37 resultaten.
feesteling
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 347 de dag buigt naar harmonie
niet wegglijdend,maar zich vouwend
naar een dieper, traag bewegen
als van ritselend riet
verflauwend vogelgezang
houtgewas dat knispert tot as
als van weemoed
maar wakker beschouwend
leven en dood en zin.…
Najaar in Nederland
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 120 [Haiku]
verlaten bospad
slechts door herfstwind betreden
wat ruiste, knispert…
voorjaar
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 224 berijpte ochtendbries
knispert laatste blaadjes
herfst dwarrelt weg
winter claimt
ijzig de tijd
tot krokusbloempjes
je kleuren…
hier knispert beschaving
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 406 bomen zijn weg
uit het bos
het ruisen is
aan het verhuizen
jengelt nog na
in versgezaagd hout
op het mos
hun zielen dwalen
in het woud van
oudsher dat tot
park verwordt
paden van naalden
zijn al door
asfalt vermoord
hoor drift
in het stappen
van mensen hier
knispert beschaving
stilte verwensend
met schreeuwen in
dolle…
Lentemorgen, een oogopslag
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 560 Vochtig knispert de dag
maanwit nog.
IJle huivering.
Koele lichtbries.
Peilloos slaan de bloemen los.
De groene vruchten van je ogen
Ik kus ze
O, lentemorgen…
het zomert
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 235 het watert en snatert
het knispert
het wispert
ontspruit en ontsluit
het struikt en het botert
het tettert
en kwettert
het zingt en het swingt
het dobbert en deint
het kreunt
en het steunt
het schaduwt en schijnt
het streeft en het leeft
het groeit
en het bloeit
het kleurt en het fleurt
en het zomert…
Lentelui
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 209 Dat scheelt weer een jas
al knispert het nog wel.
De bladresten van
twee seizoenen terug
zijn aardig opgedroogd.
Ik kan de schade
nog niet overzien
van twee seizoenen niets
te hebben uitgevoerd.
Met verse boomschors
schep ik
nog wat orde.
Haar inhalen hoeft niet meer.…
Zeedromen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 467 Een zilte wind
streelt haren
in vergezicht
Het zand knispert
tussen schelpen
in fel zonlicht
Een schaduw slentert
warmte geniet
in druppels zweet
Wolken waaien
blauwe lucht
hemelsbreed
Spiegelend water
door koppen wit
verslonden
En ik droom mee
in het moment
verbonden…
De vonkenregen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 106 je smeult
kringelt rook
in speelse vormen
ik blaas zacht
jouw vuur iets aan
je knispert en vonkt rood
ontvlamt daarna
in feller branden
schroeit bijna mijn handen
weer laai je op
tussen grijze as
verdrijft de koude nacht
nog is de vonkenregen
in je ogen niet geblust
als je lach mij plagend kust…
Sneeuwjacht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 108 Een eerste stap
knispert kristallig,
het is nog vroeg
en net licht,
als ik tussen haar passen
stukjes winterpret
vind.…
Zichtbare ijsvogel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 149 Met op de
takken een laagje ijs
Sneeuw dwarrelt of
valt met vaart naar
benee
De ijsvogel is zichtbaar
Voelt onraad en vliegt weg
De sneeuw knispert
Onder onze passen
't Is stil in 't wit en het blijft
gestaag, zeker vallen
Onze schoenen
vormen een spoor
Ga mee…
Altijd anders
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 657 Tijdens de laatste ronde
met zijn Spaanse hond
knispert het gras onder
lange slanke hondenpoten
lichte vorst
platgewalste herfstbladeren verzachten
de harde grond
putten lijken te glimmen
vierkant en donkere strepen horizontaal
een oude kinderstoel ligt achteloos in `t gras
grofvuil
de Spaanse gromt in eigen taal.…
Vleugels op poten
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 115 ze reiken en kijken
vragend omhoog de
wilde bloemen in mijn wei
hun muziek die
altijd gelijk loopt
met de zon verstomt
in het gras
nadert langzaam
een massaal gebrom
chitine knispert in
duizenden doorzichtige
vleugels op poten
zij vliegen op
tot grote hoogte
in hun paringsdrang
meeuwen zeilen
door de lucht met de
mier als…
Jaargetijden
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 411 ontwaakt
Waar zacht bottende knoppen
Weldra opengaan
Om donzig groen te tonen
Stil ontvouwen zich
De tere vormen
Die in klimmend licht
Tot volle wasdom komen
Hoe kortstondig hun bestaan
Als stralen verzwakken
Randen krullen om
Bij tanende levenssappen
Het ontzielde komt ten val
Neergevlijd op koude aarde
Hoogpolig bruin tapijt
Dat knispert…
Bezoek
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 171 Ratten, muizen, vliegen, kakkerlakken
Larven, maden, mijt, neet, vlo en luis
Het knaagt en knispert in uw ziekenhuis
En is dat een patient die u hoort smakken?
Maar neem de positieve invalshoek;
U heeft wel mooi de hele dag bezoek!
