Alle inzendingen over lier

Wegen vervoeren (verkeer, waarvan vooral het snelle vee; klein leven teniet doet). Wegen zijn meestal recht (bochten vermijden luidt het devies bij aanleg, waarschijnlijk, om redenen). Steenslag spat soms op van wegen (vervelend voor het oog of oor van de argeloze). 'Wegen wegen...' (meer voordelen, toch, dan nadelen, blijkbaar).…

Tevergeefs, zeggen zelfs de wolken; grassprieten kluiven dus maar en hopen dat zij nog bestaat zoals ze bestond, zonder trachten te begrijpen hoe precies; snuitkevertjes observeren. Haar haar droeg ze soms opgestoken. -------------------------------- uit: 'Miniem gebaar', 1995.…

Geheel zonder staart en met minimale vleugels, volstrekt ongeschikt om zich te verheffen, een lichaam meer haar dan veer, blijkt de kleinste, minst kleurrijke, zelfs bij nacht zich zelden vertonende onder u tot lieveling van mijn soort ontwikkeld te hebben. Is het een aanbeveling dat ik met zorg munten verzamel waarop hij is afgebeeld en dito…

Komend van diep, zijn intieme waterwereld verlaten hebbende, laat een krab zich zomaar, ruggelings op de schelpenbank werpen om, zonder verzet, het leven te laten in de krachtigste vogelbek, maar waardoor zijn pantserschild (als meest duurzame deel) wel kans maakt om gekoesterd te worden in de zeevondstenverzameling van een kind?…

Hoewel het elf uur in de nacht is, of daaromtrent, komt er een meisje voorbijgeflitst. Alleen, neuriënd. Aan de rand van het dorp, in een van die schaars verlichte straten. Uit geweest in het centrum, natuurlijk. Met een vriend die hier woont, waarschijnlijk. Prettig ver- lopen. En nu fietst ze goedgeluimd naar het aangren- zenden gehucht een…

Huizen hebben ramen (vensters) en minstens één deur. Huizen zijn om in te wonen (liefst knus). Soms is een huis ondergebracht in een flat (wat mensen leuk, eng of duf vinden, bijvoorbeeld). Huizen gaan lang mee (opmerkelijk lang voor het vele dat ze moeten doorstaan; binnenin leven mensen liefst graag). Huizen hebben daken (waarop vogels…

is mooi van kleur en alleen om de motieven is ’t de moeite waard; langs de kaaien is het echt, de schepen als hoofdzaak met water en lucht, een fijn grijs, en in ’t algemeen vind ik het wel waar wat men van Antwerpen zegt, dat de vrouwen er mooi zijn: lichtere tonen in het vlees, lila tonen in de kleren – alsof ik tien jaar…

Zij daalde de grote schooltrap af, lichtjes, lenig en vlug - de wind woei haar dunne rokje op, haar hand sloeg het terug. Doch sneller dan die fijne hand was de koestrende blik mijner ogen: zij keken en zagen een schone lijn, die een kunstenaar tot een refrein heeft bewogen.…

Gij zegt dat het zeer dom is, Dat ik geen som kan maken. Dat is wel zo, mijnheer, Doch ik stel u ook een vraag: Stel het leven x en God de ij, Kunt gij uit dit probleem geraken?…

Wat er van je overbleef, juist nu wat zo nadrukkelijk uit was op groei, deel van schedel met gewei, zo jongensachtig uitdraagt: 'Waar is de rest gebleven? (Ik ben niet stout, ik wil spelen!), juist alles waaraan je zoveel plezier beleefde - de ogen wendbaar, het neusje spits, de pootjes gek op gras, rug, om voldaan op uit te…

Maart roert zijn monsterlijke staart Zwiept plantenpotten van terrassen Dwingt jong en oud in winterjassen Zet mijn vergissing op de kaart Werpt zwerfvuil tegen huis en haard Wist mij laaghartig te verrassen -Ik vond het nogal onvolwassen- Met kelen waarin nog geen baard Ze vielen spoedig door de mand De wilgen graaiden naar mijn lier…

De wesp was deze maand weer lekker bezig, Augustus noemt men dan ook wespenmaand. Het is ook niet zo dat zijn aantal taant, De wesp was zeer nadrukkelijk aanwezig. Maar waarop ik nog steeds het antwoord mis: Hoe weet zo’n wesp dat het augustus is?…

Remouchamps Comblain au Pont komen de grotten met eeuwige tranen gebroken knotten gemergeld aan plafonds stille kraam van vledermuizen hang in spleten voor huizen rechte muren soms bekrast vroeg heilig betekend vochtig bij de tast wit schaars belicht boven koelt het bier zitje bij La Bonbonnière met een geulgezicht raakt zij aan de lier…

Ik peuter maar wat en ik mier aan gindse wilgen hangt mijn lier onbereikbaar voor de hand in 't bekende polderland.…

Waag ik eens de lier te slaan, Spoort mij plicht tot handlen aan; Schone Nimf! ontsta mij niet, Tooi mijn Leven en mijn Lied.…

