Alle inzendingen over jaloëzie

Iedereen wil liefde, geen nijd, jaloezie of haat, het woord Liefde, wat in het Eifeler Platt niet bestaat.…

ik sprak een boom over mijn zorgen het ritselen van bladeren zei me niets ik omarmde een eenzame rozenstruik haar doornen voegden pijn bij boze bergen en watervallen van verdriet ik kuste de grond waar jij ooit liep onder het gras, pissig groen van jaloezie, siste de slang: deze appel is nooit gegeten door een eva, een helena van…

regenboog in wisselende stemming verdriet vervuld van zwarte dood gele haat gepaard met rode liefde het koele blauw in lelieblank veelkleurig bestraalt de hartstocht oudroze harten in contrast gegroende jaloezie ontstijgt de donkerbruine aarde richting witte wolkenzee dan maak jij kleur in mijn bestaan als je vale bleekheid opschudt…

Verwissel me niet met een vreemde die jouw hart slechts tijdelijk neemt maar je wezen onberoerd laat terwijl ik in gedachten meelijd als vervreemding daarna toeslaat Vermeng me niet met jaloezie dat zwaar explosieve mengsel slaat een gat in ons schilderij dat treurig zijn verf laat vallen naakt zonder inhoud achterblijft Vederlicht…

Proeven aan die oude smaak van jaloezie nou nee liever nie. Ik ben daar niet meer geweest die heb ik verbannen dat arrogante beest. Op een eigen verzonnen rivier drijf ik van berg naar dal en hoor mijn klanken klinken in ieder uitverkochte hal.…

Soms blokkeren we de stralen Door ze met jaloezie neer te halen Laten we blinden voor de ramen Om de duistere kant te beamen In het donker naar buiten gesloten Gedachten die gevoelens ontbloten Beelden worden getoond in negatief Beïnvloed door een hartendief Buiten wordt de dief gesnapt Zodra deze weer in het licht stapt Juist…

Voor elkaar gemaakt Een schaars goed De smaak is daar, dat is zijn kracht Grenzeloos op de trein Sneller op dan je denkt De hete adem met gaten Sommigen volgen spreidoefeningen Kop op als het om u gaat Het beste moet nog komen Kom binnen en ontdek Stel je voor dat er geen jaloezie zou zijn Waar je geen verweer meer hebt Lang na de storm…

er zijn een paar vragen zo in de loop van het bestaan rook kringelt langs twee vingers er wordt iets gezegd en echt filosofisch zeker o jee iets filosofisch terwijl de renners van het peloton in Limburg krachtig de heuvel beklimmen en wij als dichters zogenaamd ook maar is waar wij hebben tijd voor jaloezie en dikke tranen…

zij wist niet van die andere ogen hun kijken en haar mogen de acceptatie en het tikje jaloezie zij zo lang licht en blond een echte griet zij dacht niet op te vallen tussen duizenden maar ieder met gevoel voor warmte herkende haar zij twinkelde meteen blik vol lieve sympathie haar lach heeft allen voor haar ingenomen met…

lust Semara, Ratih Een beitel bikt een vijl verheft zijn stem Haar tong bevoelt het slijpsel van haar eens zo scherpe tanden proeft bloed, zout met zoet in haar mond de geur van vuur het beest van zes wordt bestreden Zo kent zij angst hoort zij bijna pijn zes zwakheden getemperd lust van vlees, woede, hebzucht domheid, drankzucht, jaloezie…

tomeloze kracht die mijn stroom van woorden brengt in een vrije val als een sneeuwbal die bergafwaarts voortrolt, ongeremd en groeit zonder oog voor werkelijkheid steeds weer passeren striemende beelden mijn geestesoog verlating, jaloezie vernedering amper overwonnen dient een volgende zich aan een wond die ik open houd bezeten…

heeft kust kwik zachtjes het vriespunt de avond legt zich neer na volledige overgave aan de ondergaande zon in het holst van de nacht ontstaan wonderschone waaiers worden bloemen geboren die nimmer zullen geuren beperkte houdbaarheid doet niets af aan hun fonkelende pracht die schittert in het ochtendlicht totdat de zon groen ziet van jaloezie…

Wrok, haat, jaloezie, ergernis, hebzucht, hartzeer en egoïsme, als ballast gaan ze overboord. Geleid door het licht, heilig licht , ontdoe ik me van mijn boeien. Leven in het moment, waarin Hij naast mij staat. Mij Zijn levensgeest schenkt, Hoe meer ik met Hem verbonden ben, hoe krachtiger ik word. Geen orkaan, kan hier tegen op.…

Als wij eens de vrede van Kerst Echt zouden leren begrijpen Weer wensen het ware geluk Liefde voelen en tonen voor alle mensen Bereid tot delen van voedsel en bezit Dan zou de aarde hemelse glans vertonen Vrij van jaloezie en haat Wat scheidt ons nu dan nog ver van liefde Door egoïsme en dom gedrag Nee, als wij werkelijk Kerst leren begrijpen…

paradijselijke nachten nu zit je op de troon in vervagend wonderschoon en spreekt je negatieve oordeel uit over dieren met een andere huid je toont rechtschapen maar ook jouw lusten kon je niet bewaken eindeloze vluchten lieten ons aan liefde raken je hebt genoten, waarom ben je nu van kleur verschoten is mijn huid te grauw, last van jaloezie…

