Alle inzendingen over lijkt eenvoudig

Wat noemt u kwetsbaar? Noemt u het: 'een handicap' ? Spreekt u het uit, als stigmatiserend... of zelfs: in het érgste geval veroordelend! Is niet degene... die niet kan ómgaan met een kwetsbare getraumatiseerde ziel... érg oneerbaar? De kwetsbare ziel is weerbaar!…

Zo'n Solex heeft een eitje die het kind vol vervult; kent in tweetakt en technisch kunnen de eenvoud die het kinderleven verguldt.…

Soms weeet ik echt niet meer wat ik zou zeggen omdat het leven zo eenvoudig lijkt, omdat een glimlach zoveel uit kan leggen, veel meer dan ooit uit dure woorden blijkt, maar zonder woorden is het ook vlug donker, we zijn toch mensen met een taal, een lied, en sterren met hun hemelsbreed geflonker zij kennen toch de mensenwoorden niet.…

tamelijk “ slopend “ en lijkt het doel onduidelijk tijdens een onvoorspelbare reis…

alleen wij kennen die vergulden momenten waarin de waarheid spreekt in alle eenvoud het lijkt op een uitzondering, tijdens een eeuwige lente waarin liefde haar verbindend licht ontvouwt en jij spreekt de woorden, die nimmer vergaan die door de hemel blijken te worden verzegeld maar wel, precies op tijd, op aardse wijze geregeld zo mag er voor…

Ik droomde over twee abri’s vannacht Bij één stond ik, een jong politicus Na lijdzaam wachten plots een groene bus O wee, de buschauffeur was Dries van Agt Hij sprak: ‘Gij schrokt, kunt gij mij niet verdragen? Och vrind, ge boft, ginds stopt Maxime Verhagen!’…

Bewijs van afgedraaid verleden, verbannen op schreden tot de zolder, verslaat de grammofoon de kolder, van oude blijdschap in treurige toon, zwijgt de doorgezaagde boodschap en gekraste trappen van de tijd, gekerfde groeven in geschonden staat, zwart geverfd in geperst vinyl, draaft en zwoegt door in ziel en zaligheid, vergrijsd,…

werpen hun lichtend teken, en schaduwen de monden snoert, van wie het gezicht niet plooit, blijft in gebreke in de spotlight van het bestaan, lazen de half gevulde glazen in beider ogen, om die te laten staan, van onszelf vervuld, waarin we de liefde hebben voorgelogen, met de stad als kussen, om de smarten op te rapen, lijkt…

Help! (Epistemologietje) Wie ontvouwt de wereld? Hoe heet dat vogeltje met dat rode borstje? Of is het geel? Waarom is er geen ondertiteling? Laat mij erin! (Dit is de negenennegentigste inzending ...)…

Maar wat doe ik vandaag nog in de sneeuw, morgen lijkt nog steeds een eeuw met de nacht nog voor de voeten. Op het laatste uur geoogst, dat beleef ik als een troost, waarvoor de winter zal moeten boeten en de dichter in de taal herleeft.…

ik zie, ik zie wat jij niet ziet het is groen en het beweegt het slaapt niet onttrekt zich aan tastbaarheid holt achter blinde feiten, schuilt in laaghangende schemer oogst aanmaningen en onbetaalde rekeningen ergens lijkt bloed te stoppen met stromen aan verjaarde zonden voorbij zou het zo eenvoudig zijn is er droogte na het avondeten…

Letters dwalen over lakenvelden waar mijn gemis als liefde is en haar afwezigheid als de zee omdat het waaien soms oneindig lijkt en komt ze terug, dan zijn we samen in bed met de meest innige liefde liederlijk in de eenvoudige vorm van lusten zo onstuimig als kusten waar ik mijn letters laat verdwalen totdat zij verdwijnt in de annalen…

Een kribbe was Zijn “huis” Maar toch was Hij God gelijk Was bij de eenvoudigen thuis En vond de mensen belangrijk. Eenvoud was Zijn kenmerk Maar toch almachtig groot Hij deed Zijn verlossend werk En redde mensen uit de dood.…

