Alle inzendingen over klokke OR geluid OR geklep

Wanneer de klok om middernacht twaalf uren heeft geluid ontwaakt een dag in al zijn pracht. Als de maan nog aan de hemel staat begint in het Oosten de dageraad. De eerste vogel zweeft op de wind 't dauwt over het veld bloemen ontluiken een nieuwe dag begint.…

in het tikken van de klok proef ik de dagen geluiden vragen mij erbij te zijn ik zie de dingen tastbaar voor mijn handen hun vormen raken mij ze ronden zo mijn wereld in aanwezig zijn ben ik nu mijn bestaan of maakt er zijn het leven aan de gang voelen, lachen, dansen springen, laat de jaren dan maar swingen ik ben er nog niet…

Het gif door roddeltongen verspreid verpest een ander zijn leven want dat geroddel en geklep wordt maar al te graag doorgegeven.…

Ik denk het niet, hij is altijd mee met het ochtendritueel Hij oefent dagelijks zijn geluid om antwoord te krijgen van zijn soortgenoten. Onze biologische klok doet ons ontwaken als gevolg van een ritmische gewaarwording. Maar nu wordt die klok overhoop gehaald, want morgen moet zij één uur eerder haar dag aankondigen.…

Dan slaat de klok ik tel zeven of telde ik acht ik verdwaalde vannacht in mijn slaap gewekt door geluid ik droomde huid perzikzacht de rest van de nacht droomde ik elk beeld brozer terwijl duisternis eeuwig en diep ik droomde dat ik sliep helaas... het leven is hard…

Van ons samen boos zijn, tot ons urenlange geklep. Op de plank ligt onze liefde op papier, met vele foto's en gekke dingen. Dat we samen vanuit Valkenburg in de trein luidkeels hebben zitten zingen. Dat boekwerk daar op de plank, keerde mij de rug. Net als jij dat toen deed, daarom kreeg ik het terug.…

De oude klokkenluider Loopt elke dag de trap op en af In de ochtend middag en in de avond Zodat hij het licht volgen kan De trap in de toren Hij sloft Naar boven Gebogen Zijn hoofd Elke dag bij het vallen van de nacht is het alsof hij de vlam dooft Het luiden van de klokken Een bekend geluid Vertrouwd Voor ieders ziel en geest Luiden…

Waar diamanten tranen van herkenning aaneen geregen parelen, onzichtbaar verweven met draden van puur goud Waar bronzen klokken zonder wanklank hun helder geluid in echo laten weerklinken Daar kan ik mezelf zijn, ondergaan en bovenkomen, mij wentelen en keren, Geloven, vertrouwen, eeuwig op bouwen, omdat ik mezelf kan zijn in jou…

Waar regen me achterliet; een leeg perron in middagmist de klok onberispelijk wijzend naar een lange dag en de zwarte waas – als altijd – uitwaaierend, me dronken meesleurend in zijn spoor.…

geluid vervaagt door de wind Ze treedt binnen in haar hutje Geluiden verstommen Klokken die zwijgen En de wind doet alles verdwijnen De mist omhult haar hutje…

je pluisde zacht aan het begin van de lange nacht in lieflijke geluiden met op je lippen de warme dromenlach het was onze tijd om zonder klokken weer gelijk te gaan lopen in alle seconden kleur en toon wat meerstemmig was zocht samen in geven en nemen naar harmonie waarbij golven wit opkrulden uit het donkere diepblauw…

paardenhoeven kletteren op de stenen water valt met bakken op de aangespoelde lading bijeengesjord met lijkentouw onder zeil in jute zakken ergens wordt een klok geluid uit nooddruft slaat hij zijn slag de jutter, hij fluit zet een zuidwester op, voor hem is het zo’n dag van brood en vis zijn bedreven oog zeeft de vloedlijn op bot en…

Boven de toppen van de bomen een blauwe lucht met wolkenveren en de geluiden van verkeer en daaromheen vogelgezang het duurt niet lang of klokken luiden om mensen naar de kerk te roepen om stil te zijn en na te denken te luisteren naar oude wijn de zon klimt, en de koele morgen wordt met de oostenwind verdreven hier zit ik, noordzij van…

kerk klokken verbreken de stilte tussen ons…

Maar, mocht zo'n klok eens even haperen en dat komt nogal eens voor, U bent dan niet meer bij de tijd want die gaat altijd door.…

