Alle inzendingen over liefgehad

de regen heeft je voetstappen gewist waar ben je ik wil je vertellen over maan en sterren maar nog meer zeggen dat ik van jou hou ik hoor je stem er zingt zoveel liefde rond wat een geluk soms duik je zomaar op we hebben elkaar zo liefgehad onuitwisbaar in de sterren geschreven unforgettable inoubliable onvergetelijk voor mij…

nooit schreef ik bij nacht zo rood een supplicatie op spiegelzilver zacht een verzoek om gratie nooit heb ik iemand zo onzeglijk liefgehad de uren van de nacht hebben wij opgebrand nog gloeit de sintel te onblusbaar na ik kus je zichtbaar door de spiegel heen als het vuur van timanfaya uit gestolde lava dat nooit meer nooit meer…

Sla de armen ineen en probeer te verklaren waarom je elkaar nooit hebt liefgehad en het geweld met de jaren andere vormen aannam als je toch samenleeft in een stad.…

Daar vervalt het schone woord Hem wie reeds de zaak behoort, Die haar diepst heeft liefgehad Zonder dat.…

er is nog geen ontwaken maar ik ben klaar met vreemde handen die mij raken die zich bruut alles eigen maken wat ik ooit heb liefgehad de dagen zijn verdwenen in een samen wachten op ik ben hier niet alleen maar wel verdwaald tussen emoties die ik niet begrijp in een langzaam ordenen sluit zich de chaos die mij onverhoeds is overkomen…

Isabella even is daar het weten van dat, wat hij ooit heeft liefgehad…

vijf jaar was jij, mijn lieve schat toen het leven jou verliet we hebben je zo liefgehad nu rest ons slechts verdriet voor ons is er geen morgen want de tijd staat eeuwig stil wie zal er voor je zorgen? wie hoort wat jij nu wil? jouw mooie lach zal nooit vergaan je hebt toch niet geleden?…

Alleen jou ken ik nog, jouw gezicht, jouw ogen, jouw naam zijn in mijn ziel gekrast - Kom naar me toe, kus me en vertel me de naam van dit mensenkind dat je ooit hebt liefgehad.…

even te vergeten dat het soms pijn doet, het koud te hebben wanneer er geen antwoord komt ik draag het voor een tijdje mee trek door straten waar men heeft gehuild jarenlang bloemen liggen open, de bomen, roerloos zwart murmelen over reizigers en een tollenaar ik kan niet, wij kunnen niet de dood loslaten zonder ooit te hebben liefgehad…

Rook van een opvlammende sigaret is liefde een zucht, gesteun vuur dat fonkelt in de blikken een zee die sterren weerspiegelt een zacht vel dat hardheid omsluit licht dat op gloeit, opbloeit schepen naar een veilige haven leidt waar witte vrouwenborsten wachten als duiven, koerend, lokkend paraderend Ik heb jou liefgehad en werd bemind het…

ik heb nog nooit iemand zo liefgehad zong jij en ik begreep je woorden van groot geluk want uit mijn mond zweefde een glimlach naar de Japanse zomer een oud geheim nu op alle winden vrij ik weet dat toen de nacht viel tussen het klavier en romantiek jij verder droomde in je eigen zonnetuin en ik met mijn laatste zekerheid de ogen sloot…

Ik zeg dat ik van je hou en voel me zo geborgen Hemels voel ik mij nu bevrijd van alle zorgen Ik zeg dat ik van je hou jij bent alles voor mij Mijn liefde mijn leven verstrengeld zijn wij Ik zeg dat ik van je hou lieve Schat voel jij dat Zwijmel je met me mee heb je ooit zo liefgehad Ik zeg dat ik van je hou jouw lach laat me blozen…

Ik zeg dat ik van je hou en voel me zo geborgen Hemels voel ik mij nu bevrijd van alle zorgen Ik zeg dat ik van je hou jij bent alles voor mij Mijn liefde mijn leven gelukkig ja dat zijn wij Ik zeg dat ik van je hou lieve Schat voel jij dat Zwijmel je met me mee heb je ooit zo liefgehad Ik zeg dat ik van je hou jouw lach laat me blozen…

makkelijke tocht Zei ze en ik, ik heb het genoteerd Ze had haar les niet een twee drie geleerd Had lang naar liefde en respons gezocht Ze wist nog goed hoe of ze driftig vocht Als Don Quichot de waan had getrotseerd Het leven was geen makkelijke tocht Herhaaldelijk vloog Venus uit de bocht Ze had zich menigmaal daarbij bezeerd Maar ze had liefgehad…

zacht wolkt zee om je heen glijdt lucht als branding langs je nat is het spel dat je speelt met het water kou vraagt mijn warmte pas later lopen op strand duim in je hand wil je niet vast maar ik voel dat je past kussen elkaar golven zijn daar overspoelen de schoenen en koelen ons zoenen we hebben gelachen intens liefgehad…

