Alle inzendingen over jaargetijden

Waarom is hij van lange duur, deze winter, koud en guur. Laat de lente nu maar komen, Nieuwe bladeren aan de bomen. Laat die zachte zonnestralen, Heerlijk op ons nederdalen. Om onze lichamen te verwarmen En onze wereld omarmen Laat nieuw leven groeien, En nieuwe bloemen bloeien Het is genoeg geweest, Winter onze kwelgeest, Je kunt…

het gevoel van de lente komt de winter gaat het felle licht over het water de stroming schittert kabbelende vogels schreeuwende meeuwen jengelende kinderen prachtig die contrasten ik loop en ik denk ik kijk en ik voel ik zie en ik ruik ik hoor en luister en bundel de energie het ruisen van het riet meerkoeten hobbelen als drijvende…

de lente wil spreiden ze wil naar ons toe maar rinkelend door de bocht komt de winter nog met kwade blikken hoopvol dacht ze te komen maar sneeuw sluipt nog naar binnen het verlangen naar warmte onzichtbaar nog even stilgezet nog niet opgewassen voorjaar nog in de verte gestald in dromen nog ongeboren…

Wat zijn ze schoon, de schemerige dagen Die niet meer grijs en nog niet paarlemoer Zijn durven, alsof er een lichtschijn voer Door een groot ademen, dat met zijn vlagen Van ijle blankte langs ons henenstrijkt, En even staat en langzaam witter wordt, En dat een bal en een geschitter wordt En ’t effen grijs doet glinsteren, - en wijkt. De tuinen…

de eerste kou trekt langs je huid met vocht uit barre streken de overgang is groot van zomerbloot naar een wat herfstiger leven het speelse is voorbij maar toch liggen de pastelletjes nog warm licht te geuren donker is wat zwaarder op de hand waar dagen korten door lage zonnestand de oogst is rijp in warme kleuren knusheid…

Strak blauw is de lucht Boven het groene weideland 'n Ree steekt gauw over Naar de andere kant Een hond blaft luid Naar de koude wind En het roodborstje zingt Uit volle borst De wintervorst wordt Verdreven door een zonnestraal De bomen zijn niet meer kaal En de dagen worden lang Er komt weer kleur Op mijn wang…

Het nieuws over de lente... ze kunnen me nog meer vertellen: Het seizoen zou zich nog een maand uitstellen. Niets is minder waar! Ik laat mijn hond om half zes 's ochtends uit en zowaar: De merel zingt op het dak en fluit. De zon moet nog ontwaken... Ondanks de vrieskou verschijnt er een glimlach op mijn gezicht: "Koning Winter" blijkt…

Als witte windsels uit de nacht -nat van donkere tong gegleden- bevende bomen broos bekleden met vlok geplozen wintervacht en vorst gerijpt grenzen verlegt moe van zijn kil regerend hand waarmee hij heerste in het land dat hem ijswekkend had gehecht wacht het maanlicht schijn gesust tot lentegeuren zwaar beschonken haar mysterieuze glimlach…

Voorzichtig schieten kleine sprietjes uit de koude wintergrond omhoog alles wil de lente begroeten bloeien in de kleuren van de regenboog. Rood en geel gekleurde tulpen blauwe druifjes en gladiolen alles zal in bloei weer staan potten vol met paarse violen. Zonnestralen geven warmte weer als we zitten in de zon zomaar even op een bankje…

Orgasme der natuur mutaties van plant, dier en mensen- rijk, als zend- apparatuur in ontvangen golven energieën, ontkleedt het natuurlijk libido in wintertijd bedolven!…

verwachtingsvol daalt de zwangere lentebruid door haar landschap, toeschouwer maar mee duffelse drachten verruild in zachtgroen thermometers stijgen optillend in kwik het jaagt de kou uit de botten en neemt het roer in eigen hand verborgen leven in hoorbare energie tulpen ,lammetjes bijpassend nu ook het weer winter naar binnen, voorjaar…

Een dor plataanblad wervelt boven het trottoir als paraglider stijgend op thermiek dansende personificatie van de ziel verbeelding van wat eens vol adem was verleden tijd figuurlijk door de geest omhoog gestuwd…

Het Liesbos toont onder zijn kale eiken lentevingers, die grondbloei bewerken, dan voldaan wegzweven op lichte vlerken, in Ulvenhouts wonderwereld neer strijken. Ze mogen park en moeraswoud verrijken vol fijn versnipperde schilderwerken, daarbij schoon Landgoed Valkenberg sterken. Winnende bosanemonen prijken! De Oranjestad houdt steeds…

De lente zweeft over de koude aarde Blaast zijn warme adem in de grond De bodem opent zich in vruchtbaarheid en geeft geboorte aan dit nieuwe leven Trots laat de aarde ons weer genieten van een warme deken vol lentekleuren Lammeren dartelen in de weidegronden Een zuiver genieten van dit schouwspel De aarde nevelt zich in warme kleuren en…

De winter is gisteren geworden en de kou is uit de lucht kleuren exploderen en grenzen vervagen de geur van honing en de smaak van rode wijn ik zoek naar woorden op weg naar jou in het licht van de prille zon ruist de wind en vertelt zijn verhaal…

