Alle inzendingen over inkleuren

De blaadjes in mijn levensboek Zijn de laatste tijd wat grauw Niet dat ik me zorgen maak Nu het niet zo klikt met jou Niet dat ik me zorgen maak Om de drukte in mijn hoofd Mijn kaars die te fel brandt En wellicht vroegtijdig dooft Niet dat ik me zorgen maak Om de twijfels in mijn leven De rust die wordt gemist En die jij me terug kunt…

Happy B-day papa Je bent weer aan de beurt Ik heb je mooiste foto Die aan het vergelen was Vandaag weer ingekleurd Ieder jaar op deze dag Kleur ik hem wat bij Zo hou ik levend Wat er ooit was En blijf jij dicht bij mij…

net over de grens van geduldig afwachten durven stappen in een veld vol bloemen wakker worden geeft zin om verder te gaan op zoek naar vlinders die vonkend van extase leven volkomen inkleuren…

Als ik je met kleuren inkleuren zou, met oker en met hemelsblauw en je omlijsten met een zweem van teder licht cyclaam, mijn god, dat lukte me niet gauw. Blijf maar gewoon een mooie vrouw in zwarte lijnen: mijn pen die jouw naam schrijft verlicht de pijnen.…

Vroeger ging alles van waarde mijn mond rond, zomerse weiden het lange tenen van de wilgen, het stil zwijgende van plassen in de voren mijn geboortegrond rees en alles zoog verzengend, de hitte die het dampen uit de koeien sloeg, blakende vlaaien mijn handen fonkelende verbeelding witte haren, Ernest Claes in de vingers toen nog, het huis…

ik wilde de winter inkleuren met winterse woorden vrede sluiten met de onverhoedse duisternis ik wilde door muren breken zelfs als alles gesloten zou zijn met andere ogen de wereld beschouwen ijs met handen breken ik wilde het ijzige bewustzijn van de dood tot bedaren brengen…

Twee Zwarte Pieten hebben ze geturfd Maar ja, die zitten nu al opgesloten Daarmee staat het journaalverhaal op poten Voor wie hierom te speculeren durft Wie schieten er te hulp? Dat blijft dus gissen Al ogen ze vast weer als compromissen…

in onvoorspelbaarheid stond je vooraan je was de lach, je was de traan Zo fijn weer even terug in de tijd terug naar de schaterlach en de absurditeit ja, er is nu rust voor in de plaats gekomen maar je hebt de kleur uit ons leven meegenomen Ik moet mijn leven weer opnieuw inkleuren....…

De meeste mensen lopen voorbij denken hoogstens: dat kan toch wel mooier, dat kan een kind ook, hokjes inkleuren - een paar keer oefenen om ze egaal te vullen, zonder krassen en binnen de lijntjes te blijven, maar zijn ze er zelf ooit voor gaan zitten? Weten ze nog hoe dat voelt?…

waarom zou ik verzwijgen dat de tijd begint te dringen welk levenslied wil ik nog zingen; ik ga er nu al van hijgen is het een opgedrongen keuze of zomaar een leuze moet ik het laten gebeuren of toch nog iets anders inkleuren het kan ook een luxe zijn zo te kunnen denken en dankbaar zijn wat het leven nog zelf mag schenken is het…

Sluit me in jouw armen laat me niet meer alleen kom mijn hart verwarmen zoals je dat deed voorheen Wees voor mij als een zon kom mijn leven inkleuren wees als een krachtige bron die me altijd op kan fleuren Blijf maar dicht in mijn buurt laat je schaduw naast me staan wees het roer dat mij stuurt en laat me alsjeblieft nooit gaan…

Versta me dan ook niet verkeerd als ik soms iets anders inkleur of een andere draai geef. Voltooid zijn we nooit. Werp ik dan eens een steen, stapel hem niet op losse groeven, een ander gebaar volgt wel en metselt ons terug tegaar, al dan niet volgens plan.…

het penseel ligt ongeduldig klaar om het fel begeerde morgenrood dat nog nietsvermoedend slaapt uit haar dromen te wekken een leeg doek wacht met smart op de streling van de dageraad die een blozend begin zal maken met het inkleuren van de dag geen lijn is al uitgestippeld de perspectieven zijn oneindig schakeringen van wilde bloemen…

je zou je nog nestelen in geheugen nog oorverdovend een stilte doorbreken een kamer bezoeken en verlaten, je zou de toon van afwezigheid nog inkleuren daarbij hadden we afgesproken niet ter plaatse te zijn, stellig te ontbreken we zouden een herinnering ophalen dat kon aan zee zijn geweest, in een bos tijdens een glimlach, in het voorbijgaan…