Behalve tobben dansen snerpen over lieren, bollen joelend op de vlucht als ze aan de vallen plukt of te lang blijft dollen bij het trossen werpen. Zij meerde heel wat mindere schepen, praaide alleman: bent u verlosser Heer? Zonder mare breekt het leer onder haar wallen krakend van vertrouwen in open kepen.…

Tussen Maasland en De Lier ligt een veldje zo klein. Dat weet geen mens, dat is alleen maar van mij. Ik verwarm daar mijn lichaam in het prille zomerlicht. De wereld gaat open mijn ogen gaan dicht.…

onuitputtelijke bron voor mijn zusters, broeders en mij ik schep graag mijn eigen mythe dat staat een denker vrij, hoe een Venus herrijst en sterft door de hand van Midas dodelijk zijn gouden aanraking zelfs voor goden op haar sterfbed ontspringt uit één haar tranen Terpsichore, mijn moeder goud omlijst, schitterend, inspirerend haar lier…

Zonder vast patroon en vlaagsgewijs Zwelt een galm, steeds luider, polyfoon Verzonken gongklank, golvend monotoon In een gedurig monaurale wijs Zo daalt hij stapvoets en sluipenderwijs Met aan zijn lier zijn transparante plectrum In 't duister, schimmenrijk akoestisch spectrum Van Pluto's subterrane zielpaleis Marmer, steen en ijzer…

Nog op een oude Remington getikt Nog in de tijd van het carbonpapier Nog lang niet aan de wilgentak de lier Want zesentwintig pas en zeer verkwikt Wilt u meneer schreef je indien het schikt Eens kijken naar de vleugels van mijn dier Het is zeer edel en rijdt Jan Plezier Drinkt gerstenat als nectar, lacht en hikt Je was een jonge leraar…

Muziek der sferen pak uw lier en de auloi wij bespelen de natuur zingen van Panta Rhei zo de mens op zijn wereld is Helios beschijnt in grote genade Gaia, ontstaan uit aarde water lucht en vuur is gracieus genereus tezamen bieden zij Euriplates zijn jeugd hoe de liefde tussen ouders en kind bloeit hij, Euriplates…

gezichten heb toen niet goed op de centjes gepast troubadour leek mij wel wat met zang en dans de mens vermaken liedjes uit het hart die de pijn vervagen van de lange werkdag dagelijks langs herens wegen gaan in zon en regen staan de herberg met een warm bed waarvan de waardin ondeugend lacht in de stilte van de nacht ik heb de lier…

Maar er komt altijd een eind aan dat lied, en ik hang die aftandse lier aan de wilgen. 't Is tijd voor rozengeur tussen margrieten.…

kennissen zonder vrinden Een armoedig, eenzaam en miezerig bestaan Wat moet ik aan zonder jou mijn schone muze Ik smeek je kom naar hier en haal mij uit het dal Breng mij akkoorden voor een nieuwe etude En leidt mij naar zalen met een feestelijk bal Laat ons daar dan samen onze vriendschap vieren Bij muziek van violen, harpen en lieren…

. ------------------------------- uit: Duytse lier (1671)…

Laat d' ouderwetse dichter nog zijn lier Besnaren om het zonlicht te bezingen; Ons, jongren, wenken hoger, beter dingen Dan 't eeuwen reeds banale hemelvier. D' elektro-lampen, met de kracht van vier- Miljoenen kaarsen kunnen mededingen, Zou 'k menen, naar de lof der stervelingen, Die bidden uit 't elektrisch-kerkbrevier.…

Er resten geen aarzelingen of liëren noch oud zeer of stelligheid in de zinnen voor mij althans om ook nu leven te vieren en mezelf in alle toonaarden te beminnen. Niet uitgedacht, wel intens vermoeid van leven en uitgebreid belevend geven schenkt de nacht me hernieuwde pracht, fluistert het gewortelde : voel die kracht.…

Schone stem bij lier verwint nuchter verstand, vindt drukke stad, eenzame uithoeken. Zelfs planten, dieren en rotsen zoeken het spel, waarbij de koudste ziel ontbrandt. Aan onbekende, verloren klanken hebben de kunstenaars der vroegste tonen hun onwankelbare naam te danken.…

Ik, die met bossen ruis en, meisje, lach, Die zonnig vink en schem'rig nachtegaal, En tot nocturnes aai met manestraal Mijn lier, de hei, besnaard met herfstdraadrag, Ik, die uit orgel, zwart voor blauwe dag, Smijt over de aarde mijn donderchoraal - Jou koos ik, dat je op 't orgel van je taal Eert Brahman, mij en jou, ons beider Bach.…

Zo klonk ze nimmer nog me in 't oor, — Zo rein, zo roerend nooit, als hier 1k laat er Grisi's zangen voor, Manzoni's gulden lier. 't Is of dat vriendlijk spraakgeruis Me in toverdraden wart; 'k Zie beelden zweven, teer en kuis, Voel oude vreugden, zoete smart ....…