Alle inzendingen over in liefde dragen

Heer, U hebt de schepping mooi gemaakt vanmorgen nog raakte ik ontroerd: werd ik er door geraakt.…

En als je terugkomt zal ik aan je vragen mijn tranen te drogen en samen te dragen.…

ik zou graag willen huilen zachtjes zonder haasten in de herinnering waar ik jou heb aangeraakt in de liefkozing van je hand toen ik jou droomde tussen vroeger maar nooit later ik zou graag willen liefhebben eeuwig enkel jij in de tranen waar ik jou heb gefluisterd in de regendruppels toen jij mij vlocht tussen uren maar nooit…

Ik blijf ze dragen : vage beelden van die vlucht met U, de dagen uit en hoog omhoog een windzucht door, de tijd bewoog niet meer,ik scheerde door de lucht en dan zo ver de wolken in, dat ik niet kan beschrijven hoe, verrezen in een boog de witte spitsen van een berg.…

Ik blijf ze dragen: vage beelden van die vlucht met U, de dagen uit en hoog omhoog een windzucht door, de tijd bewoog niet meer,ik scheerde door de lucht en dan zo ver de wolken in, dat ik niet kan beschrijven hoe, verrezen in een boog de witte spitsen van een berg.…

Groot klein geheim eng erotisch kwelling pijn streling van zacht zijden handen belanden in donker schemer ochtendlicht draaglast en kracht -delicaat balans- ontlaadt in daglicht als dans van veder.…

eens zal ik jou wenken en vragen kom maar ik zal er zijn door mijzelf te schenken en jou zwijgend op handen dragen ik reik je mijn gebroken vingers ook verbrand aan vurig leed geen wanklank vlucht weg tussen mijn lippen vertel mij dan aan wie het leven soms niet vreet en welke aders geen weet hebben van dichtslibben…

Ieder jaar krijgen we er weer een stukje levensbagage bij de rugzak wordt wat zwaarder voor jou, maar ook voor mij Toch zul je onderweg ook weleens weer een beetje last verliezen want hoe het leven ook loopt dat hebben we niet voor het kiezen We kunnen onze lasten dragen ook al valt het vaak niet mee dan willen we de rugtas legen vooruitziend…

wachttoren doorkruist en met grote honger ik reis samen met zwarte assen die uit de hoed van onschuld in grachten vallen, lijfelijk gemeten, terwijl spinnen kruipen uit herkenning; een enkele spint een driehoek tussen de straat, de pijn en mijn borst * het kasteel van Wawel kijkt me met oude ogen aan; het laat tranen van toekomst ik draag…

nu er kansen zijn verslagen en de pijn niet te verdragen met geen antwoord op de vragen is al wat over blijft het dragen…

vanachter 't venster kijk ik in de nachtelijke straten met 't denken aan grootmama gewijd wiens verhalen van een avondklok hongersnood en sterren dragen in deze tijd als een schaduw naast mij glijdt hemelwijd met al ons denken aan de virusdood gewijd…

Soms doet jouw liefde meer pijn dan ik kan dragen zijn jouw antwoorden korter dan mijn vragen, mijn verlangen groter dan wat werkelijk kan, is mijn liefde voor jou meer dan houden van....…

Ik draag je aan mijn hart jouw liefde die zo kostbaar in mijn leven en toch hoe diep werd weer de smart toen ik jou aan God terug moest geven Ik draag je aan mijn hart een herinnering die nooit mag sterven en komt voor mij ooit die bange nacht wil jij je dan ook over mij ontfermen?…

Ik haal thuis al de kasten overhoop Vanaf vandaag moet men ze weer gaan dragen Waar had ik nou mijn voorraad opgeslagen Ik denk dat ik straks naar de buren loop Ik dacht toch dat ik nog een pakje had Misschien heeft buurman Sywert er nog wat…

Aan het leven Geleden heb ik Meer dan ik Kon verdragen Tot ik jou Tegenkwam en Enkel nog jou In liefde wilde dragen…

Sneeuwend tussen de lippen Van de aarde, draag ik Haar lichaam in mijn lichaam. En nergens woont de mens: De ontaarde stilte Die genadig spreekt. En nergens draag ik onze liefde - Tussen groeiend puin - Onsterfelijk als de dood. ---------------------------------------- Uit: 'Winterrunen', 1967.…

ik draag de liefde in me de liefde ben jij ik ben nooit zonder je waar ik ben ben jij en wat ik ook doe ik doe het met jou niet bang voor het lot want jij bent mijn lot de wereld wil ik niet de mooie wereld ben jij…

Vertrouwen liefde en kracht drie zegen schakels van het leven draag ik als halssnoer dag en nacht ze zijn aan mij geregen…

draag mijn handen onderweg naar daar ik zie in de verte, de liefde ligt klaar schiet op, aarzel niet het is een hemels gebaar…

Geen stilte of eenzaamheid geeft inhoud aan massaal zwijgen en niets kan geen wind dragen noch doordringen in bewustzijn luister slechts naar de stem van liefde.…

Best geborgen In de zorgen, Liefde, leer mij schoon geduld. Laat mij dragen Zonder klagen, Laat mij lijden zonder schuld.…

laat je dragen door diegene die sterker is neem de liefde van het hart dat voor je klopt aanvaard het geloof in een nieuwe morgen doorleef de wond maar ga en sta op! vind de bloemen de liefde in elke knop…

Kijk, hoe de moslima de trein ingaat: Hoe zij zoals de wet van haar verlangt Haar boerka netjes op een haakje hangt En pas weer aandoet als ze buiten staat. En omdat zij daarna naar school toe moet Zit ze ook daar weer in haar ondergoed.…

In eigen stilte en eenzaamheid nam ik me voor hield ik het bord goed voor me uit, waarop dan wel stond: "de diepgang der dingen". Ik moest hier enig graafwerk voor verrichten. Het zou me van mijn strijd verlichten. Voor velen nam dit proces het zonlicht tijdelijk weg. Aan mij presenteerde het, het krachtig sterkste en zéér schoonste bevrijdingslicht…

Laat ons dan knielen al is er veel dat onze geest niet volgen kan, niet vatten kan wat Liefde ooit kan vragen. Laat ons wat stil zijn, danken dan en dragen.…

De grootste erfenis voor mijn kinderen is de liefde die ik bij me draag geen geld of materiële dingen maar de liefde uit mijn leven die geef ik hen graag. Ik wil dat ze zullen beseffen dat liefde het grootste geluk is en dat ze dat van mij krijgen als hun grootste erfenis.…

Mijn karma zal ik dragen in eenzaamheid. Niet meer om liefde vragen, Weten, er komt een andere tijd. Liefde kan ik geven, Zonder te ontvangen. Mijn best doen in dit leven En niets meer verlangen. Volharden, al doet het mij pijn. De beloning hierna, Zal een leven vol liefde zijn.…

wel plezier beleeft Als leven lijden wordt een leven te zwaar om te dragen de liefde niet geloofd wordt geen zin meer om te vragen waarom ik eigenlijk verder leef daarom de keuze die ik maak, Sorry voor ieder die achterbleef…

Houd me vast met beide handen want ik heb je nu zo nodig woorden hoef je niet te zeggen je liefde maakt dat overbodig. Ik heb je nodig in mijn leven nu het eventjes niet gaat help me dit te kunnen dragen laat me weten dat je naast me staat.…

Draag dan water, water naar de zee. Draag dan ook die lieve liefde uit. Toeval bestaat en is groot. Het heilig mysterie blijft. Liefde gaat nooit dood.…