Alle inzendingen over laatste trein

Hier ging de laatste trein vertrek Westerbork. Waarheen? Niemand wist het ontgoocheld ontluisterd als mens samengepakt als vee. De bomen zagen het maar zwegen mensen zwegen niemand protesteerde, op een enkeling na, maar die werden ook snel tot zwijgen gebracht. Hier liggen duizenden voetstappen van doodsbange mensen.…

Mag ik je wat vragen, staat de tijd soms ook voor je stil, mag ik kijken diep in je ogen, ook al draag je een aartslelijke bril; mag ik naar je staren, ook al kijk je niet naar mij, kan ik je ook aanraken, of is de grens daarmee bereikt; wil je met mij iets gaan drinken, de laatste trein is nu toch voorbij, zal ik je daarna vervoeren,…

Een crisis, een conflict, een zetel minder Maar pas een functie elders wordt te veel Van Maliebaan vertrok de laatste trein De Hondekop, de Muizeneus, Kameel Naar Baarn en Hilversum, jolijt en gein Bestemming is bereikt, maar zonder hinder Geen nietsnut is een uitvreter teveel Wie roert de rimpels en de uitenhage Van Catshuis, Hofvijver…

Dat is de laatste trein naar Rotterdam dat weet toch elluk kind Hij vindt Amsterdam wel aardig maar doet een dubbele moord Voor zijn Mast, zijn skyline en voor Feyenoord En zelfs na tegenslagen die geen ander kan verdragen Steekt weer vol vertrouwen, de handen uit de mouwen En dan gaat hij trouw weer aan het bouwen Omdat hij weet dat, wat zijn…

trein…

met de laatste trein is ook mijn ziel vertrokken ik riep nog en wuifde voelde vocht in de ogen mijn arm was kort de hand te klein om naar de verte te grijpen of haar terug te lokken ik hoorde, heimelijk, de duivel juichen wat kan leegte, zo ingesloten, eindeloos ver lijken mij nog verder in de winter doen zuigen slechts een…

we wilden de tijd herlezen en woorden afwegen, of anders de laatste trein naar het voorportaal vertragen, of desnoods verdoofde oren door ringtonen verzwijgen we zouden nog van landschap wisselen, tussen korenvelden noch urinewegen, daarna dwalen langs prettige omgang die we altijd hadden en die ons ruimte gaf om vrij te bewegen…

trein richting 't Noorden nooit had genomen, maar had gemist Ook tijd gaat namelijk voorbij…

Er rijdt hier steeds een laatste trein van het zuiden naar het noorden en uiteraard ook omgekeerd naar opgeruimder oorden. De spanning tussen noord en zuid, veel bepraat, weinig begrepen, komt hier kwiek het keelgat uit met rulle r’s en platte lettergrepen.…

trein…

trein uit haar zonneboek Wat duidelijk maakte wie ik werkelijk was Ik stond op een leeg perron en op het eind Zag ik de rode lichten vervagen in mijn droom Ze koos een enkel spoor wat ik in haar ogen las.…

Als we staan op een verlaten station waar de laatste trein zo gaat vertrekken krijg ik het koud binnen in mijn ziel zal ik jou hierna dan nooit meer zien. Met betraande ogen kijk ik naar die grote klok waar de wijzers net hamers zijn, die in mijn hart de spijkers slaan.…

ik heb geen idee, daarbij krijst ze heel erg naar, dus zet ik haar na middernacht op de laatste trein naar Grouw.…

het gevoel van welbevinden heeft het koud tot op het bot unheimisch koud hij trekt zijn lange afgedragen jas aan een vale jas vol gaten het helpt niet rillerig roept hij uren later dat zijn unheimisch gevoel moet vertrekken de laatste trein staat klaar om alle ongewenste unheimische gevoelens naar hun plaats van bestemming…

trein of de hemel gemist hebt…

trein…

De laatste trein is ratelend in de nacht gegaan. Lege wagens zuchten, schuifdeuren half open. Een droom stroomt rond de omtrek van een seinpaal, op ademhaling verstreken worden wissels nagerekend.…

trein al ligt het perron nog vol met nooit vervulde wensen de laatste rails klinkt hol God rijdt voorbij eigen grenzen…

