Alle inzendingen over jeugd OR herinneringen

rusteloze ogen onthullen een onrustige ziel herinneringen, nooit losgelaten al die slapeloze nachten ….niet te tellen treuren om een jeugd, nooit gehad weet ze nauwelijks te overleven ze is nog steeds verbijsterd…

Geluid in klaslokalen: meesters smeten bordenwissers klapten in hun handen als dat nodig was en lazen aan de klaterende wanden voor: zo gingen zij beiden te samen uit de Bijbel van W. van der Hulst Ik herinner mij iets van er weinig oren naar. Ik herinner mij iets van bewuste doofheid. Het was mijn jeugd.…

als ik wandel door de straten van mijn jeugd komen de herinneringen terug helder als water ik ben weer een kind tussen de grote mensen onbevangen vrij en blij loop en spring ik door het gras dat groener lijkt dan het ooit was mijn gedachten worden wreed verstoord door het geluid van teveel verkeer ik loop door de straten van mijn jeugd…

Het oude huis wordt gesloopt De grondvesten van vervlogen tijd In dit huis heeft mijn jeugd gewoond Herinneringen raak ik niet meer kwijt Eens was dit huis een bruisend hart Dat een schuilplaats bood voor iedereen Nu zullen de stenen voorgoed zwijgen De geluiden verstommen in het sereen Het oude huis wordt gesloopt De muren zullen in stof…

Schaduw tekent nog altijd je ogen al is je jeugd reeds lang voorbij elk gevoel wordt nog gekoesterd gisteren is nog steeds zo dichtbij. Laat wat eens is geweest een mooie herinnering zijn, ontplooi je gevoel durf weer te dromen in een toekomst van nu en morgen.…

Kan ik mijn jeugd nog eens over doen? Neen, je leeft nu En toen is toen Kan ik mijn herinneringen vergeten? Neen, je mag ze verwerken Of juist welkom heten Kan ik gelukkig zijn? Niet zonder onheil Niet zonder pijn Eeuwige blijdschap bestaat nu eenmaal niet Leven is leven mét en zonder verdriet…

jaren wordt nu snel geslecht nieuwbouw op de plek maar onze diepgewortelde herinneringen blijven echt…

de jaren weten dat de jonge wijnstok meer druiven draagt en betere als hij ouder wordt dat jeugd roes is zonder wijn en ouderdom wijn zonder roes de jaren weten dat ouderen jeugd kenden maar jeugd geen ouderdom dat zorg om prille blik slechts nieuwe rimpels geeft de jaren weten dat je zo jong bent als jij je voelt dat je eerst oud bent…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

Herinneringen die me overspoelden mooie en verdrietige momenten die ik voelde. Beelden uit mijn jeugd kwam ik er tegen. waarom heb ik ze toch zolang vermeden?…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Lopend door de straten van mijn jeugd zoek ik naar de bekende plekjes, die in mijn herinnering nog bestaan. Eens was ik hier met alles zo nauw verbonden, straten de kerk het plein het park, waar ik voor het eerst werd gekust.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

Als bij een onverwachte stilstand Van een slaande klok het raderwerk wordt geremd Zo voel ik mij het lijf nog door de geest getemd Dan worstel ik met mijn herinneringen Achter mijn bureau Over de loop der dingen Uit mijn jeugd En over tijd en Eindigheid En droefheid die ik op mijn schouders weeg Dan ben ik moe en leeg en toch doet…

een zijpad weg van de groep waar loopt het heen jij volgt de tijd staat stil er is alleen de rots een lach we klimmen roekeloos hoog je kust me een regenboog ik laat me glijden langs wanden van herinnering en jeugd…

jong en fris reizen met tijd maken plaats voor oud en wijs niet getreurd want ieder op beurt maakt wel kennis met verdwenen jeugd herinneringen lachen en zullen niet sterven want het levensverhaal wordt fris en jeugdig...wel verder verteld!…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

de natuur heeft altijd haar wetten : iedereen sterft op een dag . dat kan je niet uit je geheugen zetten maar wat wel altijd zal blijven: mijn glimlach en mijn optimistisch gedrag !…

’s Avonds wachtte ik hem op voor het huis in de verte zag ik hem komen blij kwam hij dan thuis heeft mij bij de hand genomen In de stilte wil ik hem ontmoeten even komt hij dan weer thuis met blijdschap zal ik hem begroeten mijn vader, fundament van het huis…

Een oud huis vol vergeeld papier geschreven herinnering grijze kamers pijnlijk gefluister lege kasten stil geween Een oud huis vol harde woorden een gestolen jeugd boeken worden steeds herbeleefd Is dit nou later ?…

Gisteren blijkt verder weg dan toen die dag op school en andere herinneringen even verjongen ze de oude geest die steeds meer vernauwt tot een repeterend verleden de paden terug naar het heden blijken verzande sporen dwaalwegen in de tijd die stilaan terugloopt naar een eeuwige jeugd…

Dwaalde vanmorgen nog Zorgeloos door de Herinneringen van m'n Jeugd - en zie ons Samen met vader achter Het paard naar het Land toegaan - jij ment Het paard - ik draag de Koffie en het brood Voor deze dag - Dit is de gedachte die Bij me opkomt nu ik je Gisteren voorgoed naar De hemel heb laten gaan…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

1 Mijn lief zat voor het open raam, een zon, die langzaam viel, omlijstte met verzachte schijn, in een bleekgouden, tere lijn, haar hoogvoornaam profiel. Toen schoof mijn lief de blinden dicht, verveeld, een beetje boos, maar binnen drong één scherpe straal en op haar mooie mond, brutaal, danste het licht een poos. Als eens mijn lief…

2 ‘k Sta aan mijn venster. Het is laat. Ik kijk neer op de stille straat. In duisternis, waar niemand gaat. Van nergens komt meer één geluid. ‘k Sta met mijn hoofd tegen een ruit. Wanneer gaat die lantaren uit? Eén lichtkring op wat vunzigheid. Die gloor is met dat goor in strijd. Daar gaat zelfs geen verloren meid. In mij is net zo…

Die huizen zijn wel 't meeste schoon waar Kristuskoppen op de muren gladharig naar de zoldring turen, de meid draagt er een doornenkroon.…

Ik kwam aan in mijn herinnering Ik stapte uit waar ik dacht te weten Ik liep richting vroeger, het was er wel veranderd maar ik herkende het beslist Wat jaren op mijn netvlies had gezeten was uitgewoond door eenzaamheid Wat er niet meer was wist ik Opende mijn ogen van verborgenheid…

Zo vind je soms, als je oud wordt, plotseling Diep in je ziel een kleine herinnering Van toen je een kind was, alles warmte en zon; En 't schijnt, alsof zo dad'lijk 't vizioen Werklijkheid wordt - 't lijkt bijna net als toen - Heel even is 't, of je haast tov'ren kon.…

helemaal ondersteboven ontdekten zo de doos met kinderspelen onder het stof van jaren geleden het springkoord en de hoelahoep we tolden als vanouds met zweep op weg en stoep knikkerden in de hoek waar de pot steeds voller raakte tot de beste hem met een gave worp uitmaakte blossen op de wangen gedachten nog gevangen door herinneringen…