Alle inzendingen over knielen

ik breek glas beuk staal met een moker sla alles kort en klein nog is de chaos niet compleet want ik sta overeind die lak aan alles heeft wie haalt mij onderuit voordat bezinning mij vernielt en ik moet knielen voor de onmacht van het lijf waaruit een geest zich heeft bevrijd ben gebroken maar gewroken is de stem die een…

met de dood op de hielen moest ik knielen voor het altaar des leven daar lagen mijn goede gaven bewierookt door velen maar het goud glansde dof zonder linten en opsmuk was het demasqué compleet eens gloedvol geschreven nu zijn de kleuren vergeten ik krijg nog wat jaren respijt niet meer kwantiteit maar mijn gaven moeten kwaliteit…

Priester zijn is zoals Jezus knielen voor de armste mens, voeten wassen, nooit vergeten wat Hij als zijn laatste wens meegaf aan wie Hem wil volgen: dat ze liefdevol en één dienen zouden, niet als heersers leven, zoals Hij verscheen in die laatste levensuren, brood en wijn als teken bood.…

Een antwoord vormt zich als ik kniel.…

Priester zijn is zoals Jezus knielen voor de armste mens, voeten wassen, nooit vergeten wat Hij als zijn laatste wens meegaf aan wie Hem wil volgen: dat ze liefdevol en één dienen zouden, niet als heersers leven, zoals Hij verscheen in die laatste levensuren, brood en wijn als teken bood.…

Laat ik me leiden ervaar ik de kracht Verschuil ik me achter wat ik juist dacht Laat ik mijn hart open samen met mijn gedachten Loop je vooruit of sta je te wachten Laat je me knielen en reikt mij die hand Zal gaan waarderen waar ik ben beland Zul je me vangen als ik vallen zou Kan het nu nog niet weten ik zie pas een klein beetje van…

Laat ik me leiden ervaar ik de kracht Verschuil ik me achter wat ik juist dacht Laat ik mijn hart open samen met mijn gedachten Loop je vooruit of sta je te wachten Laat je me knielen en reikt mij die hand Zal gaan waarderen waar ik ben beland Zul je me vangen…

elkanders raakbaren vanaf het allereerste uur speling uit de diepste snaren van levenslot en de natuur bemin het vurig wildebeest achter de secondewijzer kroon ons voor eeuwig jong van geest tot trouwe keizerin en keizer draag mijn adem door de poorten van je gepassioneerde ziel jij enige uit duizend soorten voor wie ik in aanbidding kniel…

Wel erg eng is het deze keer, waarop ik me omdraai en kniel. Een schim komt uit het duister, een hand rust op mijn hoofd. Toen het slissende gefluister, het licht ging uit, ik was verdoofd.…

Bukken, gaat nu moeilijk meer, knielen doet haar teveel zeer, vingers doen ’t ook niet meer, en dus, kijkt ze wat weemoedig op die bloempjes neer, die sierlijk staan in ’t groene gras.…

Weer komt die oude droom tot leven een koude heldere nacht briljant gegeven door een geboren ster die schijnt met kracht de geur van wierook doet me buigen naast de herders wijze mannen knielen ook in aanbidding wat ik met hen toen in een ver verleden nu vandaag weer hervind de incarnatie van volmaakte liefde in een…

Ik kniel voor je altaar.…

de avond tuimelt roze flamingos kleuren de lagune aan de hemel palmen wiegen op de wind blauw wordt groen groen stil zilvergrijs witte huisjes knielen deemoedig als devote nonnetjes op de bidbank van het strand stilte kruipt genadig tussen hopeloos gestrande schelpen de zee knabbelt aan de droomkasteeltjes van nat zand…

de wind breekt door de lucht en dreigt met scherpe dorens; smarten drijven zwepend golvend prikkelen huid en zij kust liefdevol mijn adem misleidt bedroefde ogen mijn lippen openen zich en proeven zand al voel ik zoekend vingers in mijn haar het weerzien werpt een mantel om ons heen en laat mij knielen zodat zij mij zich geven kan … en…

begint het: de dood noemt zichzelf het licht alle andere namen geven nog meer, verleiden als ontelbare vingers ik schrei tegen wind in; rood met het wimperloze van liefde verderop laat onvervulde dromen uit gedichten waaien, ook je stem en alle stilte, zoveel trager tijd verstrijkt in de richting van het raam en ik kniel…

