Alle inzendingen over leegte

Meegenomen door de wind der tijden Zoek geraakt achter bergen van opgehoopte hoop Zelfs als de wind slaapt verwaaid de droom Want dromen zijn de illusie van het denken Die zijn aangenomen door herinneringen Van anderen die ze weer opgeraapt hebben Een eindeloze droom van onwerkelijkheid Die als een film voorbijgaat aan de werkelijkheid De leegte…

verkwikkende koelte is weggestorven in vroegere zomers nu de tijd hier anders verstrijkt windvlagen dwalen met een glimlach door de kamers die als graven worden gevuld met de uitgebluste toekomst met elke korrel verliezen kleuren zwijgend de streken van penselen vertrekken worden tussenstations elke deur een masker waarachter de volgepakte leegte…

onstilbare zucht naar wulpse vrouwenlijven maar wat ook deze klucht niet vermocht was mijn bittere rouw te verdrijven Verderop in een herberg werden mijn zinnen gesust maar een diepere treurnis kwam zelfs hier niet tot rust het verlangen naar wijn en het vermaak erom zorgden niet dat de smart mij geheel verlaten kon Ook de eenzaamheid, en de leegte…

Leegte, lavendelgeur. Gisteren zwommen hier zwanen als schepen. De woorden struikelen. Verhalen worden brabbeltaal. De namen van de kinderen raken vergeten. Er was een bos met grijze stammen, een groot dier dat zij onverschillig waarnam. Beest, dacht ze, beest. Wind blaast een lied in kwinten en octaven.…

zich ingezet voor haar dierbare kroost zij had zich opgeworpen als grote steun en toeverlaat tastbaar als vliegende kracht onvervangbare moeder voor haar kleinkinderen en hen als knuffelkotertjes toegeëigend engelbewaardster moeder Omie is nu weggesleept naar het schaduwmeer waar het gestorven riet woekert in onvoorstelbare bittere leegte…

Dans met mij mee Zonder woorden de leegte in. Dans met mij mee in de spiegeling van de ijspaleizen. Dans met mij mee, Draai met de kolken in de zee. Draai met mij mee, Pirouetten tot aan de morgen. Dans met mij mee, De trap af van boven naar benee. Want dansen dat doen de sterren. Schoonheden in een liefde van een nacht.…

een virus maakt de wereld tot een doods verlaten stad waar mensen elkaar mijden als ooit eerder in vroege tijd lijders aan lepra pest en cholera waar ooit vrienden speelden zijn nu straten en pleinen leeg kinderen moeten thuisblijven maken scholen vol van leegte werken kan of mag niet meer als het niet thuis aan tafel kan de familie vrienden…

Leegte, echo van gevoelens. Het brandt, het brandt. Donder, Zal het water zal uit de lucht doen vallen, de aarde doordrenken. Haar verfrissen met het nieuwe groen. Toekomst is aan hen die durven te dromen. Open je ogen en ontwaak.…

De mantel leegt zich in zichzelf. Vrij, laat alles, nu maar vrij.. - Het is tijd. Tijd om licht te zoeken. Tijd om terug te vliegen, langs al het blauw te scheren, alle kleuren nieuw te leren. Vlieg. Zoek, en voel. Voel de warmte op je huid. Wees weer zuiver, als kind, verloren blij. Het is zo puur.…

smalle dreef van gedragen hoop slingert tussen mens en dier tussen het aardse en hemellicht, het is de levensloop het gaat zoals het gaat in hoeverre kies jij of ik ervoor wil je het zien aankomen; we leven toch aldoor in dromen of in het roepen dat ik alsmaar hoor ik verschuif weer de stoelen, zal ik er een gewoon ruimen en zo minder leegte…

Er is verdriet , diep van binnen, verdriet wat er niet mag zijn, wat je niet wilt voelen Er is iets, diep van binnen, een kind misschien, het kind in je eigen hart, het verdriet, de leegte, het gevoel, dat er niet mag zijn die emotie, iemand anders moet boeten, dan hoef je niet te voelen, wat je was, wie je was, hoe je was,…

kunnen winnen, om uit die gave als toegevoegde overdracht te kunnen kiezen, voor zichzelf en voor zijn geselecteerd publiek, karakter om vooroordelen te overwinnen, toont wat we ons allen wensen om te kunnen zijn, zijn gekozen en gedreven rimpels, die onuitwisbaar uitrollen in een waterplas, resonantie hoorbaar in wat achterbleef zal de leegte…

Er verdampten onnodige woorden in elke ademtocht, omarmden de verten in iedere blik die een leegte achterliet, een korrel zand, die door het getij, in menige omwenteling zijn eigen wereld beliep, op een nog onbekende strand, en een afdruk schiep om in te schuilen.…

Diepe smart laat een leegte achter. Het aardse bestaan van zich ontdaan. Alles is onzeker. Wanneer de laatste woorden klinken. En wanneer ik langer kijk. Naar de gele ogen van de vos. Zie ik een glimp van vertrouwen. Wat mij rustiger maakt. De wind vertelt verhalen. Over de komedie van het leven. Toch blijf ik hier.…

