Alle inzendingen over klein bekoorlijk

En ineens zijn ze dan zo groot Dat ze je niet meer nodig hebben Hun eigen leven gaan leiden Niet meer thuis met het eten Niet meer zitten op de bank Vertellen van de schooldag Niet meer mopperen op broers Die er óók niets aan konden doen Want ineens zijn ze dan zo groot Dat ze zelf hun potje koken Hun wasje draaien Hun kamer stoffen en zuigen…

Na lange tijd begint dan weer de kraan Zachtjes te lopen En voor dat ik er erg in heb staat hij Weer heel ver open Een kopje vol, een emmer dan Een voetenbad vol woorden Met letterzeep en zinnenschuim Vormen zij weer akkoorden. Wat heerlijk is dit, eindelijk weer Gedachten te kunnen schrijven Die zomaar, in mijn letterbad Weer boven komen…

waar we samen krasten in oude notulen van voorbije nachten en vergeten passie nogmaals de dubbele oxer namen foutloos zwegen…

De Eendjes op rij de trotse moeder voorop het blijft bekoren!…

Ik ben wie ik ben dat wil ik nog zeggen nu mijn vrienden zijn verdwenen trek ik mij terug in de gevaarlijke bekoring van een emotieloze natuur met een laatste peuk in mijn handen toog ik mij naar de spiegel om mijn ego te ontwaren in diepere sobere kilte ontvloeit mijn zaad eenzaam uit mijn gedachten in dit festijn van leegte weet mijn…

Het sneeuwveld glinstert; jammer, de schroothoop ernaast schendt heel zijn aanzien. Stille duisternis, maar een helderwitte nacht: plantsoenen vol rijp. Het wijde sneeuwveld verdwijnt langzaam in nevel en roze avondglans. Een morgen vol sneeuw; in de sprookjeswereld valt pekel met verderf. Winterzon breekt door, wordt al warmer…

Jouw been op mijn dij daagt me uit en je vraagt me: Vermaak je je wel?…

Intens leef ik met de gedachte om voor altijd maar samen te zijn want hoe dicht we ook aan elkaar plakken ons wereldje wordt niet te klein. Weg vallen alle angsten en het verdriet die uit eenzaamheid waren geboren ik uit mijn liefde het liefst bij jou omdat jij mij het meest doet bekoren.…

In een kleine en smalle herinnering, haal ik me voorzichtig voor ogen hoe jij eruit zag wie jij was en de persoon die je voor me bent, met jouw stralende glimlach voor me, in gedachte en beeld ben ik God dan dankbaar voor de tijd waarin ik jou heb gekend.…

Het voetbalspel kan mij niet echt bekoren maar gister raakte ik zelfs in de ban. Nul-nul, da’s niet gewonnen of verloren; een strafschop-serie ja dat krijg je dan. Al kan het voetbalspel me niet bekoren toen raakte ik zelfs deerlijk in de ban.…

te laten bestaan Met alle veiligheid hebben we het gedaan En blijkt toch een kindje te zijn ontstaan Daar zit je dan met je goede gedrag Je gedachten bij de geboortedag Maar je bent pas 14 jaar Zo'n kindje is voor jou niet betaalbaar Straks moet je een abortus laten plegen Zelf ben je daar hevig tegen Helaas zit er niks anders op Het kleine…

Ik dacht vroeger dat ik al volwassen was, al was ik toen nog zo klein, groeide net uit de kleuterklas, en wilde zo graag zelfstandig zijn. Men denkt nu dat ik groot geworden ben, al is dat alleen maar schijn, 't verschil is dat ik mezelf nu ken, maar ik blijf nog altijd even klein..…

Kleiner dan klein Minuscuul behept Met simpele woorden Spring ik over horden Mag, neen, moet ik er zijn Want de groten der aarde Zijn helemaal niets Zonder mij En u, mijn waarde…

Als je het kleine niet ziet ontdek je nooit het grote geheel…

Zo klein, zo teer, zo mooi, Vol liefde, Ben jij gekomen en gegaan!…

mag ik alsjeblieft van jou houden…

Vannacht was ik opeens weer klein, een verjaardag met wat kleinen dingen, de school , eerst psalmen zingen. Een trommeltje met snoepjes drie dozijn, Toffees om heel tevreden mee te zijn, kinderen die vol verwachting zingen.…

Ik zou als in dat liedje Margootje willen zijn, zo miniem zo iel, zo ongelooflijk klein, in een lucifers doosje willen zitten, zo klein, zo iel, zo zonder ziekte, zo zonder dat waardeloze woord, wat bij die afgrijselijke ziekte hoort.…

lief hoe vertel jij mijn pijn in tijd vertel mij en verder gaat dit leven ooit lief ooit slaap straat aandacht dacht denkt stekt verder maar lief angst niet goed doen doe je het goed en snakt richting adem a a a adem weg en vergeten ooit lief misschien toen nu later beter laat later woorden tollen rond zekerheid…

Zo klein!…

Zelfs de de letter n en tweehonderd, vier meter lang zegt niets vanaf de zijkant geen hard bewijs toch breekt een hemel aan wie wij wat schuldig zijn open Liggen cassettes leesbaar zichtbaar openbaar Geen tijdstip ligt de sfinx meer onzichtbaar dan nu en de piramide voor het museum is een u.f.o maar blijf een kind van…

En met een hele grote zwaai Schept hij de hele strook Het schepje graaft zijn kuiltje En vindt het nog wel fijn Maar naast die grote graafmachien Voelt hij zich wel heel klein…

Eeuwig gedurig lijkt de bekoring van verleden en vooruitgeschoven tijd. Al turend in heldere betovering door deze grote en kleine grootsheid.…

weerspiegelen die ogen liefde om zich heen onthullen ze de dromen verscholen in jouw hart helder als sterren bekorend en zacht verzonken in die ogen jouw vertederende lach parels van kristal puur en vol verlangen ogen in dromen wil je mij bekoren…

helder als sterren bekorend zacht verzonken in jouw ogen die tedere lach weerspiegel een blik van liefde om jou heen onthul dromen verscholen in het hart parels kristal puur verlangen ogen vol dromen bekoor de nacht…

Dit alles heeft echter geen zin wanneer wij niet in momenten, klein en alledaags, misschien ons te min, weten te vinden ons genoegen. In het gewone doen van elke dag kan iedereen wat hem mag bekoren. Het ware levensgeluk is vreugde hebben in het kleine van iedere dag.…

hogere machten houden mensen klein, kortwieken hun vleugels, arme mensen krijgen weinig kansen voor hogere vlucht. joz. le bruyn…

Buiten op de bemoste tafel. Een oude krant van een warme dag. De wind leest haar bladen. Binnen schuilt een kat achter de kachel. Ze kijkt even op als een troep ganzen voorbij trekt. Vage schaduwen vermengen zich snel met de nacht. Verkleumde kaarsen warmen zich langzaam op. De vlammen dansen op de tonen van de jazz. 'The falling…

Lieflijk en bevalligheid, deze vertederende woorden die mij blijven bekoren raken wat in vergetelheid. Zie het ontwapenend kind dat bloemen zorgvuldig plukt een waar stukje geluk als ze de allermooiste vindt. Bekoorlijk is zij in 't licht van haar schoonheid niet bewust straalt ze vol levenslust een glimlach op haar gezicht.…

mag ik jou bekoren troosten bij verdriet zijn wat is verloren de traan die je verliet ben ik verlangen jouw wens in dromen een zucht in stilte dat innig gebaar je ster in de nacht een eindeloos verhaal zon na regen geborgenheid prille liefde zweef van verlangen laat je bekoren heb me lief…