Alle inzendingen over klimmen

Al klimmen wij tot aan het Aards gewelf De hoogste berg staat roerloos in onszelf..…

voor haar is hij nog steeds die heerlijke sterke man met zijn donkere krullenkop al verloor hij in de loop der jaren bijna al zijn haren al loopt hij nu wat stram haar ogen glanzen haar glimlach speelt haar hartenklop is nog even vurig nn gedachten danst ze hem nog steeds tegemoet Alles in de wind al gaat het nu wat trager hij wordt…

O nacht, o nacht, o schone nacht! Langzaam zonk in rode pracht de eedle zonne en smolt in ’t glimmen en het blaken van de kimmen, smolt… en al met eens was ’t nacht, en al met eens was ’t nacht. Koninginne van de nacht in de onbewolkte hemel zwemt de mane in ’t blij gewemel van haar pinklende erewacht. D’hemel waar de mane lacht wederspiegelt…

boven de de boomgrens onder de azuren nok ligt de kroon te lonken ik ben gewapend met ijsbijl en zuurstoffles licht speelt met kristal op een gekreukte kegel van rots een baken van trots ik kruipklim op stalen stekels tegen een graat op over de wervels van de berg met blauwe lippen op bevrozen tenen een gordel aan de heup schroef…

Omhoog tegen de dikke eikenboom. Klauwtjes slaan de brede weg naar dichtheid van koel wenkende, groene veiligheid. Het lover kijkt als een stille bosgnoom. Duizend ogen tussen stam en bladerzoom tonen vele straten, stevig en wijd. Takken noden pootjes, tot alles bereid: teugelloos springen, opeens intomen. De kleine danser ziet hoe nieuwe…

in een land waar wij smullen van de vuiligeid het nieuws en daarna de thee in de file heen verbrand weer terug de tijd tikt snel veel te vlug klimmen klimmen klimmen op naar de top o zo diep dit dal van gal stop teken leef met me mee de straten van woede neem ik mee op een pad vol vrede het is tijd voor de rede tot dan mijn strijkt…

Daarom wil ik je klimmen en dat gevoel ontstond al toen ik je voor het eerst zag. Ik mis je en 'alles' wat me aan je lief is en tijdens het klimmen besef ik me dat zo van je houd en je voor altijd, ja voor altijd wil ik beminnen!…

wandelen door diepe dalen klimmen naar de ochtendzon in een web van liefde verdwalen denken dat het niet meer kon heel onverwacht in mijn leven een gevonden diamant denken het duurt maar even schuif je gevoelens aan de kant een vriend om mee te praten hield geen rekening met mijn hart nu zou ik alles verlaten en gevoel zo heel.... apart…

’t Moet makkelijk wezen stap voor stap omhoog zonder enige vrees Maar ’t is zo vreemd omlaag is meestal lichter dan de weg naar boven Als het pad te smal is om nog te kunnen draaien rest alleen klimmen achteruit Rug naar de toekomst blik lonkend naar voorheen terugval schijnt onvermijdelijk…

vliegers die zweven zwemmen of klimmen in lucht een luchtige sport…

Ze klauteren en klimmen hun benen en armen zelden stil Zoeken zich het hoogste punt, de top waar zon hen kan verwarmen hun makker, kameraad bij deze klim-en klauterpartij meestal te aanschouwen in de maand van mei... Ze klimmen en klauteren een schouwspel.... in m'n achtertuin dat ik nimmer missen wil.…

Ik heb zin om in een boom te klimmen. Dan gaan we er toch naartoe. Weet jij er dan één staan? Ja, maar het is een beetje ver. Hoe ver? Ver genoeg tot het avondeten. Dan halen we het niet? Misschien wel, hangt ervan af hoe hoog je wil klimmen. Hoog. Dan halen we het niet. Als ik vlug klim wel.…

Als je hebt nagelaten om op de goede manier te klimmen op de trap van het leven kom je dan toch in de hemel...?…

De maan schijnt Haar licht loopt Over het water Naar me toe En biedt me een trap Om naar de hemel Te klimmen…

Jij vliegt hoog Al klimmend grijp ik naar de stukjes lucht Jij vliegt hoog Ik grijp het ritme van het klimmen Jij vliegt hoog Ver uit mijn zicht Ik grijp naar stukjes wijsheid Boven de lucht is er een andere wereld Spreid een deken voor ons Wanneer je die bereikt En rust uit Ik zal doorgaan met klimmen Tot ook ik daar zal zijn En ik…

De trap laat ons klimmen Naar de afdaling des levens Op de zolder des doods Tijdens de geboorte van een beginneling…

Als fan van Pantani en dat zeg ik u met enige nostalgie vond ik hem heel mooi klimmen al hoefde hij daarom niet te winnen soms vond ik hem een eenzaat maar 't is daar niet waar het om gaat tijdens het klimmen had hij die verbeten blik bijna had je van hem schrik "het olifantje" had iets speciaal misschien werd dit hem wel fataal zijn dood…

De "hoop" hangt aan de hoogste boom Daaronder hangt "vertrouwen" En als vertrouwen klimmen kan Gaan we een feestje bouwen.…

zelfs ontkroont pogen ze in hun wanhoop hoger te klimmen om achter de grijze wolkenstroom schitterende dromen onder ogen te zien…

Uit de dalen moet je klimmen soms met wilskracht soms zelfs meer Als je wil, bereik je het probeer het maar een keer...…

Voor E. du Perron Een heer die de straat afdaalt een heer die de straat opklimt twee heren die dalen en klimmen dat is de ene heer daalt en de andere heer klimt vlak vóór de winkel van Hinderickx en Winderickx vlak vóór de winkel van Hinderickx en Winderickx van de beroemde hoedenmakers treffen zij elkaar de ene heer neemt zijn hoge…

Een berg is een berg. Het beklimmen valt wel mee. Afdalen is erg.…

wanneer ik zou zeggen dat wij hem moeiteloos hebben bedwongen dan zou ik liegen het heeft wat gekost bloed: zie de schrammen op mijn schenen zweet: je had mijn shirt moeten voelen toen ik eindelijk boven stond en tranen: al dan niet van geluk of weemoed doch voldoening gaf het en daar kracht uit putten kan mooi meegenomen zijn…

Als een dronken tempelier buitelt de kruisspin in zijn web een straal maanlicht heeft hem gewekt en totaal in verwarring tracht hij erlangs omhoog te klimmen.…

Praten zonder woorden, huilen zonder tranen, klimmen zonder koorden, het alles is zo veel te lief om te kunnen argwanen. Knippen zonder schaar, zingen zonder stem, het doen veranderen zonder enig gebaar.…

gedenk het kind dat nog mag dromen over perziken wolken beste vrienden is met vandaag voor 's nachts het water slijt klimmen de takken van bomen…

ogen glimmen huid smaakt lippen handen wrijven kippenvel we dalen en klimmen slokken en nippen ja, we lusten wel…

bruggen nog te gaan voor de overkant in zicht komt treden nog te klimmen voor we boven water aangeland zijn doden nog te tellen voordat het virus eindelijk zelf sterft…

Koud tot op het bot speelt de wind met het getij die golven opstuwt die uitdagend tot grote hoogtes klimmen om zo in woeste branding uiteen te spatten om met al hun kracht het strand te kussen…

Grillige paadjes pas ontdekt bij het bewandelen klimmen via onbestemdheid opwaarts. Ogen aanschouwen luchtledig. Het hart wordt als water dat alsmaar naar het laagste punt sijpelt.…