Alle inzendingen over maanden

het ging je iets te snel Ik doe het echter uit liefde maar ja dat weet je wel Ik wil je niet teveel pushen maar ik ben erg enthousiast Ik wil je steeds overtuigen en haal alles uit de kast Pas als ik zeker ben van jou zal ik pas wat rustiger zijn Je zegt dat je zeker bent en dat vind ik heel fijn Maar je twijfels al die maanden…

Je komt er telkens bovenop na weken, maanden, soms een jaar. dan ben je van de pijn zo moe geworden dat je denkt; bekijk het maar. Maar ook die erge momenten van pijn, en daarbij je verdriet. Dan blijf je steeds weer vechten met altijd die aanwezige lach en een traan die niemand ziet.…

Ik klim weer uit de nevel zoals vanmorgen toen ik verdwaalde in mijn slaap; de nacht – jaloers op wil en wezen – maande mij tot doodstil zwart. Roerloos werd ik als plant gerukt uit droom en horizon. Het snakken naar het licht maakte weerloos, een donkere wolk in een bodemloze leegte.…

Toen dan ook na maanden verslaafd een zwerver aanbelde: "Ha Moempie, daar zijn we weer", sprak zij: 'Krijg je kleren - ik heb nu een Heer en geen boodschap aan jou en geen Bijstand meer !'…

je ligt zo stil en veel te diep te slapen iets schreeuwt in mij het is al laat sta op een arts staat daar zijn moed bijeen te rapen het is al tijd hij neemt jouw hartenklop en straks zal hij het aan een ander geven het eerste dat ik hoorde van mijn kind nu zal jij in de dood nog verder leven en ik ga zoeken totdat ik het vind en als er maanden…

Telkens was er ergens iets, waardoor het er weer was Zoals in de winkel (die keer toen op de fiets) Zat het onzichtbaar in mijn tas Zo leken maanden weken en dagen verstreken Met Verlangen aan mijn zij Totdat het eindelijk iets zei Maar ik hoorde het niet En weg was Verlangen Zachte echo’s zeggen het nog na ‘Ik ben alles wat je waarlijk…

Een maand wordt een week, oneindig een jaar, van herfst naar herfst is slechts één handgebaar, dat het vuur tot in de brandstapel leidt: bladeren zeggen niets, gelukkig maar.…

Zoekend naar mijn gewicht op schaal Lukt het niet de hoeveelheid te zien Mijn omvang is te dik mijn kin te vet Hoe ik ook vooroverbuig het is banaal Wederom overtuigd begon ik te lijnen Het schimpen en het schampen moe Blikken die ik heb moeten ondergaan In de slanke pikorde helemaal onderaan Nu vele maanden later van ziek zijn en zelfbedrog…

deze wijk in onze buurt haar gehavende gevels voor de kleine huiskamers, waar lampen al eens durven flakkeren tegen het einde van de maand het aanvankelijk gevulde schap haar nerven stoffig laat aanschouwen hier kennen we elkaar nog bij de voornaam, de relatie tussen wie en waar en hoe in uitgeleefde gesprekken op de hoek, het plein,…

Plus een maand. En een jaar. Evenwicht verliest. Spaanders plus spaanders en spaanders. Ze vallen hun tijd ver vooruit. Geruimd heb ik, gerommeld en geveegd. Nu rusten mijn schouders gelaten. Wat kan ik nog doen? Wat wil ik vandaag? Die éne dag, dat is mijn vraag.…

jij hebt mij de tijd doen vergeten laten weten wat er echt belangrijk is uren in cijfers zelfs dagen en maanden hangen hun bagage aan wijzers een klok die gaat nooit even stilstaat voor pauze of rust zelfs de kus is gehaast maar jij bent zelf de balans waar alles om draait die glanst van belang zonder verleden de toekomst ongewis…

Je deed het moeiteloos, je was al continenten ver, voordat ik je ging missen, te gretig ingehaald, te veel gevergd, jij was alweer een klip voorbij, wuivend, leek zorgeloos, keek vanuit je hoge plaats op mij neer, ik maande je stil te blijven staan, wat je beantwoordde met nieuwe vragen zonder een stap te vertragen, verkoos je de…

veel dagen maanden jaren gingen voorbij sinds je voor het laatst fluisterde welterusten schat jouw kant van het bed leeg en koud en onbeslapen alsof je me nooit vurig bemind en met passie in je armen genomen had het leven is anders zo zonder jou ik red me wel laveer tussen euforie van dromen of de harde werkelijkheid elke morgen…

Met al ik ben heb ik je negen maanden binnenin gedragen mijn kind uit liefde ben je verwekt en zo ook op de wereld gezet mijn kind beloofd je te beschermen je alles te geven wat ik bezit genoot ik dagelijks van je ontwikkeling hoe je mij zienderogen steeds minder nodig had tot die ene dag de grond onder mijn voeten wegvaagde waardoor ik…

