Alle inzendingen over leed OR rechtvaardiging OR voorbij

Knopjes Had je maar een knopje Dat bepaalde hoe je dacht Ook voor elk van je gevoelens Nou, dan had ik echt veel macht Want ik zou ze vaak indrukken Echt waar, bijna elke dag Voor een vrolijke gedachte En een hartelijke lach Ook moest er nog een knopje zijn Die aan ging en ook uit Ook eentje nog voor zachter En natuurlijk een voor luid…

Hij bleef maar janken de koning der Franken toen Frank uit de mode raakte en Per als naam furore maakte. Hij zag de bui al hangen met zijn appelwangen als hoogste aller heren aanstaand koning der Peren…

We hebben gedeeld lief en leed. Het leed dat je niet makkelijk vergeet... Er is al zo'n lange tijd voorbij sinds je leeft aan mijn zij. Ik hoop dat er nog vele jaren zullen komen, dat we nog samen van onze liefde kunnen dromen.…

Kleine vogel altijd in de weer steeds maar bezig keer op keer. Vliegt binnendijks en buitengaats ziet goed en kwaad maar soms ook onrecht, dat doet jouw kleine vogelhartje zeer.…

gelaten verdragen dat een ander in weelde woont wat rechtvaardigt dit verschil ik moet altijd zo zwaar zwoegen voor mijn bescheiden beloning een ander leeft voor het genoegen als een ongekroonde koning wat rechtvaardigt dit verschil die ander graait emolumenten en riante bonussen bij elkaar ik krijg slechts geteld in centen rechtvaardigheid…

van onschuldige schepelingen werden levens gekocht de prijs was hoog onder een rechtvaardige zee eeuwig bakzeil…

In Polen heeft slecht één partij de macht De vrije pers wordt openlijk gebreideld Elk oppositieplan wordt grof verijdeld Het democratisch denken omgebracht Recht én Rechtvaardigheid? Een eufemisme Het lijkt verdacht veel op het Krommunisme…

Er was rouwe op het huis, Er was rouwe in de kluis, Toen de Heer ons gebed had verworpen; Want zo lang als hij leed, Ging een biddende kreet Als een offerand op uit de dorpen. Toen de doodsmare kwam, Zie, mijn wangen zijn stram, Maar ik schreide als het kind van mijn kindren!…

huilt hij harder dan zijn tranen stromen want op de vragen die er in hem komen vindt hij geen antwoord meer misschien En in zijn onmacht sluit hij dan zijn ogen voor al hetgeen waar hij geen grip op heeft zodat hij schijnbaar rustig verder leeft met voor zichzelf geen mededogen En zo gevangen in dat hulpeloze zwijgen draagt hij zijn leed…

De tranen stromen langs de verweerde groeven tijdloos is verdriet.…

Zie ik dat menselijk leed Een vrouw met open ogen die niet zien die niet praat, niet denkt die niet weet die nooit meer iets vergeet Zie ik een wereld die rond haar is waar ik barmhartigheid bespeur maar ook het mededogen mis Zie ik een wereld die over haar denkt en praat zij die haar willen laten leven met liefde als terreur en…

waar het leed leidt lijdt het leven het leed…

Verborgen tranen Verscholen achter donker glas Niets over van de liefde Dat je ooit in mijn ogen las…

De lampen mogen niet meer Maar wel een enkele peer Met een acceptabel wattage De led is nu wel ingezet Zodat de kinderen die nu net Op de wereld zijn gezet Niet worden geplet Door onze foute inschatting Van de gloeilamp Want de zon moet blijven schijnen En de ozon moet omlaag Dus als de O eraf is, is mijn vraag Gaat dan de ozon wel…

Ach, dat was vee leed! veel erger Dan iemand denken kan.…

Je hebt pas echt weet van leed als leed jou of anderen niet vergeet Jouw beet houdt en niet meer loslaat of het leed van anderen!…

In het Noorden toen geboren sprak en droomde 'k in het Fries Rijks-erkend als tweede taal van ons Nederland Oorlog doet vluchten uit zeer vele landen doden ook veroorzaakt door honger en dorst Echt alle leed van de wereld kunnen wij niet op ons nemen Wel het lot van een tal van deze verschoppelingen outcast die onz' wereld zonder…

Tijdens mijn wandeling langs de zee was ik in gedachten bij de jonge tiener, die nu gevonden is. Een roemloos einde kwam aan zijn jonge leven. Bij heel veel mensen is er groot verdriet. Het afscheid zal zwaar zijn maar gelukkig kan er nog afscheid genomen worden. Het had heel anders kunnen aflopen. Rust zacht lieve jongen.…

Het moment waarop jij stierf, Toen brak mijn hart in twee, Een helft gevuld met pijn, De andere helft stierf mee. Ik lig vaak wakker 's nachts En denk dan vol verlangen Aan toen jij er nog was Met tranen nat op mijn wangen. De herinneringen aan jou Is wat mij nooit verlaat, Het vult mijn hart met pijn, Iets wat nooit meer overgaat.…

Dat ik je tegenkwam, je ontmoette Jaren lief en leed deelde, het is voorbij. Dat ik je vriendschap koesterde tot het over was, het is voorbij. Dat ik alle kleine geheimen met je deelde net als de grote tot je mijn ziel raakte toen was ’t voorbij.…

Op 't heilloos bed woelen mijn doffe leden. De hartstocht moordt en martelt mij. Daar klinkt een zilver klinglen van beneden Een karavaan kamelen vaart voorbij. -------------------------------- uit: Kwatrijnen (1924)…

De goden wil ik stralend, hoog verheven, Rechtvaardig over alle', en mij ter zij Wil 'k je nièt ànders, dan je bent gebleven...…

wat kust ge deze verzen, Lieve schone, kus ze niet: Of zijn verzen zo veel waardig, Wees dan, schone, wees rechtvaardig, Ik ben louter minnelied!…

(1926-2008) er zijn mensen die zeggen dat doodgaan behoort tot het zeer weinige dat niet zou mogen terwijl het in werkelijkheid het nog enige rechtvaardige blijkt te zijn wat er nog is…

het is niet voor niets een slaap rechtvaardig maar voordat ik waardig onder een dekbed verdwijn heb ik de ochtend nodig en ik druk op een knop morgen sta ik weer op wekker wakker…

De klok, rechtvaardig of niet, maar onherroepelijk.…

verdwenen in het lied van de zuidertoren blauw en wit boven de tuin ik drenk mijn handen in wat volgt vang de stilte van een vogel rechtvaardig en hoog op takken als een wolk leg ik me te rusten in zijn wenk languit in het dwarrelen…

groot zijn de leden stappen voeten in de maat uit dikker hout gesneden daar 't om lolifanten gaat slurf aan staart aan slurf stappen ze in formatie voorbij imposante gedaanten vertederd deze aanblik mij…

tranen staan te wachten ritsen harten in een lijf het komen sterft een stille pijn een paraplu drupt liefde het hoofd dat het recht heeft gemist breekt in het kind het laatste is het sterkste blad voor altijd eenzaam in de mast een tijger vijlt zijn nagels wakker de woudreus weet de weg een zee ligt aan de overkant de oostkust buiten…

Wanneer de stilte verbroken wordt Door de leegte er om heen En de koelte van een avondbries Als hete adem mijn gezicht beroert Weet ik de toekomst voorbij te zijn En terug te keren naar weleer Doch denkend aan die voorbije tijd Richt ik de smeekbede niet nog een keer Want als ik omzie naar de geleden tijd Al dat leed van miljoenen stervelingen…