Netgedichten

1943

netgedicht (nr. 54.801):

EEUWIG TREKKENDE KRACHT

De kist waarin zij rust sleept
hartverscheurende aanhang
van verslagen huilende geliefden
over het gangbare grof knerpend
grindpad van het oude kerkhof

als gebogen menselijke zerken,
op weg naar het o zo diepzwarte
graf waarin zij tegen haar zin
in zal moeten rusten
continue heeft zij zich ingezet
voor haar dierbare kroost

zij had zich opgeworpen
als grote steun en toeverlaat
tastbaar als vliegende kracht
onvervangbare moeder
voor haar kleinkinderen en hen
als knuffelkotertjes toegeëigend

engelbewaarder
ma-Omie is nu weggesleept
langs het schaduwmeer
waar het gestorven riet
woekert in onvoorstelbare
bittere leegte van eenzaamheid

haar lieflijke stem neuriet
en echoot door slapeloze nachten
van ondergrondse stilte,
glimlachende waanbeelden welke
met gestrekte armen
warme vleugels aanreiken.