Honderd klokken klinken in mijn kamer rondom. Jarenlang oefende ik het mechaniek te lezen de haperingen te zien en verloren uren te genezen. Omdat ik dokterde en minutieus recht maakte wat krom was heb ik bij de tijd niet stilgestaan. Tot je om 23.14 uur bij me bent weggegaan.…

Het zal wel ergens goed voor wezen De klok een uur verzet En was het nou nog 1 klok Maar dat is het ‘m nou net In elke ruimte staat zo’n ding Zelfs een paar, nee ’t is geen grap Ik loop me werkelijk de zenuwen Ben ik beneden aan de trap Moeten er nog meer van die dingen Aangepast aan zomertijd De mensen zijn in al hun besparingen De realiteit…

De klok vooruit, een uurtje maar en toch, da’s zeker en zonneklaar zijn de verslapers onder ons, ook een keer weer daar, want: De klok een uur verzet, is niet alleen dikke pret, maar geeft een ander gevoel aan je lijf, dat zich verzet.…

tik tik tik onverdroten graf tik tik tik het lijkt langzaam maar de wijzers lopen in een draf naar de tijd in vergetelheid en dan val ik in slaap aan de tafel waar mijn moeder eens zat tik tik tik mijn moeder en ik…

In Dronten sloeg de klok op hol, midden in de nacht! Het dorpsplein liep al snel vol, want niemand had dit verwacht! Hulptroepen werden aangewend om toch die klok maar te laten zwijgen Het mocht niet baten, wat men ook poogde de klok bleef uit alle macht beieren!…

tikt weg onverstoorbaar knipt de klok door virale pech…

De klok, is het een ding, of is het een begrip. De wijze zal het U vertellen, van die wijzers, van het draaien, van het alsmaar uren maaien. De klok, rechtvaardig of niet, maar onherroepelijk.…

Er is altijd wel iemand die met een apparaat op zondag of op pasen. Hebben we doordeweeks de bladblazers gehad, de vuilnisophaal, de kolossale afvalcontainervrachtwagen voor plastic, de vrachtwagens met rolkarretjes om de supermarkt te bevoorraden, denkt op een vrije dag meestal ergens een buur wel: wat is het stil laat ik eens wat…

Omgeven door een muur van geluid zoek ik vergeefs de stilte dwalend door de nacht verzonken in gepeins schrik ik op van elk geluid dat luid klinkt in het donker ik zie niet wat ik hoor een bay huilt een kat miauwt terug in mijn bed sluit ik mijn oren de stilte is oorverdovend…

Het is rustig op de stoep De straten stromen stil Al het papieren geluid Wordt verscheurd, de wind Snippert langs mijn oren Ik wil alleen jouw gouden stem Smeltend over dat wat hoort De ramen roeien regels Die ik hoop niet te verstaan Het is rustig op het plein De geruisloze grachten En al het papieren geluid…

het luchtblauw van de zomer en dromen voortbracht in jonglerende schemerwijzers niets kon verloren gaan zelfs niet in waterdichte winters waar elke omhelzing de lente bracht in mijn donkerglanzend haar ik zou uit bed moeten maar laat de zon neer als een vergeten vriend waarnaar geen mens meer vraagt het is al dag geen enkel geluid…

daar zit een meisje gebogen in de hoek huilend haar gezicht, nat van tranen vertelt woorden zonder geluid haar ogen vol met tranen vertellen de pijn zonder geluid haar polsen vol met krassen vertellen het verdriet zonder geluid ze huilt ze bloedt ze schreeuwt ze sterft zonder geluid…

Avondgeluiden ergens in het bladerdak kastanjes vallen…

Wanneer de stilte oorverdovend wordt, doet hij zijn gehoorapparaat uit!…

het zwijgen waarvoor ik zwicht jouw gezicht in 't lange licht het is waar het leven om vraagt vaak door schaduw vertraagd wollen weemoed heeft ons omhuld wij tweeën, rond hals en honger gekruld dat is wat het leven geeft bloesems, bomen, een strik jij, mijn liefste, en ik onmogelijk om niet te horen wat diep in ons werd geboren…