Alle inzendingen over jeugd

Op het droomerf Van mijn jeugd Zie ' k mijzelf Dartel huppend Over goudsbloemen Springen die zwierig Hangen langs het Tuinpad van mijn Vader - een niet In woorden te vangen Geluk maakt zich Van mij meester - Want wat zich nu Aan mij voltrekt Is korststondige Extase over wat Hopelijk mag zijn Mijn levenspad…

Met het turfstof nog in Mijn oren, het veen Dat al mijn gedachten doorleeft, Dat mij raakt tot in het diepst Van mijn wezen - Zie ik jou, kind van het zand, Met je handen de aardappels Rooien, zie ik je gezicht In aarden tinten Voor altijd geschilderd In mijn hart…

Jeugd, is als een druif zo fris. Maar ouderdom.... een rozijn, die niet te pruimen is!…

Het lage zelfbeeld van Rimbaud berust op zijn onderdrukte jeugd...…

Herinnering lacht Echo’s tussen de heuvels Het bos uit mijn jeugd…

Mijn jeugd is voorbij, maar oud ben ik nog lang niet – o, hoopvolle spijt.…

pagadders schieten propjes papier naar mijn hoofd - ze raken mijn jeugd…

Rottende stukjes jeugd, verlangen en trauma: mijn eigen mestvaalt.…

Waar komt het door dat de jeugd bij ouderen steeds vaker het onderwerp van gesprek is? Zou het komen omdat je als oudere de jeugd en alles er om heen alleen nog van verhalen, foto’s en horen kan? Zou het daardoor komen?…

In Amerika geldt een alcoholverbod voor de jeugd. Daarom maakt men zelf alcohol uit zeepproducten. Voor pubers in de States geldt een beperking, Door alcohol gaat in hun jeugd een streep, Nu brouwt men stiekem alcohol uit zeep, Een drankje dus met reinigende werking.…

soms leek je wel van binnen te branden dansten vlammetjes vol spirit en elan uit ogen die jeugd schitterden geestdrift en enthousiasme waren snel de dragende kleuren in een voortvarende transitie van indolent naar ongekend passioneel je leek gedragen te worden door een tomeloze energie als uitvoerder met een charisma dat…

door stramme handen ontglipt mij de jeugd waar een hart jong gebleven het testament maakt van zijn leven en in vermoeide ogen dromen vervagen speels verlangen naar vervlogen tijden dit doorleefd gezicht aanschouwen mag dat toekomstdromen liggen verborgen in reikende handen van een kind…

In een portiek van vroeger op het Europaplein blijkt alles nu er zo vroeg, oud te zijn Maar op één bij drie hoog achter de bel staat nu Van de Laar in sier met krul en bogen Herkenbaar, het gordijn blauw, de bruin gelakte deur en uit de bus het touwtje ook de geur Jij en ik we speelden met tijd en jeugd in huizen op een…

Nooit zin om naar school te gaan, Aan huiswerk zal je nooit beginnen, school wat is daar nou aan, Wat zal je deze keer als smoes verzinnen.. De leraren lekker pesten, nooit doen zij iets goed, Je behoort heus tot de besten, niks dat mag, alles moet.. En dan die schooltijden, soms wel tot vijf over vier, Wat laten ze je lijden, Ze gunnen…

sinds die droom ben je in mijn geest herboren je staat er duidelijker dan ooit tevoren jaren was je er zo goed als uit verdwenen nu ben je weer terug in mij verschenen men zegt oude liefde roest niet het lijkt de waarheid zoals je ziet oude liefde komt weer boven het is nauwelijks te geloven maar je leeft opnieuw in mijn hart zoals…

Ik was twaalf En nog zo jong Toen de narigheid begon De werkelijkheid Zo bikkelhard Sloeg in mijn jeugd Een diep zwart gat Waarin ik toen verdween Niet meer wist waarheen Hoe donker ook de dagen Hoe groter ook de angst Welke weg ik moest gaan Welke duurde het langst De richting die ik heb gekozen Was kiezen voor…

lief gezicht als een ereprijs Je ogen kijken door beslagen ijs doch het staren krijgt geen kans het vuur te doven in hun glans dus schitteren ze zichtbaar wijs je vele rimpels worden oud ze plooien zich in diepe rust moe van wat je hebt aanschouwd Mama, de jaren hebben je gekust maar je glimlach; mij zo vertrouwd vertelt dat je jeugd…

ik heb als kind met zuchtjes wind mijn leven al beschermd waaide mee in het driften van zand langs een herfstig strand verzamelde luwte voor een poos als vorst zijn snijden tot lijden koos toch moest ik later kleur bekennen om mijn bescherming daarop in te stellen ik harnaste een onuitgesproken jeugd waarin ik gezichtsloos loog…