Twee bewuste volle manen verder het borrelt sporadisch Het raakt me wanneer ik einden loop mezelf herken in eenvoud of rechtop lopen zo overdreven lijkt en sfeeromschrijvingen vergetel als donker in een nacht onmachtig enkel een schampere toon teweegbrengen Variaties op het thema blijven leegtes barokke spinsels zonder eeuwigheidswaarde…

raad niet mijn gedachten als ik naar buiten tuur vaak is het ook voor mij wachten zwijgen lijkt dan mijn beste buur overbruggen van diepte naar een heldere klank is meestentijds afhankelijk van een onzichtbare kracht meestal wordt het beheerst door eenvoud op zoek naar macht of chaos die door aderen jaagt en hard wil vertalen naar…

Helder, fris water uit de kraan! Eerlijk vlees van grazig rund. Vermicelli, wortels en prei. Een paar bosuitjes natuurlijk. Peterselie en een snuifje zout. Tuingroenten in oma's pannetje. Blauwe vlammetjes dansen onder de pan. Malse soepballetjes laat ik zwemmen. Prettige vetoogjes komen bovendrijven. De geur van mijn jeugd stijgt op. Mijn…

De herders, de eenvoudigen, zij hebben 't lied verstaan en zijn met vreugde in hun hart heel vroeg op weg gegaan. De kinderen en de wijzen ook, herkennen zich in 't lied en weten diep vanbinnen: alleen het hart dat ziet wat ogen blijft verborgen. Wat dwaas lijkt voor de macht, dat is pas echt van waarde en schittert in de nacht.…

nog dichterbij en mijn vlam zal de eenvoud tonen in de kaars waarin alles is ontwaakt, deze dag leeft in herinnering en sterft telkens in de nabijheid van de gloed van zijn aanwezigheid niets zal verdwijnen al lijkt de vorm zich vast te bijten in werkelijkheden zonder naam, rouwranden en korstige wonden zijn als het getij, de maan…

voor ik het vergeet wil ik ook nog even zeggen dat cabaret zo eenvoudig lijkt het is ook een soort van geheugentraining waar hadden we het nou precies over?…

verwoord de waarheid middels de complexiteit van eenvoud…

een gewone groet of mag het ook een hoofse buiging zijn uit een flamboyant verleden het heden vindt dat vast en zeker overdreven eenvoud is al druk genoeg iets van jezelf laten zien met zwier in warme lichaamstaal lijkt vaak normaal maar de realiteit van dit gebaar krijgt zelden een verrast onthaal het is alleen het schermpje met…

Er worden geen vragen gesteld geen suggesties gewekt, er wordt niet geveegd maar gestreeld eerst worden stammen van bomen gescheiden dan bladeren van scherven, pluisjes van stof de eenvoudige gebaren boezemen iets in waar het klaar is, lijkt nog niets begonnen intussen vertrokken de sprokkelaars vanzelf boog het zoekteam…

er was warmte frisse vlagen dansten kleuren om de eenheid van binnen met buiten te laten zien we wolkten substantie zonder gewicht lach en plezier eigenden gezicht in komend herkennen bij het nieuwe spel van communicatie zonder aardse zintuigen dat ons in eenvoudige algoritmes werd geschonken als eigen leven lijkt ingewikkeld…

Die nimmer naar zijn materie gemeten de eenvoud van de menselijke tongval overwon. Eenvoud kan soms sprakeloos zijn; maar tegelijkertijd effectief. Het heeft niet nodig wat aan grootspraak lijdt. Het heeft woordeloos het leven lief.…

Meisje in al Je eenvoud Zorgvuldig door De Eeuwige uitverkoren Krijgt een boodschap Die te groot is Om in een keer Te bevatten - Je buigt je hoofd Voor het grote licht Dat komen zal, en Stemt in al Je eenvoud in Met woorden die Groter zijn dan jezelf…

Een heerlijk moment om verbonden te zijn, in eenvoud en intens gelukkig … Meer moet dat niet zijn.…

Nooit zal ik je vasthouden Je verleidelijke mond kussen Nooit zal ik je kunnen aanraken Je ontstuimig mogen beminnen Nooit zal ik je leven binnen gaan Je passie mogen smaken Nooit zal ik je leren kennen Je heerlijke geur mogen ruiken Waarom lijkt het zo eenvoudig Maar is die afstand zó ver Waarom mag onze liefde niet leven En onze harten…

Nee, ons vergeven is gebrekkig en vergeten kunnen wij nooit ook al lijkt het zo eenvoudig het werkelijk vergeven én vergeten wordt alleen door God voltooid.…

Al lijkt het of zijn kan slechts vreugde giet, dat is niet zo, ook hij kent zijn verdriet.…

om het meisje te laten spelen met de zon op het water zo eenvoudig, zelfs 's nachts…