Denk aan de lichte dagen die ik heb liefgehad, hou van mijn dromen ook al was ik nog zo zwak. Wanneer ik heen zal gaan, wil ik geen duisternis in je ogen. Denk aan de fluisterende nachten die ik heb gedicht, open mijn stille woorden ook al verlang ik naar het witte licht.…

het vee loeit klagend mee, libellen dansen op de maat, het koren wuift ze na, de boer op 't veld scherpt vakbekwaam de zeis, 't is warm, met de zakdoek, rood, wist hij het zweet dat parelend op zijn voorhoofd zweeft, dan rust hij even op de steel, staart turend over 't weidse land en weet, dat hij geen plek op aard ooit meer heeft liefgehad…

tandeloos hooggeëerd afgemeerd en uitgeteerd doorgeneukt al afgelikt gebromd toch geflikt schadeloos aangeklampt geschaakt en ingedamd gekraakt al verkrampt verzuurd toch uitgekuurd liefdeloos teruggekneld verdwaald en afgezeken doorgedacht al ongesteld afgetikt toch uitgelezen dadelloos geruïneerd gekotst en uitgevreten liefgehad…

* NL * Ik heb je liefgehad sindsdien ben ik verloren zoekt mijn hart de dood Ik wil niet meer verlangen mijn ziel schreit in nood gestorven ben ik in het avondrood.…

Verliefd zijn wat is dat, is dat samen picknicken in het bos, en dan rollen door het groene mos, heb jij ooit iemand liefgehad?…

Hij heeft haar gebroken Zoveel pijn aangedaan Niets is er nu meer over Dan schaduw van waan Hij heeft haar aanbeden Haar ranke lijf gestreeld Zachtjes vol vertrouwen Gestoeid de lust gedeeld Hij heeft haar gekwetst Met ijsbloemen omhuld Emoties laten bevriezen Verdriet in tranen gehuld Hij heeft haar liefgehad Verlangde telkens weer…

in zijn droom heb ik je honderd malen zo liefgehad hier heb ik jaren op gewacht sprak zij terwijl zij zacht zijn slapen kuste in mijn droom wist ik al lang hoe ik je zou beminnen we pasten naadloos in elkaar en voegden ons natuurlijk als was het in onszelf ze kuste hem heel vastberaden vol hartstocht op zijn warme mond toen nog…

Nadat je me had liefgehad verdween de passie gauw. De zelfkant van jouw eigen ziel zat meestal goed verstopt, tenzij er wat te zwijgen viel als jij iets had verkropt. Na al die jaren samenzijn had ik je steun verwacht. Geen ego in gewenste schijn kan veinzen dat het lacht.…

helder rood versiert zij steeds haar dag op blote voeten door het huis en steeds een gulle lach als ze in de knoppen knijpt die uit de planten komen verschijnen er onmiddellijk bloemen aan en gaan er vlinders dromen als ze koekjes eet verandert het huis in een echte kruimelstad maar gelukkige vrouw: in ogenschouw: zij heeft nog nooit zo liefgehad…

eigenlijk bent streel wat je nooit echt genietend hebt gekend ik zie het blonde wicht een zacht verbaasd gezicht op deze wereld handen schrijven poëzie in zand en dichten blanke duinen we gingen op en in elkaar toen vloed het strand afstruinde lachend naar een halve maan die in rood de zon opruimde in geel heb ik je liefgehad…

mijn lichaam schoon en naakt gezien door zijn hunkerende bewonderende ogen er is geen valse schaamte dek me toe, straks als we hebben liefgehad….als de hartstocht heeft plaatsgemaakt voor serene rust dek me toe met een deken warm van liefde en passie het geluk dat we samen mogen delen is zo groot we hebben nauwelijks woorden nodig…

ritselpapier in de stilte zinnentuin zoemen samenklanken eerste hommellijfjes vliegen in een lange zwier - opnieuw ademhalen het laten van een zucht de wind bolt zijn wangen blaast regen uit de lucht natte tegels drogen voetstappen zoeken het onbereisde pad herkenning in ogen en ik denk… nooit heb ik nieuw een beginnende lente zo liefgehad…

Er ligt een naakte man naast me in het mangrovebos hij ruikt naar zoete waterlelies zijn lijf is fris, zijn ogen stralen de spieren van zijn benen gespannen zijn rugzak zit vol met bloemenzaden ik heb hem liefgehad toen ik haveloos was in een vorig leven zonder wasdroger of wasmachine alleen in de rivier met mijn blote vrouwenhanden…

Zomerse bloei van fier gekruind planten, Zozeeer heb ik uw gratie liefgehad, Dat ik met U, het aan uw vorm verwante, De straat en 't plein versierd heb van mijn stad.…

Verwaaide bomen omringen mij als schimmige fantomen Hier tast ik naar mijn jeugd en alles wat ik in het leven zo heb liefgehad maar dat me door de tijd wreed werd ontnomen Mij stotend aan met mos begroeide stenen zoek ik de wereld die mij is ontroofd De bomen druppen kilte op mijn hoofd en struiken slaan hun doornen in mijn benen Fel…