(Den Haag slechte gemeente voor kinderen) je wieg staat in een vorstelijke stad maar net geboren, kraai je om die zegen de toekomst lacht, de Heer is je genegen de zon beschijnt een hemels levenspad pas later lees je in het ochtendblad: een Haagse jeugd valt toch een tikje tegen je zit om liefde en begrip verlegen als 'eiberkuiken' heb…

Het verleden en de jeugd nu eindelijk afgelegd. De toekomst evenredig bijgesteld. Zal ik dan maar beginnen te leven? Je haalt je een verhaal in je hoofd waarin geloofd wordt, en dat in de tegenwoordige tijd verteld. Ten slotte is het allemaal net echt. Inademen, uitademen, hinderlijk eenvoudig, een autonome zenuwtrek.…

slechts eenmaal keer ik nog weerom en zie reeds van verre door glans omgeven de weide van mijn jeugd met de hoop in beleven waar ieder nog deugt en ik liefde verwachtte van verlichte sterren als ik dat nu zo overzie en de naaktheid ervaar van mijn kinderdromen is het heden zo vreemd alsof alles mij is overkomen…

ik zag hun gezichtjes opgemaakt in verstilde jeugd ogen wijzer dan de lach die even teveel tanden gaf de dress is wijd in nonchalant sportief met hier en daar een gadget vergeet de dure pinnen niet zij stralen cool door gemaakt negeren bewegen surrealistisch in het knokig hoekige van deze tijd nog kapstokken zij wat hen wordt aangereikt…

Hoofdhaar is een knolgewas. Jij hebt knolletjes in je huid, Taai en herfstachtig gras komt daar geregeld uit. En ieder knolletje is een knoest van o wel duizend cellen. Studeerde je histologie dan moest je die allemaal tellen. Ik echter zeg alleen maar dit: dat onder haar en schedelbeen een buidel hersencellen zit, en dat daarvan één cel…

Ik ruik nog de muffe rotlucht van een winter seizoen leegstand de vochtigheid die alles aanvrat het jonge groen amper ontsproten modderige kanten uitgebaggerde sloten Maar het had iets van belofte een zomerlang tussen de bomen vlinders gingen van bloem tot bloem weg van harde stadsgeluiden luisteren naar hun gezoem Planten zaaien…

ik zie de livestream een kamer, plenair zit men daar vliegen af te vangen ik verbijt Verbeet, wat een tang van een wijf is dat, laat toch eens uitspreken jong geleerd zou oud gedaan moeten zijn maar daarbij verloor men het kind uit het oog…

Wanneer je denkt hier zou Hij moeten zijn is Hij er niet te vinden maar op de weg van kinderen in het vensterlicht verschijnt Hij, God en waar voor waarheid wordt gestreden hoor je Hem als geen ander spreken. Wanneer gezegd wordt niet meer te geloven maar lijdensogen wel worden gevoeld daar wordt het leven in de mens bewogen door…

Ik zocht alom, ik zocht en kón niet vinden Mijn Boek van Jeugd, verloren en versmeten. 't Was al zó oud: 'k had d'inhoud half vergeten, Zo liefdezoel als heimweegeur van linden.…

Lopend door de straten van mijn jeugd zoek ik naar de bekende plekjes, die in mijn herinnering nog bestaan. Eens was ik hier met alles zo nauw verbonden, straten de kerk het plein het park, waar ik voor het eerst werd gekust.…

Jeugd en nieuwe schoonheid aan U allen Die als ik in nieuwe godheid geloven En vertoeven mogen in de hallen Harer tempelen en arbeidshoven.…

Het onderwijs -speciaal of regulier- Heeft altijd ergens iets van te verduren Het dreigt wéér op een afgrond aan te sturen Daar het er somber uitziet op papier Gelukkig kan men- naar de tijd zal leren- Hierbij steeds minder kinderen duperen…