Daar staar ik naar de sterren, kil en klaar, ze schijnen, maar niet zoals jouw ogen deden, en voel ik in de nacht jouw afwezigheid zo zwaar, een leegte die mijn ziel heeft afgesneden.…

petten Het ruikt naar paardemest en zweet De handel bloeit, men dromt tezamen Slaat vinnig toe, van hand op hand Of schuifelt langzaam langs de kramen Van kooplui uit het ganse land In de cafe's is 't vol, er wordt gezopen Bier en jenever voor de vroege dorst De koppen zijn rood aangelopen En glimmen vet, van vis en worst De schemer leegt…

Schriel steekt mijn ambitie af tegen die eonen aan leegte de onpeilbaar diepe ouderdom. De toekomst vangt een tijd van louter voltooid verleden aan mij sleurt het heden.…

De leegte van mijn ziel, opgevuld met spijt, is alleen maar weg te nemen met een klein moment van vrijheid. Het planten van een bloem, de geboorte van een kind, de keren dat we zwijgen, de vreugde die ik vind. Een klankreikende stilte, een wereld los van wreedheid, de keren dat we moeten, willen we de vrijheid.…

Het behouden van de stilte, het verbreken door te praten, de leegte in mijn ziel die jij hebt achtergelaten. De hulp van een vriend, door pijn en leed begaan, was zelfs niet genoeg, toen jij bent heengegaan.…

hoelang kan ik nog huilen Mijn tranen zeggen "hoeveel ik van je hou" Mijn liefde voor jou zal altijd blijven duren Mijn hart koestert die oprechte liefde Mijn verdriet zal jouw geest eeuwig doen vasthouden Ik heb het gevoel dat ik verdrink in mijn verdriet Vraag mij af bestaat die diepe liefde die de dood overstijgt Ik kan de ontstane leegte…

Daarom ben ik een beetje stil, vandaag houd ik mijn mond Dat komt door het verdriet en dat weer door de leegte die jij achterliet Ik zou me willen bezatten, helemaal door het lint. Dagen lang achter elkaar maar ik doe het niet, omdat ik weet wat mijn liefste daarvan vindt. Ik ben een beetje stil vandaag, vandaag houd ik mijn mond.…

in het begin was ‘t een verwonderen diep in je kijken en niets werkelijks vinden als waren ‘t enkel maar geleefde luimen slechts vage vale sporen van te veel grauw in het gezicht er kwam een tijd dat bij het licht van sterren je nog veel dieper ging dan ooit voorheen je vragend wat de leegte wil de stilte die als een zware last een ketting…

Ik wil die leegte zo graag vullen maar de beslissing dat wij zullen stoppen met wederzijds beminnen zal een nieuwe toekomst laten beginnen. Moed en vertrouwen moet er zijn dan verdwijnt de ergste pijn Tijd heelt uiteindelijk iedere wond en geeft ons weer de vaste grond.…

Je haat het gemis, de leegte, die altijd zal blijven.. Je haat de dingen die nu zonder hem moeten.. Je haat degene die er nu voor in de plaats is gekomen.. Je haat het dat anderen zeggen dat je het zo niet mag zien! Je haat het dat hij dat toch steeds doet.. Je haat het dat je alles in zijn ogen fout doet..…

Ik heb me stilletjes terug getrokken Naar een plek waar niemand is Niemand weet dat het bestaat Dit is mijn Niemandsland Ik heb mijn masker opgezet En ben langzaam weggegaan Zachtjes en onopgemerkt Niemand zag me gaan In mijn land is het rustig en rumoerig Ik voel de pijn en het gemis De chaos in mijn hoofd En de leegte in mijn hart…

Een brute kermis van verwarrende emoties draaiend als een donkere gedachtemolen in het beschadigde hoofd van het misbruikte kind is de kleine speelhut nu een zwarte holle leegte scherpe geur van verschroeide geweerlopen ontlasting, urine, door angst losgelaten in duister ontsnappen, de duivel naast de dood draait het kind nu de kast weer…

Hoe ga je om met leegte, verdriet. Denk na voor dat je die vlakte in gaat weet wat je mee neemt, of achter laat. Wat is ballast, en wat weegt te zwaar. Bedenk de verzoeker staat voor je klaar Uitééngeworpen en prooi van het kwaad, een onrustzaaier die je niet met rust laat.…

lang niet eens een filosofische gedachte die beweegt een schilderij waarop een Chinees mediteert en het is niet eens grappig zo gaat dat wie leeft in tegenwoordige toekomstige tijd laat alles achter in onvoltooid verleden tijd een contour, een silhouet een schaduw, hoe triest ik laat niets achter wanneer ik wegga geen gat geen leegte…

De trein vertrekt spoedig naar het einde de mensen zijn al half dood in kleden gezakt honger heeft de meesten al ernstig verzwakt de wielen dreunen langzaam de laatste reis begint een vrouw beklemmend eenzaam geeft wat warmte aan een kind de ogen staren leegte het leven ooit geleefd is nu oneindig lijden de vijand onbeleefd de trein…

wij verdampen keer op keer zoals het is zoals het was parels raken in contact met het licht zoals jij dacht dat dichters alleen maar kunnen krassen zoals de sterren schijnen in de nacht zij is wel oneindig zij is wel heilig de hemel en de nacht als zij kijkt op ons neer een godin onsterfelijk zoals de mens t wil hier een gil in de leegte…