Alle inzendingen over leegte

De trein vertrekt spoedig naar het einde de mensen zijn al half dood in kleden gezakt honger heeft de meesten al ernstig verzwakt de wielen dreunen langzaam de laatste reis begint een vrouw beklemmend eenzaam geeft wat warmte aan een kind de ogen staren leegte het leven ooit geleefd is nu oneindig lijden de vijand onbeleefd de trein…

wij verdampen keer op keer zoals het is zoals het was parels raken in contact met het licht zoals jij dacht dat dichters alleen maar kunnen krassen zoals de sterren schijnen in de nacht zij is wel oneindig zij is wel heilig de hemel en de nacht als zij kijkt op ons neer een godin onsterfelijk zoals de mens t wil hier een gil in de leegte…

man 16 april 1942 veertig jaar rond reizend handelaar in vee goedhartig vreedzaam en bedaard in Payerne canton de Vaud niet in oorlog door vijfde colonne nazi’s ontvoerd met slagersmes vermoord uiteen gereten Veel komt samen in het verhaal Jacques Chessex ‘un Juif par exemple’ waar we weer niet omheen kunnen Om de wrede redeloze leegte…

Toen ik je omhelsde voelde ik hoe je dierbare lichaam geheel ontspannen uit elkaar viel van lange tijd op je tenen lopen en oneerlijke bejegeningen, ik streelde je stoere rug, wilde wel veel verder gaan, maar voelde dat als ongepast, immers, je was zo verdrietig en verdriet heeft niets met erotiek te maken, vooral voelde ik je leegte, dat…

van vertwijfeling nog steeds jouw naam Dwars door de zwarte golven van het duister langs akkoorden van verlatenheid en pijn hoor ik geleid door echo's van verlangen jouw stem als steeds terugkerend refrein Mijn ziel verschanst in machteloze dromen omringd door nevels van jouw lief bestaan doolt doelloos langs de uitzichtloze leegte…

Daar waar ik even zomaar aan mocht proeven een echte vriendschap zuiver niets te hoeven ik voel nu dagelijks een leegte een groot gemis besef nu pas pijnlijk dat hij er niet meer is.…

Niets dan ware leegte in breedte, diepte. Vergeten en verloren, diepere betekenis voor hen uitverkoren. Tegen en voor als zwart en wit. Wet van de grote getallen. Door en door nat of anders... Voel en geniet of niet de smaak van... Kan een brief de juiste boodschap brengen?…

In dagen die voorbij razen stokt mijn adem bij het proeven van warme lippen in 't versmelten van lichamelijk vertalen waarbij ijskoude leegte 't leven in luttele seconden doet verschalen. In dagen die voorbij raasden, de storm ging liggen, stapelden kleren schaamteloze hoopjes met nog slechts twee zielen in het eindeloos beminnen.…

Het gemis doet pijn, maar de leegte zou oneindig veel groter zijn zonder jouw beeld. Ik staar de nacht in terwijl de wind mijn gezicht beroerd. De herinnering tovert een lach op mijn mond Bitter en zoet tegelijk. Mijn liefste, ik heb je lief.…

zij zich ingezet voor haar dierbare kroost zij had zich opgeworpen als grote steun en toeverlaat tastbaar als vliegende kracht onvervangbare moeder voor haar kleinkinderen en hen als knuffelkotertjes toegeëigend engelbewaarder ma-Omie is nu weggesleept langs het schaduwmeer waar het gestorven riet woekert in onvoorstelbare bittere leegte…

Een gezette man met een baard leert Weer lachen degene die droef de leegte In staart. Van depressie naar de sessie waar met Anderen de gulle lach wordt vergaard. Hier geen aandacht voor problemen; van Belang nu is, heeft men nog gevoel voor Humor bewaard.…

Het is met een voorliefde voor leegte, diepte, vreemde lichtinvallen en extreme schaduwen. Het zijn weergegeven gezichten die zorgen voor een beetje angstig effect. De strakheid van de afbeelding Doe je nadenken over de realiteit waarop het portret gerealiseerd werd.…

- daar te zijn In haar haar droeg ze bloemen en met elke zucht Vulden haar geur en odeuren de lucht Ze zei dat ze weg moest voor nu en altijd Mijn hart zonk in droefenis leegte en spijt Stil werd het plein toen een zilveren bus Verdween met haar beeld en haar geur en haar kus…

Stuiptrekkend en met schuim op mijn mond keerde ik het onschuldige huis de rug toe, terwijl ik pijnlijk krijste om de leegte en als een wrak mezelf naar de voordeur sleepte, waar ik met mijn laatste krachten bonkte en bonkte, terwijl de buren somber naar mijn pogingen keken en ik tenslotte naar een leeg gekkenhuis werd gebracht.…

Pluk de dag puf de pomp van licht en lucht blaas je eigen leegte op bol je wangen laat je oren niet hangen kijk omhoog...regenboog. Droom de droom bitter en zoet dromen zijn groen dromen zijn mooi geef jezelf bloot en om groter te doen moet je eerst door rood.…