Zullen we ons nu overgeven aan het spel dat liefde heet durf je het met mij te beleven zodat je alles om je heen vergeet Door liefde zijn we gevangen genietend van deze roze waas waarin we naar elkaar verlangen zijn ware gevoelens ons de baas We laten ons heerlijk meesleuren op passionele vlagen van de wind pure liefde mag ons leven inkleuren…

We laten ons heerlijk meesleuren op passionele vlagen van ons gevoel pure lust mag ons leven inkleuren bevrediging is slechts het doel.…

neem een echte foto met je digitale camera klick, klick,...inkleuren verscherpen en klaar Hoeven we ons nog in te spannen?! Als het domme Internet zo slim is, dan heeft de pientere Mens het wel mis!!…

opleiding voor je kind hoe opa en oma ervoor staan en mijn lief nederig land daar is partij voor nodig maar het is moeilijk zoeken tussen de spelregels door hoe het wel en niet moet er staan vegers die beslissen wat er blijft liggen en vooral wordt opgeruimd straks ga ik schuilhokkie spelen en inkleuren in de hoop dat ze me niet aftikken…

krokus paars en geel De geur van lente vult de aarde Grauw maakt plaats voor groen Lente laat trotse kleuren zien Pril is het donzige groen aan de takken Narciskroontjes vullen de zoom van wegen Heerlijke voorbode van zomers genot Kleuren tekenen de groene velden De natuur schildert het doek Warme zachte penseelstreken Laten de aarde inkleuren…

(dubbel blauw kust bruin dubbel bruin kust blauw) Ik zweef jouw ziel binnen en land op een eiland van zachte harmonie en jubelende melodie waar lach en liefde lucht en licht inkleuren waar niemand eist geen god heerst geen vlieg kwaad doet geen gevel instort slechts een zuivere zon zandkorrels een voor een dagelijks zegent Ik vlei…

Nog even en het is weer lente de tijd van het jaar dat bladeren de boomtakken weer groen inkleuren...…

Kritische noten wachten al lang om dure misstanden te kraken, wij drijven de ultieme prijs van ondergaande zon en aarde op met inkleuren zonder schaamte.…

Stil laat de aarde zich wakker kussen Door het licht van de vroege morgen Speels laat de wind zich ruisen Door de bladeren van bomen De vroege herfst regeert En laat het bos uitkleden In een gedaante verwisseling Geeft de herfst zijn prachtige kleuren Stil laat het bos zich kleden In een mantel van kopergroen De bladeren laten zich inkleuren…

er is een tijd van komen de eerste stap van gaan een poging tot scheppen om dat weer los te laten ja, ik was met veel begaan maar het meeste bleek al in een ver verleden verlaten of tot stof te zijn vergaan torens van gestapelde beelden bouwde ik om me heen het was slechts mijn gegeven tijd inkleuren het waren de momenten van stilte…

caleidoscopisch kwamen de verhalen en herinneringen namen elkaar mee als golven in de branding van de zee krulden emoties sloegen wit om in het schuim van succes wij waren meteen weer helemaal bij de les in het doorleven wisten wij elkaar alle ruimte en support te geven voor de inkleuring van stemming en moment wat resulteerde…

denkt zich door het leven heen om eenvoud te ontdekken in materie en spirituele aspecten door gevoel in denken doen en laten is hij naar het voor ons onzichtbare op zoek luistert vaak naar geluid van snaren als hij in zichzelf vertoeft om verlichte zielenroerselen te vergaren hij wil de kern van het bestaan vormen en inkleuren…

een geverfd exemplaar van Zwarte Piet in haar hand, " hij is helemaal niet mooi mamma" zegt ze, wanneer ze naar andere brouwsels kijkt en ineens, gaat Oma, terug in de tijd, want ook IK kon niet tekenen, ook verven was me vreemd, het enige wat te doen was, waren die mooie voorgedrukte kleur gevallen, die je " op nummer" kon inkleuren…

net om de hoek in een middeleeuws gewelf zich vergrijpt aan de borsten van de Dame Blanche uitdagend gekleed met warme chocolade: hij gaf haar geen enkele kans tegenover hem weet hij zich een Utrechtse grachtengordel naast de blonde met de dunne el de rest van het bont gezelschap luidruchtig soms van aard zal ik verder voor u inkleuren…

Maar ik wist al van tevoren dat dàt niet ging gebeuren, je broertje moest weer alleen deze Moederdag inkleuren. Dat doet hij uit zichzelf, met een knuffel en een zoen ook vergat hij gister niet daar een presentje bij te doen.…

magisch – een hoogtepunt in jouw jonge leven hier sluit jij de deur van kindertijd die voor jou was als die van velen geplaveid met vrolijke en lastige tijden ze maakten jou een prachtig jonge meid het eerste echte diploma heb je al op zak als basis voor de volgende studietijd die als jij de arbeidsmarkt betreedt jouw toekomst verder inkleuren…