Fietsend langs een weiland het gras brandt door het ochtendlicht koeien grazen met veel genoegen en een glimlacht op het gezicht Een ooievaar die op de kerktoren haar liefdesnestje maakt een oud vrouwtje maakt haar ochtendwandeling ..., Nederland ontwaakt Een bouwvakker geniet van zijn koffie op de steiger een kikker springt gewillig…

Hier is de zon! Sprankelend razende watervallen, rollende zomerballen, langs druipende wanden van geel. De zon is een zoete citroen, zoen, zoen! Onbedwingbaar druppelt het licht in gretige monden. Het is een sappige dag.…

Die tere krokus in het gras - beeld van een boordevol verblijden - vertelde mij hoe lief je was het weerzien na een wake scheiden. Hij dronk het vroege morgenlicht - vond enkel maar gewone woorden - maar hield zijn bloeien opgericht voor al wie, wakker, 't lied reeds hoorden. O kijk en luister dan, gedragen, van angst en pijn en schuld…

Uit ronde borst klinkt borrelend omhoog, ons vroege lente’s vreugdelied. Schril tjilpen de vogels hun eerste voorjaarszang, waarvan ik met volle teugen geniet. De winterse kale takken langs de weg, beginnen langzaam te ontluiken. Tere knopjes in uiteenlopende kleuren, zullen weldra hun bloesems laten ruiken…

Ei, al lente?…hm, dat ’s vroeg! En dat gaat maar zonder vragen! Vreeslijk lengen toch die dagen!… ’t Had waarachtig tijd genoeg!… ’t Endje zal de last wel dragen!- Nu; het licht er toe… ’t Is fris… Brrr ! Als dát nu zefier* is! Hiet dat warm? het vriest, pot domen!… En wat zie ik aan die bomen? Zou dat ook al mee gaan doen?… Al zijn leven!…

laat het voorjaar komen met de bloesem alle vogels het gras in flauwe ochtenddauw de witte nevels over velden fietsers fluitend over dijken mens je gaat anders kijken je klamme kater wordt een roes in de Katzenjammer Blues…

Ik zie de vogels vliegen ’t nestje beroeren, af en aan de jonkies van voer voorzien, ze blijven nochtans doorgaan. Ik zie de vogels landen met een flinke klapwiek een precisie die je bij de mens, warempel niet meer ziet. Ik zie de vogels vliegen, Ze vliegen af en aan en ik moet je eerlijk zeggen, daar kan een mens nog aan gaan staan…

Daar is een fijn gekwetter in de lucht Van vele vogelkelen, Mij blijft dit lichte vogelengerucht Alwaar ik ga, omspelen. Het is het tjilpend lief geluid, Het fijn gepiep van mussen, 't Is nu en dan met ver gefluit Een merelstem daartussen. Het is het zacht en blij gekweel Van mezen en van vinken, Die even soms uit vrijer…

In januari sprong mijn hart op lente, binnen een maand was die voorbij; sneeuwklokjes einde maart moesten mij troosten april nu wil grijs en kil, de tuin en ik vragen ons af: wat brengt mei? ---***--- Binnenboel Raam voor raam wis ik jouw adem en je teksten uit het vuil wanneer de hemel strak is, begin ik aan de buitenboel…

Plooien appelbloesems. Vochtig knispert de dag maanwit nog. IJle huivering. Koele lichtbries. Peilloos slaan de bloemen los. De groene vruchten van je ogen Ik kus ze O, lentemorgen…

Ontkiemend zaad en niemand weet hoe: donker in 't duister van de aardeschoot, maar springlevend en groot in kiemkracht niet te stuiten. Dit leven een wonder, vanbinnen en buiten; de liefde een kracht die de dood zal trotseren, een hoop die niet sterft voor al wie wil horen: alles wordt weder geboren.…

akkers waren kleurloos hard zwartwit en kaal gepeuzeld zonder vogels op foto’s en op films toen kleur nog steeds een sprookje was geel en blauw bestond al wel op het gezicht van bloedend rood hartverscheurend op de bolleneters om te willen overleven hij vertelt het als een paasgedicht tussendoor de matzon en de kou en wijsneusgroene puntjes…

weeldebomen kleuren zwart oevers lijken aangevreten gulzig door cyclopen wijn proeft grote afkeer watervallen storten langs gelaat en hartzeer neplicht hangt de strot uit de hemel krijst de sterren stuk wandelen zwenkt doodlopen lief woord is als de lente ontluikend schoon smaakt zoet kus verheft gelijk een drijfveer als dan je ware…

Ik heb vandaag iets moois gezien bloeiende tulpen en een vlinder gele narcissen in kleine perkjes en overal spelende kinderen. Een blauwe lucht met soms een wolkje daar tussendoor een stralende zon vogels hoorde ik hun wijsje zingen en ik genoot zoveel als ik kon. De mensen leken blijer dan gisteren en de trieste dagen daarvoor ik…

Heden in de tuin van Eden maken vogels mij het hof zingen krielen tjilpen strelen in de gulheid van hun lof. Bomen wuiven met ons mede blaren dwarrelen door de lucht een tapijt voor onze voeten spreidt zich knetterend als een zucht. Laten wij nog eenmaal proeven van dit herfstig tafereel straks komt lange winter toeven koude sneeuw wordt…