Netgedichten

netgedicht (nr. 28.800):

Kwetsbaar

Gisteren.
Ik wrijf door mijn ogen.
De ochtend vindt mij en wil me
laten meestromen. De belofte van tijd.

De radio speelt met een oude blik.
Praat zich rond mijn lijf
alsof ik dan meer zichtbaar word. Een onafgemaakte
verklaring.

Ik voel me een vreemdeling
tussen de vriendelijke stemmen. Een passage. Het zou een uur
van stilte moeten zijn. Vanzelf.

Maar voor één keer
wil ik de wereld niet buitensluiten. Het is als een meeuw
in een mens leggen. Het verbinden met de roep.

Ik verlang naar zee
en het wonen in een warme vissenbuik.

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 27 oktober 2009

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

kwetsbaar

3.9 met 20 stemmen

910

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Inge Deconinck, 16 jaar geleden

Een prachtig gedicht vol kwetsbaarheid en verlangen mooi verpakt in jouw woorden.
Ik lees ook prachtige beeldspraak en eentje trof me en viel me echt op. Het gaat om deze zin :"De radio speelt met een oude blik."
Heel mooi gevonden.

pama, 16 jaar geleden

Een gedicht dat laveert op de vleugels van de wind,
mooi verwoord.

Manuel Van den Fonteyne, 16 jaar geleden

Heerlijk dicht en mooi afgesloten met die winterbuik.

Edwin van Rossen, 16 jaar geleden

Mooi stromend gedicht. Tijdloze schoonheid.

Frederik, 16 jaar geleden

Mooi, ritmisch gedicht. Verlangen naar een wonder van veiligheid?

Geef je reactie op deze inzending: