Alle inzendingen over lange gangen

Langzaam loopt zij door de lange gang op zoek naar een stukje verleden oogcontact wordt schuchter vermeden de kleur van de muur is meer van belang dronken wielen draaien hun eigen wals maar zij sloft volgens haar vaste patroon wanneer ze hém begroet als verloren zoon klinkt er plotseling een lach, ongekend vals abrupt begint zij te zingen…

Een kamer met acht stoelen Een klok aan de muur Tikt de seconden weg Ik bekijk de deur schuin tegenover mij Hopend dat hij gesloten blijft En dat ik de lange gang uitloop De vrijheid tegemoet Maar de woorden Die ik niet wilde horen Ze dringen binnen in mijn oren En de angst voor het onbekende Wordt nu de werkelijkheid Een kamer met…

als geest dool ik halsoverkop op zoek, op zoek naar jou zwevend door lange gangen prachtige trappenhuizen ongeduldig naar omhoog naarstig wil ik je voelen nog één keer zien zweef ik over zolderkamers speur ik door schoenendozen maar al ik zie, geen foto's je lijkt verdwenen vlieg door het dakraam naar buiten in de volgspot van…

gang het is spitsroeden lopen te kust en te keur en iedere schilderswijker zingt een zwanenzang…

Je bent bang, Alleen in een stille hoek, Geen uiteinde aan die lange gang. Je bent boos, Je wordt niet geaccepteerd, Alles werd even waardeloos. De pijn, Het leven maakt je zuur, Je wilt hier helemaal niet zijn. Wat dan? Was er maar iemand in je leven, Waar je even op leunen kan.…

Ik liep de lange gangen door een bocht, en blijven lopen eindeloos lang zo'n ziekenhuis 'k was het liefst weer afgedropen En opeens zie ik dat bordje met dat nare woord: oncologie 'k zie overal kale koppies liggen en mijn zwager in bed drie Hij ziet ons samen binnenkomen het woord kanker klinkt in m'n hoofd ik zou niet huilen gaan…

zonder woorden gelijktijdig de plaats ontmoetten alsof ze voelden hoe de doodstrijd langzaam binnensloop het lichaam zich klaarmaakte voor de reis van eeuwig zijn er kroop angst in hun gemoed nu ze de verduistering zagen (dit was anders dan de andere dagen) en wolken die het zonlicht verstopten voorspelden zwarte uren met veel pijn de lange…

Haar wijd opengesperde ogen, haar lange grijze haren los uit de knot van overdag, langs mij heen kijkend alsof ik er niet was, priemend de lange gang in kijkend, riep ze dan dat er nog hogere machten waren. Dan wisten wij het: het was weer tijd voor Vico, onze buurjongen, om naar huis te gaan.…

en dan de stilte na de storm los licht scharrelt door je haar je lach danst voor mijn ogen ik lach terug en zwicht loop verder voor altijd weg van jou en doe mijn ogen dicht…

de gebouwen werden zichtbaar onder een donkerblauwe hemel tekende het licht ze in silhouetbeelden aan een horizon waarom de weg nooit kon stoppen in schaduw kunnen wij niet stralen daarom schildert men die muur…

Geluk is moeilijk uit te leggen, toch is het iets wat we regelmatig zeggen. Menen we dat dan echt of zeggen we het maar, en is het eigenlijk niet helemaal waar. Want ‘blij zijn’ en ‘je vrolijk voelen’ is een andere zaak, dat het verward wordt met ‘geluk’ gebeurt best vaak. Maar geluk is een gevoel van binnen, en is niet te omschrijven in de…

gedachten doorkruisen bijna kozend flamboyant de heldere feeërieke maannacht in een milde licht-gele straling die je adem vervoert rijp en volwassen schrijf ik cirkels door gelenigd licht zonder woorden langs meander-gang jouw schoot rondom de kelk van zoetheid zacht waaiig roei jij in mijn ether zweef ik over beelden die tot bloei…

Ik weet niet Of ik het ben Die door gangen loopt Langs overvolle en dan weer Lege lokalen, Een teveel aan mensen En daarna totale leegte, Ik weet niet Of ik het ben Die door deze Gangen loopt…

Smarten tasten zijn gang. het vlak is blind en ogen branden dieper dan het doel o, grenzen, horizonten en vervloeien. terzijde zal de wereld branden: een scheve bloem in wapperende mond der ruimte maar toen de luiken gleden voor zijn ogen, draaide de wereld zich een kwartslag om.…

arm en onopgemerkt glijdt de slak over het tuinpad bij nacht. Hij draagt z'n huis zoals de mens z'n kruis en verdwijnt onder de heg, de zon schijnt morgen weer hard op de stenen. Hij draagt het als de slak die hij is. moeizaam.…

Ik, de zon en de weg en de zon, de weg en ik in zonderlinge samenhang op dit ogenblik. Ik ruik geen bloemen, ik zie geen bomen, geen vogels, geen heg. Ik voel maar een gaande man in de zon op een weg. ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 1976.…

Vloeibaar worden, massa die verbrandt zuurstof nodig heeft en vuur spiegelbeeld zijn van al wat buiten ook verkleind binnen is in de kleinste hoeken en gaten Kennismaken met een wereld van atomen, vorm krijgen in een molecuul paradijs voor illusionisten, licht breken tot kristallen blazen, waarin herinnering voor altijd wordt bewaard Zij…

ze schrobt de gang water strekt zich uit zoekt ruimte in doodlopende wegen ze schrobt de gang in haar ritme alles blijft hetzelfde het verandert slechts in hetzelfde…

Sloffen door gangen langs een antiek meubelstuk stil circuleren.…

En zelfs de blaadjes hangen stil hoe zwaar zijn nog de takken hoe lang hun leven nog,dat langzaam gaat verzwakken.…

de weg is lang langer dan men dacht in een gedachtenstroom lang verwacht aan de oever waar een hart sneller bonkt in oerkracht door haar opgestoken haren niet stoppen maar later vragen wat zou ze zeggen als letters samen smelten speciaal voor wie dit leest er is geen parel voor nodig geweest om te begrijpen wie jij echt bent terug naar jezelf…

Te lang, liet ze het voor wat 't was tevens nam ze 't voor lief. Te lang, nam ze genoegen met, deed 't niet eens met tegenzin. Dan ineens, gaan ogen open is 't klaar met gemoedelijkheid Ook de oren staan volop open en ineens is 't beurt met de geit.…

een gang naar binnen…

hoorde je stappen in de gang van weten zag het koppie buigen voor de grote bogen van vergeten naar de zaal van samenkomen fel brandden daar de vuren gevoed door mistige sculpturen die orakelden in vlam op hun vorm en kleuren dansten wij al lang we zijn gegaan langs de kantelen weten het bestaan van die kastelen in de lucht maar…

ondanks het bidden en werken de zondagse gang ter kerke vrezen zij op de lange duur het knetteren van het vagevuur…

plotseling is zijn komen doet het mij aan aan de voordeur het binnengaan door de gang een lang geleden hier reikten nachten naar de dag verhoorden de gebeden…

Wacht niet te lang Op de juiste toe - gang.…

ik stel me een tocht voor langs nissen en spelonken door gewelfde gangen onderkelderde ruimtes met paden en lanen -ingedonkerd en dat ik die ziel en zaligheid noem…

Het zal dan ook niet lang meer duren, totdat ik eindelijk gelukkig zijn kan.…

ze schuifelt gekromd handen vertekend door tand des tijds langs deuren met verscholen verleden eindeloze linoleum gang startbaan naar de dood…