Alle inzendingen over last

die tijd, 12 jaar Maar Ollie Het is beter Jouw lijfje wou niet meer Ook al wilde jij nog wel Het verzuimde Keer op keer Elke dag werd je iets minder Dat te zien Deed vreselijk pijn Het kwam steeds dichter Ik ging het haten Dat moment van moeten scheiden Niet meer bij jou kunnen zijn Het is gebeurd Jouw tijd is over Geen pijn, geen last…

Hebt u ook last van zitvlees zonder kleren de pompelmoezenziekte in 't vergiet de grofgepalisseerde coniferen de lediggang in 't Leidse zwijnenlied en een frontale zorgdoorgroefde kwab uiteengemergeld atmosferisch brein de manisch-depressief verwrongen drab en zongerijpt tomatensap in wijn het stuiptrekken van zilvervliessyndromen…

Haar last is zwaar, de frêle schouders staan gebogen je nam het weg, de ogen vol van mededogen kreeg dank voor hulp en je lankmoedigheid. Die hulp bleek deelbaar dat wil zeggen: van toen af aan,- en saam, de zelfde weg gegaan en tellen gaandeweg, de jaren samen.…

Ik stap , voel nattigheid Het proeft als een zee Ik zie iemand drijven Het is een engel geworden Het is een raar syndroom We hebben allemaal wel wat Last van jeuk als iemand anders krabt De geeuw zo aanstekelijk Geen rust in ons hoofd De hebberige hebzucht Geen mens geeft zich bloot Zenuwen en spanning Op een lege maag Hartkloppingen…

Kennen we het geheim, de listen en de lasten de lieve vrede en ons ongeduld? We zijn nog jong, vind je? Ja, de tijd aarzelt – zo leef ik sinds toen, in afwachting van jou misschien, hoe dan ook is dat nu voorbij, ja dat denk ik…

De last van oorlog, tirannie, discriminatie en onderdrukking Waardoor het vrede wordt en voor een lange tijd blijft!…

Zie wat de Here schiep in zeven dagen: De hemel en de aarde en het water, de zon, de maan, de dieren en wat later de mensen tot Zijn innig welbehagen. De achtste dag had Hij geen geestkracht meer en schiep uit puur chagrijn het pokkenweer.…

De wekker roept me ‘s morgens om half acht, ontbijt, werk, klusjes, in ’t gezin wat taken, wat lezen, en nog gauw een versje maken, dan wordt het zó weer half twee in de nacht. Ik kom veel slaap te kort door dat gejakker maar ach, daarvan lig ik beslist niet wakker.…

Dan ziet ze weer het zonlicht, van elke last bevrijd, want al wat onvolmaakt is krijgt daar volkomenheid!…

Als alles mij teveel is Verdwaald in mijn bestaan Uitzichtloos mijn deel is Te moe om door te gaan Verlangend naar wat stilte Liggend op mijn bed Gezicht verstopt in dekens Mijn masker afgezet Gehuld in stof en warmte Ontnomen van mijn last Vergeten door de wereld Rust ik en slaap dan vast Als ik daarna ontwaak Herboren en vitaal Me…

Smal scheepje, vaar maar: Eindeloos is de zee, Al trillen je moede masten, Al heb je te zware lasten, Toch mag je in geen haven rusten En aan ‘t eind van de reis moet je ankren, Ergens ver buiten op de ree.…

vandaan En toch komen we steeds opnieuw Tegen over elkaar te staan Dan voelt het niet als toen Niet meer goed en vertrouwd Het voelt heel erg anders Zo onherkenbaar en zo koud Ik mis de leuke tijden samen Vooral sinds er een derde is Ik wist nooit wat ik had Maar ik weet nu dat ik het mis Ik voel me nu een derde wiel Dat stilletjes de lasten…

kil gevoel trekt door m’n ruggengraat Een donkere hand omklemt mijn ziel Het beklemmende gevoel alsof ik dit verdien De wereld lijkt inktzwart te worden Verlicht door slechts een enkele kaars Terwijl een harde wind aan het vlammetje rukt Nu is er enkel nog de duisternis Ik ben verdwaald in dit onverlichte oord En ga onder een loodzware last…

opzij leg de ballen op een rij Blij kijk jij mij aan de kerstboom voor het raam Even denken wij in licht het allermooiste kerstgezicht Ik denk aan haar en aan de pijn zij vond de kerst zo fijn Ik doe dit voor haar kroost het is een beetje troost Je loopt naar Kerst en boom voor jou een fijne droom De engel op de kast verlicht de zware last…

- De popel streeft omhoog met trots verachten Der aarde, en 't harte popelt haar van smachten Naar 't blauw des hemels, waar de vrede wast; De treurwilg nijgt èn loot èn lover-last, Die 't water zoeken met een hoopvol trachten, En lijdzaam op de blijde stonde wachten, Dat zij door golfjes worden overplast: Men moet de popel, die zich…

ik lijk je wel tot last ik zie geen reactie op jouw gezicht als ik je zachtjes knijp mijn God vertel me wat er is zodat ik het begrijp gedeelde smart is halve smart is wat je mij steeds zei maar als je niets meer delen wilt wat blijft er dan voor mij? gooi je de handdoek in de ring? zijn we uitgepraat?…