Zij had haar liefde keurig aangeharkt hartstocht op de paden onmin in de schaduw jaloezie binnen de perken Maar het miste perspectief geen verdiepte dieptes met verzwolgen gevolgen De rozen bloeiden zo vroeg dit jaar zij keek met handen maar een doorn drong stekelig in haar vinger witte rozen rood Zij keek naar het pluisje het…

Bedoel je jouw jaloezie of die van een ander het zijn twee wortels aan dezelfde boom bij de rivier liggen jouw kleren ik dank je voor de vele keren dat ik met jou zwemmen mocht in de diepzee van menselijke emoties ik groei nu verder tussen de verhoogde dijken zal niet snel meer voor het monster wijken en ja, ik hang mijn kleren in de hoogste…

Regen tikt tegen het raam Jaloezie schiet boven wolken Helder is het beeld als glas In zijn gevoel vertolken Tijd glijdt voorbij zonneschijn Waarbij het huidige verbrandt De frisse douche van haar natuur Voorkomt het trammelant Blust hier en daar de verhitte kop Hij komt volledig bij zinnen Zijn geest neemt alles in zich op Slurpt het…

De onmogelijke zoektocht hem te vinden die zij liefheeft die in stukken gesneden verstrooid op de bodem van de zee de jaloezie van zijn broer niet overleefde Hem te vinden hem te helen opdat haar kind - de Horus - kan ontstaan De queeste van Isis die haar zoeken doet haar broer - haar geliefde - haar Osiris…

ik zie het weer voor me een greep naar een kindje een snelle gestolen knuffel vanuit haar diep verschrompeld resterende moederwarmte een moeder schreeuwt angstig laat los – wat met pijn, jaloezie en kwaad gebeurt ze beseft wat een kansen de dope haar heeft ontnomen ze blijft alleen scheldend staan ziet ze weglopen haar dromen iedereen…

Hoe zal de aarde zijn als eens de vrede komt Geen onderlinge strijd zal woeden Ieder geluid van woede of jaloezie verstomt Elk mens zal de nooddruftige voeden Zal dan de aard gelijk zijn aan het paradijs Vol van liefde geluk en schoonheid Wordt dan ieder mens eindelijk eens wijs En verspreidt Gods gena en goedheid Ach zou ieder mens de vrede…

ruimte geeft of neemt voor jouzelf en aan de anderen ongeacht het kunnen en het zijn hoe jij respect toont en vraagt bij eigen en andermans mening de wijze waarop jij erkennen wilt dat in opvatting geloof en liefde mensen echt zichzelf mogen zijn vrijheid ben je of je bent het niet in wat jij een ander gunnen wilt zonder angst taboe en jaloezie…

wat moeten toch de vlinders in gedichten ze fladderen als goede feeën rond een huichelachtig lachje rond de mond die zweverige, valse lichtgewichten ze mijden laf depressies en het front en weten van geen zorgen, van geen plichten je kunt ze nooit van arbeidsdrang betichten ze existeren slechts als vagebond wellicht is er een zweem van jaloezie…

zij streden maar meden elkaar in persoonlijk contact alleen de spiegel zag wie zij in alle stilte voor zich had weg waren de zekerheden van projecties in beeld geen fixaties door afgunst of jaloezie op de meet wel holle ogen in trainingsachterstand twijfels als vogels in de hand een ziek hoopje mens passeerde met een duizendste…

Je dichterschap heeft veel teweeggebracht: van zalen vol die voor jouw dichtkunst zwichtten tot ‘kenners’ die hun pijlen op jou richtten en jou (uit jaloezie?) hebben veracht. Voor deze zelfbenoemde zwaargewichten is rijmkunst minderwaardig en verdacht.…

je opende magistraal streefde bijna de schepper voorbij met eeuwige schoonheid maar aan jouw zij stonden heren te souffleren wisten het beter dan jij zij ringeloorden jouw groeien verhinderden met commentaar het schitterende bloeien besmeurden je naam met hun jaloezie op jouw kunst roem werd je niet gegund je hebt jouw paradijs…

Toen kwamen drank en jaloezie en achterklap de boel vergallen. Op zich geen grond voor nostalgie - zo ging het vroeg of laat met allen - maar het is vreemd nu ik de smalle doodkist in deze aula zie.…

Uitdagend in haar ronde vormen gul bij de bovenkant de blauwe bies verdraagt de stormen zij voert ons terug naar een jeugdig land Waar flair zo vrouwelijk is een blik je kan noden waar je vorm aantrekkelijk is waar jaloezie kan doden Verbinding geeft de blauwe band als levensader kan hij voeden hij houdt bij storm ook stand kan ons voor…

oplaaiend vurig verlangen in steelse smeulende blikken hete dromen en dan kille spot een duist’re geest vol verterende zwarte haat voor de uitverkorene de nachthemel kleurt vaalrood trage rook torent hemelhoog verduistert de stille maan het vuur van haat is geblust opbloeiend geluk is verteerd door vlammen van hete jaloezie in maanloze…

geen tweede leven het aureool waar ik steeds om vroeg droegen zij alleen in hun selecte groep nooit kwam ik in de kroeg mijn literaire hoogstandjes waren volgens kenners slecht gevoegd had geen ellebogenvlees slijmen en meepraten over niks was voor mij geen feest ben door de elite uitgespuugd hun clubje blijft zo klein door jaloezie…