Alle inzendingen over liefde / kwetsbaarheid / lust

Voel en adem bron van rust Bevangen in de kus der lust Streel en huiver kippenvel Opzwepend zwoel liefdesspel Rode lippen warm gezwollen Erotische vlees van die volle…

De nachten kon ik niet vergeten toen we samen in een oceaan van liefde vreeën was ik de golven jij de kust en samen waren wij de lust om te zwijgen, te overleven stille heimwee teruggegeven jouw duistere kant verlegen ogen zoals we samen kalm bewogen en een geest die uit de fles vloog toen je ontwaakte in mijn liefdestoog.…

Hoe lust het vlees van de vrouw proeft in haar zwoele mystieke gebaren bij nacht, wanneer hunkering zich openbaart in openingen hoe het vlees ontvangt en in genieten rondslingert nog maagdelijk als pagina maar met het hele alfabet met mijn hospita in bed zij hunkert door mijn streling geen moment van verveling hoe de vrouw de lust van…

wij.......zijn liefde geen geld meelijwekkend klein en kwetsbaar in dit schrijnend tekort wij zijn mensen dat is al al wat telt mensen .........geen geld! - Jon-jon -…

Kwetsbaarheid Een zwakte En sterkte tegelijk Één blik vergeten Onomkeerbaarheid Gesterkt door liefde Verzwakt door pijn Herinneringen vervagen Een rookgordijn…

Als je weet van elkaar, over last en lust van liefde en haat zoet en het zuur hoog bij laag. als je elkaars geheimen kent, tot het diepst van de ziel. dan overwint liefde alles.…

Je liet mij als een vogel op een hand zweven Ik gaf mij over kreeg vertrouwen in mijzelf en in het leven. Dit zei je, met een blik of een gebaar: je bent goed zoals je bent en veilig was ik voor elk gevaar. Het leven had zijn loop soms als een woeste stroom Toen het donker werd bood jij verlichting in mijn verloren droom. Een plek…

waardoor mijn kwetsbaar open hart weer toekomst kon zien in de dagen wie bestuurde mijn weten toen ik in volledige zekerheid mijn besluit verzaakte na het krijgen van jouw echte liefde waardoor mijn kwetsbaar open hart zeker wist dat dit gaat slagen…

Broos en breekbaar Zo teder en kwetsbaar is de overgave... De magie van mooie woorden... De eeuwige kus... Kan liefde meer zijn dan de wijfelende vlucht van een waanvogel.. De grondeloze smart van een argeloos hart...…

nog altijd stuiteren emoties in een hart dat op hol slaat onder jouw warme blik jij raakt waar ik het meest kwetsbaar ben wat onvolgroeid niet helemaal volwassen jouw ogen zien kijken door de onvolkomenheden heen jouw blik schenkt mij de laatste spurt misschien nooit ben ik volmaakt geweest maar onder jouw handen voelt het…

Aan jou durf ik me bloot te geven Ook met kleren aan…

Kwetsbaar dun als een kristallen glas niet laten vallen ik was niet daar om je te vangen breekbaar en broos niet bestand tegen een sfeer vijandig en boos inkeer keer op keer gevoel versus verstand je doel heeft de overhand je gevoel heeft je overmand mijn vingers strijken over het glas indien ik de juiste toon…

ik hou van jou, en dan de stilte lonkend naar respons zijn hart in zijn hand en zijn hand ver voor zich uitgestrekt…

kleine jongen blonde haartjes plakkend van zweet handjes moegespeeld met kleine kuiltjes wimpers als gordijntjes over toegevallen oogjes straks weer kijken de wereld ontdekken elke dag een feest voor jou en voor mij…

sneeuwklokje Ik zou mij hoog in de lucht willen verheffen groots zichtbaar draaien en buitelen zonder angst voor de wind of de zwaartekracht Maar ik ben geen Jonathan Ik zou mij vrij aan de wereld willen tonen als een boom in de winter bladerloos kaal in het volle vertrouwen dat nieuw blad al in de maak is Maar meestal ben ik een klein en kwetsbaar…