Als je naar me komt Kom met lege handen Als je naar me komt Kom met 'n leeg gevoel Als je naar me komt Kom met droge ogen Kom dan zonder woorden Als je naar me komt Als je bij me bent Laat dan jouw lege handen Mijn volle handen helpen Bij 't dragen van mijn last Als je bij me bent Mogen dan mijn gevoelens Helend overvloeien In…

Van infectie of virus heb jij wel eens last, ook al komt dat soms wel eens heel ongepast. Dan ben jij vervloekt en ik heel erg boos, dat komt niet meer goed met een digitale roos. Toch ben je gemakkelijk in het dagelijkse leven en kun je mij nog steeds veel voldoening geven.…

mijn lijf, genageld aan de schepping kruist zich naar vieren, verbeeldend de levendige beweging de arm ter rechterzijde draagt de last van sterven in ons aardse niet te vermijden soms gericht om inzicht te verwerven vaak ook het onbegrijpelijk lijden de linker kent de vreugde de zonnestralen in de ogen van een kind de schitterende…

In haar kinderjaren is een droom gestorven op de dag dat haar moeder in de mist verdween Het kind toen nog zo jong zat vol met vragen en de scheuren in haar ziel voelde zich verraden om de liefde die verdween Zij moest de last gaan dragen op schouders die onzeker waren zo vocht zij door de jaren heen een weg die haar verharde dat liefde…

het verging mij als voorheen loop mee zei ik naar de kant waar bloemen mogen bloeien zo, bij die ontluikende velden waar het nog pril oogt en alles onaangetast lijkt kon niet helpen dat jij de loden last bij je droeg ik wilde mee dragen de lucht kleuren warmte laten geuren laten voelen in mijn diepere lagen toen bleek althans zo…

is toch nergens voor nodig we blijven in het groene kikkerland het zuiden wordt geheel overbodig de hele winter voldoende voedsel hupsakee, dat getrek gaat overboord we kwetteren voortaan het ganze jaar vluchtvrij en ongestoord geen files meer in de lucht niet meer door al die kerosine dampen laat de aarde maar lekker warmen wij geen last…

Zij is jong ontroerend,onthutsend, ontstellend jong net vrij van de last die nu op een steenworp rust grommend, knarsend, knerpend koude ademend wachtend op een kans.…

soms ligt iets meestal met weet wat als steen zo zwaar op mijn maag tot voor kort dan sinds ik bewust ben van mijn tweede natuur na een krokodillenkuur ik ervaar mezelf nu stabiel spiegelend aan het reptiel mijn steen is geen last maar dient voor ballast sinds ik hem laat zakken om mijzelf te herpakken dit grootse inzicht neemt…

Gekraak aan het einde van deze lichte last. Welke gesmoorde trilling gaat hem vertellen wat hij al jaren wist? Deze berg heeft een klare kaart gebaard: excuseer, we zijn volzet mijnheer. Zijn ogen smoren weg, als aftakelende wielen spuit lichte kiezel achter zijn banden op. Als antwoord houdt hij voortaan zijn deur gesloten.…

Een hele jeugd geslagen, nooit verwend een beeld voor altijd ingeprent Een moeder zwaar verslaafd aan pillen vader last van incestgrillen Ja mijnheer de magistraat u weet, waar ik over praat Ik heb echt hard geprobeerd maar wat had ik geleerd Haten, stelen, en bedriegen en van 't ene tehuis naar 't andere vliegen maar dat duurde nooit…

van vele lichtjes zelf ook eentje branden doen, stilte proeven, rust en vrede, even weten, net als toen: dat de Zoete Moeder luistert, dat de meimaand vreugde biedt, dat ook andere mensen lijden maar dat ook veel moois geschiedt; dat vebondenheid kan groeien, dat er troost en hulp kan zijn, dat de blije orgelklanken balsem zijn voor last…

Ik heb nooit last van lastige papparazzifotografen en heb ook geen personeel die ik telkens op laat draven Ik heb geen kast vol hoeden en ook niet zoveel kleren loop niet steeds op hoge hakken heb geen gesprek met hoge heren 'k Hoef ook nooit eens op staatsbezoek en niet op ski-vakantie naar Lech laat me aan tafel niet bedienen maar…

De pijn van de wereld, herinnering aan hun zware last, het verdriet, de tranen en de pijn van de wereld, dat is waar vandaag alleen het diepe zwijgen past. En toch vertrouwen, op hoop in de wereld, de stem die de ergste pijn verzacht, hoorbaar als een fluistering, als duizend en-een-sterren in de nacht.…

alledaagse versterkt de hardnekkigheid karakters, komen chaotisch tot leven, meerstemmig onder de huid gekropen krassen de huid tot bloedens toe open vrij makkelijk het minst schadelijke kiezen doorgaan, verder op de enge smalle weg, waar wij niet passen en wij niet horen, onder de zwellende huid verdwijnen waar desinfectantia doden, last…