Heer Jezus, kind geboren in ’t holste van de nacht, wil onze beden horen en maak ons hart weer zacht; dat wij geduldig bouwen aan ’t Rijk dat komen zal, elkander warm vertrouwen en knielen bij de stal.…

in de stilte van nu verblijf ik zachter, door droombeelden van toen er brandt een kaars, mijn loflied zingt en onderaan de dag klinkt wee een jammerklacht maar hier, geborgen in het nu draagt liefde duizend rozen op, aan alle zielen waar we knielen zucht de grond mijn mond noemt honderd namen rond een warm moment wat ben ik blij-…

maagdelijk en omgeslagen kant geklost door eeuwen heen laat mij je lippen kussen langs de Dijle en sleep mij dromend over ijle draden van je lieflijk hart dan pas wil ik meten met verleden, heden en vooruitzicht, vrij zijn in geweten als ik verslingerd en gelijk eendrachtig vastgenageld ben met Rombouts en Margaretha sta mij toe, ik kniel…

Geprevelde tranen knielen gevonnist op mijn mond, rozenbladeren bedekken mijn adem op de grond. Bedelend schuift mijn schaduw in mijn ogen achteruit, lichtloos bewierook ik mijn dovende huid.…

Wakkre harten, trouwe zielen, Eerlijk dragen schot en lot, Niet te bukken, niet te knielen, Niet te buigen, dan voor God; Rap van leden, Vroom van zeden, Dàt was Hollands, lang verleden! Mannen-broeders! leer u tooien In de spiegel van die tijd, Vrouwtjes!…

heb alle bijbels gelezen religies beleefd papyrusrollen nageplozen om te zoeken waar engelen vlogen wilde de hemel construeren leren hoe het daar gaat het knielen en bidden proberen zoals het in de schriften staat eindelijk gevonden wat ik zocht de hemel gezien in een feeërieke sterrennacht goddelijke liefde gevonden die jij me bracht…

(voor Bob) de hemel grijzig blauw 'k waai met de wind en bladeren mee over het stil bekende pad, naar jou in de verte het geluid van verkeer een hond blaft, jij rust ik kniel voorzichtig bij je neer pluk dorre blaadjes weg vertel je van mijn wel en wee daarna ga ik terug en verder en ook al laat ik je hier achter je gaat in alles…

ik ga kloosteren brandschilder jou in alle ramen de ochtendzon geeft mij ons samen als ik de vroegte knokig kniel jij hebt mijn ziel en ik leef daar aanbid je zonneklaar in metten en de lauden hoor ik je stem in koren die uit mijn stilte zijn geboren zal ontwaken in de dagen dat ik je liefde weer zal kunnen dragen ik omgord…

Allerzielen is bidden en knielen voor iemand die ons dierbaar is in het licht van een felle najaarszon verschijnt weer een mooie herinnering hoor ik een stille mijmering...…

Hij geeft vaak wrede geschenken Dus nog steeds kniel ik niet neer Maar vertwijfeld soms vraag ik me af Of je wel een zieltje had? Al was het maar klein en teer.…

Je gezicht, het is ouder geworden, maar ik zie nog steeds dat betoverende, waar ik destijds voor viel, nog steeds voor kniel.…

Maar met liefde als leidraad, kniel ik en bid op hoop van zegen dat God mij bij staat.…

En kniel ik nog steeds niet neer doch vertwijfeld soms vraag ik me af of je wel een zieltje had al was het maar klein en teer.…

alle gedachten die ik uit de winter verzameld heb alle slachtoffers uit het reliëf van de nacht bange stappen en mistranden het knielen voor de duisternis in mij ze verdwijnen wanneer de horizon duinen dichterbij brengt nog dichter dan een witte oever aan de dood ontleend de wind, een vogel, het schuimen van verzen…

Ik huil nog steeds jouw tranen van jouw immens grote verdriet welke jouw hart heeft doen breken alleen weet menigeen dat niet Ik huil nog steeds jouw tranen mis de warmte die je me gaf voel nog altijd jouw nabijheid wanneer ik kniel hier bij jouw graf Ik huil nog steeds jouw tranen over het geduchte gemis kijk verwachtingsvol uit naar…