Alle inzendingen over lijden

Als leven lijden wordt de pijn niet meer te dragen de nacht steeds zwarter wordt en dagen vol met vragen Waarom dit leven mij niet geeft waaraan een ander wel plezier beleeft Als leven lijden wordt en je verdriet niet meer te dragen de eenzaamheid steeds erger wordt geen zin meer om te dragen waarom ik eigenlijk verder leef en een ander…

is geen tijd die meer spreekt dan het knarsen van mijn slenterige tred laat de dood mij nooit royeren maar spreek met stille gebaren ik kan het raken, de geur van bederf valt als plak van mijn tanden, het geel vertaalt slechts ouderdom en machtigt mijn verzinsels om zich tot globale waarheden te ontplooien er is geen grens die het lijden…

Mijn vroegere hoofd. Ik was zondig. En vroeger had ik nog een hoofd. Nu glijden mijn vingers de laatste jaren over iets anders op mijn hals. Ik heb geen gedachten meer in mijn hoofd. Dat is een verschrikkelijke straf. Hoewel ik iedereen weer liefheb. Een bed is door de voorzienigheid aan mij geschonken. Omdat mijn hoofd er niet meer is maar…

het was het einde van een droom en misschien zoals altijd bijna het begin van een andere? tussen drijven en zwemmen ontbreekt soms slechts de durf nog te verlangen hoe dan ook zouden verdriet en pijn onvoldoende moeten zijn om de gordijnen te sluiten op de klaarte van de dageraad hoopt men...…

Ik ben een kraakvis en ben mijn kraakbeen kwijt, is het mijn constitutie of de onverbiddelijke tijd die thans met scherpe tanden het merg uit mijn botten bijt ? Mijn liefste haalt haar schouders op, zo schamper en beschonken, houdt ze van losse eindjes en haar werk dat steeds blijft lonken. Ik breek in bij mijn moeder en neem laudanum…

Men was je al bijna Vergeten, visser aan Het kruis die zojuist De geest gegeven had Nadat je in je doodsstrijd Luid om je Vader geroepen had, En waarom jouw God, jouw Vader, Je toch verlaten had, dobbelden Soldaten om jouw kleding die jij Nu toch niet meer nodig had - Toen uit het niets de wereld Aardedonker werd en een Felle…

De doornen van ieders levensjaren wegen niet op tegen de doornenkroon van Christus maar beide vinden hun oplossing in de dood de volmaking van het menselijk leven en lijden maar bovenal in de verrijzenis tot een eeuwig leven door Jezus Christus de opgestane Heer zoon van de Vader: God En dat mag je vieren feestelijk op 1e Paasdag…

Middels revolte en re- volutie, liet het volk zich niet kennen niet langer meer die terreur 't Communistisch juk werd afgeschud Te lang die tirades doordrenkt met verderf van democratie Een uiteindelijk arme man in zijn echt surrealistische wereld Na iedere gedane handdruk met alcohol en een doekje Ceausescu's hand ontsmet Roemenië…

jou te bevrijden uit 67 jaren lang ernstig lijden?…

En er nog velen zijn die lijden.…

Andermans zware lasten dragen. Dat is wat een paashaas doet. Andermans eieren torsen. Eieren dragen is wat geen haan, van zijn langzalzeleven zal doen. Zelfs voor een Vrolijk Pasen niet. Zelfs niet wanneer een dode kip, voor al haar aardse zonden, uit een helse slachterij, was opgestaan.…

Dat leven lijden is, wist iedereen. Dat liefde lijden is , wist bijna iedereen. Dat leven liefde is, wist bijna niemand. Dat lijden, lijden is, dat wist iedereen. Toch zie je die levensvlam vervagen bij een lijdende.…

Voor een verkoopleider in Leiden was het leiden een lijden bij tijden; hij leidde en leed en nog altijd niet weet hij bij 't leiden het lijden te mijden.…

Voor een verkoopleider in Leiden was het leiden een lijden bij tijden; hij leidde en leed en nog altijd niet weet hij bij 't leiden het lijden te mijden.…

Lachend liet ik in het labyrint van liefde mij verleiden labiel en laconiek leidde dat mij tot lamlendig lijden later leerde latere liefde mij uit het lijden leiden gelouterd letsel van lang lijden is nu mijn levensles met levenslust laat ik mij door die laatste liefde leiden…

Het lijden is ondraaglijk het lijden is te zwaar ging nu alles maar vanzelf ging ze nu maar. Zo af en toe, zakt ze even weg komt telkens weer terug het lijden is ondraaglijk kwam de verlossing nu maar vlug.…