verontschuldigend  geeft het verlegen idee zijn geheimen prijs…

Wat zit zij daar te dromen, kijkend door een raam, kwetsbaar zo broos, te overdenken tijden van voorheen, destijds een vrouw van sterkte, de spil voor haar gezin, zie haar nu zo kwetsbaar, denkend aan die tijd, van zorgen en bestieren, door druk van haar gezin, nu gekomen door de jaren, in die rust een oude dame, kwetsbaar en fragiel,…

in de strohand van het nieuwe land van kraakheldere skeletten ontmoet mij… kwetsbaar in het hart van wedergeboorte…

maakt kwetsbaar…

Het heldere licht Schijnt kwetsbaar Op je wankele gezicht Onuitspreekbaar Is het stille verdriet Wat eronder ligt Onuitgesproken Bijna gebroken En niemand, die het ziet…

Een gloren, waarin het eerste licht als traan geboren wordt, handen verleggen de zon over mijn oud gezicht, gesteven gordijnen verhangen zich aan ringen,gewogen, maar zonder gewicht,de maat van kwetsbare dingen.…

de trein is kwetsbaar wat u zegt maar zeg eens zelf wie is dat niet..? ik ken een grote kerel... Piet die is 2 meter 9 maar als ik met hem praten wil dan is hij zo verlegen u bent wat dat betreft een vent en stressbestendig tot het end en koeler nog dan vissen niets zeggen meer u bent vast god dat kan gewoon niet missen...…

Dan voelen we ons kwetsbaar en zwak En kunnen alleen niet verder gaan We voelen ons niet meer op ons gemak En kunnen het dan bijna niet aan. Bij God mogen we ons kwetsbaar opstellen Hij kent ons, weet precies wie we zijn Aan Hem mogen we alles vertellen Hij weet van onze zwakheid en pijn.…

Gisteren. Ik wrijf door mijn ogen. De ochtend vindt mij en wil me laten meestromen. De belofte van tijd. De radio speelt met een oude blik. Praat zich rond mijn lijf alsof ik dan meer zichtbaar word. Een onafgemaakte verklaring. Ik voel me een vreemdeling tussen de vriendelijke stemmen. Een passage. Het zou een uur van stilte moeten…

Nog steeds dat gemis naar jou mijn schat Grote liefde van mij alles wat ik met je had Nog steeds dat gemis snijdend in mijn ziel Zo diep geworteld … ben kwetsbaar fragiel Nog steeds dat gemis hoe kan ik vergeten Mijn hart weer helen dat uiteen is gereten Nog steeds dat gemis iedere dag elk moment Gevoel van verlatenheid nu jij er…

daar zit ze haar handen zoekend in haar schoot dan weer gevouwen het licht van de schemerlamp schaduwt op haar gezicht ze zit daar maar ze wacht meisje, mijn meisje huilt haar hart met droge ogen…

Het kind slaapt naast de schelp, nóg ongebonden, nóg ongeschonden, voor haar als winnaar is een lauwerkrans geraapt. Stil verschijnt licht in haar verhaal uit een versje op een kaartje, uit het hart verzonden, een ongeschreven taal, opent het inzicht dat een vers iets levends raakt in de schoot van het ongewisse. Wat dat kind…

Raak mij niet met je woorden daar waar ik zo kwetsbaar ben ontneem mij niet mijn eigenwaarde als je niet kan zien wat leeft in mij laat me huilen als ik emotie toon het niet meer verbergen kan je zo laat zien de pijn van mijn ziel misschien dat je mij dan eens begrijpen zal…

het leven, maar soms voelt ‘zijn’ zo zwaar een angst die je verstijft om beslissingen nemen de twijfel doe ik het wel goed ? de schrik slaat om je hart en toch moet je verder... vechten, de kille angst verdrijven opgevangen door een liefdevolle man je steun, je toeverlaat je voelt je op handen gedragen nooit is iets teveel steeds…

Wat noemt u kwetsbaar? Noemt u het: 'een handicap' ? Spreekt u het uit, als stigmatiserend... of zelfs: in het érgste geval veroordelend! Is niet degene... die niet kan ómgaan met een kwetsbare getraumatiseerde ziel... érg oneerbaar? De kwetsbare ziel is weerbaar!…