Wanneer je gedachten donkerder zijn dan de nacht Als je een leegte voelt Herinner dan je fluwelen kracht Hoe jouw liefde nimmer bekoelt Jouw kunst vermorzelt alle donkere gedachten Jouw fenomenale talent geeft doet louter naar liefde en vrede smachten Door jou is mijn ziel herleefd Je bent geboren om de wereld mooi te maken Wanneer ze jou aanschouwen…

Ik heb mij gewenteld in woorden zoals een drenkeling naar wrakhout snakt, maar mijn donkere Jonasjaren zijn voorbij en de lyrische walvis spuugt mij uit, ik beland in de chaos van de eindeloze leegte ik strompel als een melaatse door de nieuwe middeleeuwen, verguisd door de wrede rijken en de magere uitstraling van hun kille harten.…

Het land bleef wachten Seizoenen deden hun ding Die er woonden Wisten van geen haast Van de wereld alle tijd De akker, met leegte gevuld Liet water glimmen naar groen Drie boerderijen waren een dorp In een tijd die langzaam gleed Waar eens huisjes gehurkt Tegen wilgen leunden Waar de stilte wolken kleurde Het land met wind mee boog Werd…

Maaiend met de armen om wat was vast te houden, grijp ik in de leegte. Mijn handen vullen zich met lucht en met de trapleuning, als enige metgezel bij mijn eindeloze stappen. Ben ik al halverwege? de trapgang toont slechts duisternis voor zover ik durf te kijken.…

Maaiend met de armen om wat was vast te houden, grijp ik in de leegte. Mijn handen vullen zich met lucht en met de trapleuning, als enige metgezel bij mijn eindeloze stappen. Ben ik al halverwege? de trapgang toont slechts duisternis voor zover ik durf te kijken.…

  prakkiseert denkt zich suf over leegte jong tijd laat hem koud hij is al geweest èn hij moet nog beginnen   men stelt veel vragen ondertussen gaat alles gewoon z’n gang   in zichzelf gekeerd verlangen overspannen verwachtingspatroon uitgangspunt onjuist het gaat om respect het betreft bescheidenheid het smacht naar mededogen…

Meenge mooie meid heeft door de domme, lange nacht, naar het naakte bijzijn van de minnaar smartelik getracht, zij heeft in de grote leegte van haar wit bed, de peluw gekust, als wilde ze zijn matte hoofd in rust gesust.…

en lager dan anders Onheilsboden in een vale vacht De prooi is al gaan vliegen Het is gebeurd In haar slaap zwaaide de zeis En sneed haar adem doormidden Sus het blaasorkest Wring een prop in de koperen kelen We dragen het sterfbed naar het grasveld Halmen kriebelen mijn blote enkels Wacht We verwachten nog gasten Om de zeurende leegte…

Afspraak hier, gezellig daar Nooit thuis Want ik ben alleen, en dat is naar Het huis is leeg, zo zonder jou Vanuit mijn bed kijk ik opzij De leegte van de kamer komt in mij De pijn van zijn met jezelf en niet meer met een ander Voelt als een open wond in mijn hart Maar ik zal het toch met mezelf moeten doen Omarm de pijn met liefde en maak…

het zo gaan Eeuwige rustplaats wachtend op niets een laatste groet of is er toch iets De dood overwonnen verslagen voorgoed Wij kunnen het niet God die het doet Zijn zoon gestuurd om de dood te weerstaan Aan het kruis genageld zijn heilswerk gedaan Dat mag onze troost zijn in leven en dood Hij maakt voor ons plaats in Vaders schoot De leegte…

Vrijdag komt de leegte al, Razend als vertraagde trein Die mijn station niet aandoen zal. Mijn zaterdagen leeg Mijn zondagen nog leger lief. Je was niet slechts een hartendief. Dat zijn de wijze lessen. Nog erger dan al mijn grief, Liet jij me lege flessen.…

Je schildert jezelf in natte tranen uit de fles wegen boren zich een leegte achter kale horizonnen waar lust met liefde copuleert gezichten van alle kanten bekeken vervagen helder in abstractie stillevens in kleur verflauwen een wereld zonder ratio verleent zich een gevoel de rivier fluistert verhalen over jouw naam en jouw hart…

ik zou nog wel geloven, dat ’t hartje winter was wanneer er stormen raasden over stad dan zou ik ’t misschien nog echt geloven was daar niet zwarte leegte waar eenmaal jullie hart geslagen had en ook zou er nog liefde zijn wanneer de lentes zongen want op het smogverziekte feest zou ik misschien nog kunnen lieven waren daar niet te…

Maar deze keer was ik heel vroeg opgestaan om een dochter naar het station te brengen en de stad lag erbij in de klare lijn van Herge,een heldere leegte, een van die weinige momenten dat er bijna niets gebeurde, hier en daar, buiten beeld, een wankele kapitein die wat tierde en schold.…

schijn gevangen in mijn ogen duidt op het onzichtbare alles onbeschrijfbaar maar zo helder naar binnen gericht * wat enkel de verschijning siert is de neergelaten krans met het gestorven hout het laat mij de wens aanschouwen dat deze gestalte op weg is, het loslaten viert, zonder om verlies te rouwen ook al voelt de leegte…