadertje tijd je doet soms rare dingen belevingen die echt zijn en dingen die zo gingen ik weet dat jij in mij leeft en ik in jou leven mag maar mag ik dan ook wel zeggen ik huil soms en ik lach maar vader lieve tijd het gaat me heel erg goed hoe sneller soms de dingen dit had ik nooit vermoed…

Zo heb je kanker, zo is het er niet meer Zo is er geen kanker, zo is het er weer Al gedacht of plots gekomen Het leven draait 360 graden om elke keer Je hebt niets in te brengen Je hebt het te accepteren Je moet aan de slag Vechten, je kunt er niet op teren Het leven is te kort om in een hoekje te gaan zitten Zing, vecht, huil, bid, lach…

Het hart is verdreven uit de mensen lachen is er niet meer bij huilen al helemaal niet. Onvermijdelijk is het zeggen ze om die zielen in leven te laten om die zielen het leven te geven, want als je ze laat leven dan zouden ze er toch maar voor gaan vechten, krijg je oorlog.…

lief mijn boos mijn pijn en fijn streel me met jouw zeer jouw mij uit met harde woorden ik minnekoos ze keer op keer jaag op mij als lopend wild ik vlucht jou tegemoet huil mijn tranen ik zal ze drogen lees ook wat er hier niet staat ik ben nog lang ik ben nog lang nog lang niet uitgepraat kus me kus me…

't Komt zoals het komt, Je weet immers niet beter - Dagen bitter en zoet, Alsof wat dan ook Er nog toe doet - De stroom van die rivier Hou je toch niet tegen, Valt het goed, lach dan maar Valt het tegen, laat dan Je tranen gaan ook al hoort Het niet, het huilen van een man; Je leven is een avontuur, Het eind meest ongewis,…

glijden stromend langs de ruwheid van mijn ruit de wereld huilt en kent geen mededogen - stemmig oordeelt iedereen wat voorheen met woorden ging is provocerend meer een ding van oorlog en geweld - het regent grijs wolken striemen ook mijn stemming tot de diepte van die oeverloze zee de wereld huilt en ik huil…

Mijn lief ver land onbekend Oud, het is voor mij te laat om te zoeken en te vinden wat even is en verder gaat Ik ween niet om het huilen voor allen die zijn gegaan zij helpen en zij zeggen een tijd van komen en gaan is allemaal in ons te vinden als in de lucht het blauw gekleed in man en vrouw Menselijk zijn wij gebleven beoefenen…

kunnen temmen trokken gezamenlijk naar het strand met hun windsurfboard onder hun arm klaar om de strijd met Moeder natuur aan te gaan in pakken gehesen, gingen ze vol adrenaline de schuimkoppen tegemoet golven bleken huizen hoog het schuim te onverbiddelijk, en zo verloren vijf jonge mannen de krachtmeting al dat rest zijn meeuwen die huilen…

ik ben alleen en voel de drang om te klagen, stil te huilen... voor minutenlang!…

Repen langs de weg: mijn dromen stegen zich stuk bezweken aan hun overdruk Lotgenoten hangen in het water gerimpeld, op gebroken benen mager van het wachten te moe om verder te gaan en niet sterk genoeg om stil te staan Ik huil alleen nog tranen die niet komen verlichten of verlossen Fel zwenkt het licht van de vuurtoren maar het…

Aan een stille weg verscholen staat een ruïne met holle kamers, vervallen in de tijd, waar op regen en stormdagen de geesten nog dolen die gierend huilen van wrok, verdriet en spijt.…

de taal om met de ontslapene te praten bestaat uit zwijgen oog in oog niet spreken in stilheid alles ondergaan ik kan huilen zonder tranen jij kon ooit lachen mét maar ik voel mijn oude winterhart en in mijn borst is het koud bij het verre noorderlicht zullen eeuwen anders zijn dagen als vervreemde vrienden voor animus en gezelligheid…