Deze dag vertel ik jou over haar hand in de mijne en over het zwijgen terwijl we eigenlijk zoveel wilden zeggen ook over het reizen in de tijd en die ene witte bank in het parkje vlakbij het station hopend dat deze laatste trein toch de zo gewenste vertraging zou hebben ik spreek veel over dan en toen omdat gisteren voor haar de zomer…

trein of bus de mensen om je heen zijn als een onwetend kind vannacht lag ik naast mijn vrouw in ons eigen bed ‘k heb toen stiekem mijn mobiele telefoon genomen en een lief en kort sms-je voor haar in elkaar gezet en gevraagd of ze net als ik, lekker was klaar gekomen…

trein meer naar Rotterdam op elk tijdstip en in een half uur in Amsterdam d'oude 020 en d'nieuwe 010 staan nooit kiet houden rivaliteit maar ik noem het verdriet!!…

trein Met daarin weer meneer dolfijn Als hij me vraagt wat ik nog wens Antwoord ik ik ben een mens Een hond een geit en of en of een kat Een mens zeg weet je dat Is eigenlijk ook gewoon een dier Dat vertel ik u nu hier Het lijkt zo heerlijk rustig Het lijkt nu zo gewoon Maar helaas daar gaar de wekker Van de telefoon…

trein Ik wil alleen wat wordt verlangd door elk mens Volledig zonder voorbehoud vrij kunnen zijn…

trein We willen daar niet steeds staan wachten en ‘t liefst ook niet op deze heerlijke dag Ik droom van haar alle dagen en nachten bij ons hangt immer onze innerlijke vlag Dankbaarheid zien we als levensnoodzaak om al je levensgeluk blijvend te laten zijn Naderhand wil ieder toch ook de nasmaak en terugdenken aan jaren vol zonneschijn…

trein nèt mist Alsof de duvel ermee speelt, ik wist Dat zij 't met opzet deed voor onze Ron Nu mag hij een duetje met haar spelen En zij met hem, hallo, komt dat mooi uit!…

Een traan stroomt over haar wangen, haar blik vol verlangen, kust ze hem voor de laatste keer. En vraagt zich af: wanneer zie ik hem weer. Haar schouders ineen gedoken, zo loopt ze naar huis. Van alles is ze verstoken, eenzaamheid wacht haar thuis. In de verte nog dendert de trein, en de klok tikt maar door.…

toen je trein kwam kwam hij ineens ineens uit het niets niets aan te doen het is goed zo je laatste woorden de woorden die ik niet hoorde ik was er niet toen ik kwam was je trein weg hiervandaan alleen een gedachte en lege harten hij kwam te snel te snel reed hij wachten deed hij te kort te kort voor een vaarwel…

Perron 3 Maandagavond, nee dinsdagochtend 00.13 uur in mijn hoofd wil een zin niet wijken “hoop is uitgestelde teleurstelling” minstens twaalf jonge mensen misschien dertien verlaten de trein ik stap in in de lege coupé is hun warme aanwezigheid nog voelbaar onschuldig-blije stemmen galmen nog na ik dompel me in dit bad…

Wachten tot in de eeuwigheid Op de trein naar het paradijs Je leven herbelevend Als achtergrondmuziek de dodenwijs De trein lijkt niet te komen Voor de ontsnapping uit deze hel Heeft God je niet vergeven? Verdien je de hemel wel?…

Vliegen die onrustig zoemen, in een veel te volle dichte trein. Langs de hoge kerktoren, voorbij de boer met overall, Door de tunnels, over bruggen, en af en toe een waterval. Nog maar een paar honderd meter. Je voet beroert de laatste tree. Dan verdwijn je in de avondschemer, en neemt het late zonlicht mee.…