Als de dood voor het lijden Slapen gaat, Laat je leven dan voor mij Een weg van straten vermijden. Verfilm mij met ernst En beloop mij, een weg, Weg van lijden…

een woord dat hartstocht en lijden verbindt het verhaal van lijden van een mens de zin van zijn lijden eeuwenlang onderwerp van discussie met een hartstocht soms zo groot groter dan voor het leven zelf meer dan de mysterie van dit leven willen we weten over het mysterie van de dood de onvermijdelijke dood waar…

ik wil niet herinnert worden na mijn crematie en ook geen urn tijdens mijn leven waren mensen mij al vergeten, al lang vergeten dus ik wil niet herinnert worden na mijn dood, na mijn verlijden na mijn overlijden, na mijn lijden want vergeten zijn doet pijn, zeer doet grote pijn, doet lijden, doet levenspijn lijden dus ik wil niet…

Ik ben bedroefd als mensen moeten lijden en geen uitkomst zien, waardoor ze overlijden... Mijn lijden verbleekt, bij, hoe anderen moeten lijden Míjn pijn verzacht, als ik anderen zo zie strijden Maar ooit zal de zon, door de wolkenmassa heen, U door zijn stralen een nieuwe weg bereiden...…

in mijn toestand van half beschonken zijn zie ik mensen dansen praten lachen de muziek klinkt luid door de verkeerd belichte ruimte obers rennen af en aan niemand stoort zich eraan een paartje danst op de te kleine dansvloer bewegingen vol sensualiteit en lust niemand stoort zich eraan ogen sprekend zuiver half gesloten het…

dat ik maar gewoon vasthoud en ik lijd aangemeten soms is het zwaar en zwaar om het te weten…

Zoals het lijden niet is te Vermijden, het is gegeven, zo voel Ik een verdriet dat als een spoel uit Een machine in mij losschiet: ik dacht Nooit aan de weg, ik dacht aan het doel. Als ik trappenhuizen van flatgebouwen Zag, die als verlichte ritsen in een Onzichtbare jas gestoken stonden In de nacht, dan waren het ritsen die Ik opentrok.…

glitters in een aardedonker buiten de greep van vorst op beslagen ruiten het krakend passeren van hen die kou moeten trotseren warm knettert het vuur in uren die in stroperige traagheid verlopen scherts en lach houden de ogen nog open de wereld wacht in langzaam verglijden naar weer een geboorte van god of toch op het apocalyptisch lijden…

Hij die, na een langdurig lijden, Tot grote welstand is geraakt, Zal onbevreesd de dood verbeiden, Die straks de ban des levens slaakt. Want hem is duidelijk geworden, Dat ook het hoogste goed op aard’ Gedoemd is steeds weer te verworden, Elk naar zijn eigen, vege aard.…

Vergane dagen bouwden toekomst Zag, voelde en verlangde ik Nu sta ik hier, jij daar Verder weg dan voor je in mijn leven kwam verstreken dagen vlochten idealen dacht, hoopte en verlangde ik Nu sta ik hier, jij daar Verder weg dan voor je in mijn leven kwam Voorbije dagen spiegelen toekomst Denk, hoop en verlang ik Kom jij hier, kom ik…

Geluk schijnt het einde van een dichter te zijn Dus ongeluk is een dichter z'n welzijn Ik wens mijzelf het slechtste toe en moge ik niet rein zijn Want ik vind dichten uitermate fijn…

Wij mensen hebben het moeilijk met het lijden Helaas zullen we dit nooit kunnen vermijden En hebben er moeite mee om dit te beseffen. Toch mogen we op Gods liefde vertrouwen In alle omstandigheden van ons leven Wil Hij ons sterkte en bijstand geven Hij is onze rots, op Hem kunnen we bouwen.…

Op een zonnige dag in maart zit je ontspannen uit de wind tot je een grassprietje ontwaart dat brutaal tussen de tegels zich als rechthebbende openbaart Die tegels heb ik vorig jaar vast aaneen gelegd juist om te voorkomen dat onkruid zich daar hecht Eén rukje, maar het haartje blijft Nu houdt het sprietje voeling en groeit tot m’n…

Een deel ervan loopt ziekenhuizen plat, Die hebben elke ingreep wel gehad, Dat zijn die lui met onderliggend lijden. Die staan alvast met een been in het graf, Corona maakt wat graag het klusje wel af.…