Nederlandse ziekenhuizen hebben veel last van ongedierte.…
Filosofie
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 158 Als er in een bos o zo verlaten
een blad dwarrelt van de bomen
Niemand heeft het in de gaten
Er geen mens is langsgekomen
Als er in een bos o zo verlaten
een takje knispert of verbuigt
maar er is geen sterveling
die hiervan getuigt
Als er in een bos o zo verlaten
een geluid voortkomt uit de natuur
niet eens heel bijzonder
tijdens het…
In een zwijgzaam mysterium
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 123 Het vermolmde hout
dat kraakt onder mijn voeten
bij het betreden van
jouw bebost domein
knispert en ritselt zacht
als een gekreukeld tekenvel
waarop symbolisch
het leven wordt uitgelegd
De kracht der verbeelding
brengt ons een veelvoud
aan betekenissen
Ja, ook bekentenissen
die in een zwijgzaam mysterium
ontstaan en weer opgaan…
Herfstmuziek
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 279 Schrompelend geel
en stervend bruin
zingt ritselend in de wind
stijgend, dalend,
krijgertje spelend
achterstevoren
van klinkers naar zand,
opnieuw blaast een windvlaag
in fluittoon door steegjes
het dorre bruin
krijgt een nieuwe kans,
rollebolt, knispert
speelt haasje-over
met diep donkerpaars
in vliegende vaart,
duikelend, springend…
Kleuren in hun bladmagie
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 221 de ochtend fluistert
dauwend herfst
trekt draden
in het vroege licht
ze knispert met
bevroren vingers
een witte lach
als vergezicht
klokken luiden
weemoedig tonen
gedachten dromen
in nostalgie
de wind is bezig
luchten op te schonen
bomen kleuren
in hun bladmagie
ik zie de zomer
in zijn vruchten
het rijpe rood
de kleur van…
Herfstmuziek
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 213 Schrompelend geel
en stervend bruin
zingt ritselend in de wind
stijgend, dalend,
krijgertje spelend
achterstevoren
van klinkers naar zand,
opnieuw blaast een windvlaag
in fluittoon door steegjes
het dorre bruin
krijgt een nieuwe kans,
rollebolt, knispert
speelt haasje-over
met diep donkerpaars
in vliegende vaart,
duikelend, springend…
een witte lach als vergezicht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 282 de ochtend huivert
fluistert dauw
herfst trekt draden
in het vroege licht
ze knispert met
bevroren vingers
in een witte lach
als vergezicht
klokken luiden
hun weemoedig tonen
gedachten dromen
in seizoenennostalgie
de wind is bezig
luchten op te schonen
bomen kleuren
in hun bladmagie
ik groet de zomer
in zijn vruchten
het rijpe…
drift in het stappen van mensen
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 674 bomen zijn weg
uit het bos
het ruisen is
aan het verhuizen
jengelt nog na
in versgezaagd hout
op het mos
hun zielen dwalen
in het woud van
oudsher dat tot
park verwordt
paden van naalden
zijn al door
asfalt vermoord
hoor drift
in het stappen
van mensen, hier
knispert beschaving
stilte verwensend
met schreeuwen in
dolle verdwazing…
Het wonder van de verwondering
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 108 Het wonder van de verwondering over
de verbijzondering te mogen leven
met de genade uit die ene hand;
dat zich richt naar de zonestand
immer hellend tegen een schok bestand
in de berusting dat meer niet hoeft en
nimmer verder zal helpen; in het besef
dat het goed is zoals het is in dat leven
dat knispert over dat pad, dat vrolijk
slingert over…
Stapt hij straks aan hand gedwee
gedicht
3.0 met 19 stemmen 13.978 Wat knispert daar onder je voeten?
Aarzelt hij dadelijk vreemd bij het los
in hengsels hangend hek
op inklinkend pad van rivierklei?
Wat opent het wuivende bos?
Beklimt hij stroomopwaarts bodem
verliezende stuwwal?
Aan mijn hand in zijn groeiende mantel
stamelt hij traag mij een weg vraagt
wat ritselt zo geel aan de wandel.…
Volledige bezinning
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 259 De zee legt zijn hoofd op het strand
middels ontelbaar veel koppen van schuim
het tij neemt het recht in eigen hand
de wind verdwaalt in het hemelruim
Het goudgele zand knispert een lied
tussen schelpen, zeewier en kwallen
de melodie van een rustgevend gebied
waar ’s nachts sterren zich laten vallen
De frisheid van de golven nodigt uit…
Voorbij
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 557 in mijn oren waait de wind
over het eb en vloed van mijn adem
stilte tikt ritmisch seconden
heen en weer heen en weer
vanuit struiken
klampen vergeelde gedachten mij aan
in bomen roekoeën beelden van eerlang
niet weer niet weer
zelfs als gemis
knispert gelijk twijgen
onder de voetstap
van mijn voorbijgaan
weiger ik af te…
Klimmersverdriet
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 794 Tranenvries op mijn wang… knispert
Ik blijf hier zitten tot je langzaam ontstaat,
ontstaat uit de vlokken die vallen
en nu nog mijn weemoed versterken.
Tot je naast me zit… witstil te zijn
De top is te ver….…
ze huist in dozen
hartenkreet
2.0 met 53 stemmen 11.138 de rest is nog een labyrint
waar geen mens zijn weg in vindt
behalve zij die de codes kent
met stift geschreven op elk pak
haar kleren sprokkelt ze bijeen
uit deze en gene mand
ze stapelt op
en af elkaar
waar kan het zijn beland
wat ze zo ijverig zoekt
ze toont zich naakt
aan een onbekend bad
terwijl ze in warme wanhoop drijft
knispert…
NOVEMBER
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 231 Er vliegen meeuwen onder stilstaand water
En richting bodem wuift verdonkerd riet
Het is de maand november die dit biedt
Een koppel ganzen vinkt vóór het geklater
De herfst af in een zwaarbewolkt theater
Van regengrijs met buien in het verschiet
Het blad knispert sinds het de boom verliet
Mijn ziel bewaart het tafereel tot later
Wanneer…
Het gezellig knisperende schelpenpad.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 79 Zachtjes, gezellig knispert
het schelpenpad door de duinen
naar de zee; slingert het zwervend
naar een nog ver strand. Waar de zon
zich reeds openbaart als een eerste
wee; en het koestert als een moeder
met een strelende hand.…