Zij werden tot warmste maanden, maar zonder warme handen. Bloederige moederkoek als peperkoek met boter op een bordje. Op straat ligt daar een stervend kind, dat in de blinde woede zijn hart vergat in de schaduw van beschaafdheid.…

Hij werd al zes maanden ingesloten Hield in zijn proces een betoog vol vuur De zielenknijper sprak hem slechts een uur Zal nu een jaar worden platgespoten Het was ongetwijfeld een forse deuk Maar van zo'n verhaal krijg ik toch wat jeuk ...Erwin Lensink gooide een waxinelichthouder tegen de gouden koets.…

neem nu dit jaar de lente alles schiet een maand vroeger op dan voorheen. na één nacht pronken de jonge linden vol lentegroen om zich heen. amper is het halfvasten en het geel van de paasbloemen verdween. half april overal geuren de meiklokjes en lokken bijen en mensen in bosjes bijeen.…

nu en van de eeuwigheid Bij elkaar gebracht in de tijd ----------------------------------------------- In Memoriam Kees-Jan Dusseljee die in nieuwjaarsnacht door een eigen gemaakte vuurwerkbom om het leven kwam op de jongerenhangplek naast de gereformeerde kerk Tegen de achtermuur van de boerderij schuin tegenover de kerk stond al maanden…

Zuinigheid baart overvloed; Soberheid maakt zuiver bloed; Volle magen, lege kasten; Maanden smullen, jaren vasten; Pronk van kleren, arm van goed! Daarom is: een cent, bespaard, 't Winnen van een gulden waard' Wie zijn reek'ning goed kan sluiten Baat het binnenshuis en buiten — In de Hemel als op Aard'!…

je heel dichtbij zou het woensdag of zaterdag zijn zal de zon schijnen of de regen plenzen bij jouw terugkeer doet dat er niets toe dan jubelt alles en branden er veel kaarsen het mag dus ook ´s nachts zijn geen enkel probleem, ik zal niet slapen met open armen ontvang ik je samen zijn we dan weer één, als voorheen waren het dagen, maanden…

Het duurt wel twee maanden voordat ik niet langer, wanneer ik de woonkamer in loop, denk: Lieke. Nu ruik ik mijn huis en de bank niet meer. --------------------------------------------- uit: Wat ik met de sleutel moet (2011)…

O maand van preek en psalmgezang! O gloriemaand der vromen! December: duurt gij maandenlang? Zal ’t nieuwe jaar ooit komen? Ik ben door uw bekeringsdrang Zo in de zeik genomen Dat in mijn bangste dromen Ik u zelfs bied de and’re wang. December: duurt gij maandenlang? Zal ’t nieuwe jaar ooit komen?…

handjes zo grijpbaar je voetjes zo speels je zoektocht al klaar Zo aanwezig zo blij zo dankbaar zo vrij Je hebt geluk er zijn er veel die om je geven knuffels, liefde en aandacht een prachtig leven Wordt maar een stoere vent iemand om trots op te zijn iemand om van te houden of je nu groot bent of nog klein Onze kleinzoon pas 9 maanden…

zwerft, Schichtig bewegend over Het kale, koude beton Waaruit alle leven verdwenen is, Maar waar hij geacht wordt Het zijne weer op te pakken - Op weg naar die ene deur Waar zijn Vriend de behandelaar Kantoor houdt, en waar hij Verslag moet doen van zijn Behandeling: meer dan een zin Wil hem niet te binnen schieten: Al die maanden…

En dat weer alles kleur krijgt in het licht, dat zoveel maanden haast leek opgeborgen en dat de mensen groeten, ook al zijn er zorgen, ze voelen zich tot vreugde weer verplicht.…

Niets met uren maanden jaren. Met verleden en met toekomst. Alles verandert helemaal NU. In NU en in alle eeuwigheid. Mensen wachten op voldoening. Wachten op geluk dat nu niet is. Geluk moet wachten, groeien. Geluk dat later komen moet. Datgene wat ik nu nog mis. Gelukkig wachten momenten nooit. Het NU trilt zinvol in al wat leeft.…

Dat na enige maanden van schijndood het herschapen genot van een paradijselijke tuin zal zijn. Voor al diegenen die nog iets van het leven lusten en eerst genieten voordat ze gaan rusten.…

de vuilnisbelten van Johannesburg deelden we soep en brood met tranen in de ogen een kindmoeder die straks nieuw leven zal gaan geven zit daar tussen de troep met haar schoenen in de dood en ik dacht mijn God waar ben Jij dan hier gebleven ze wrijft trots over haar buik hoe lang nog vroeg ik haar bewogen nog een maand…

het overweldigende één zijn met de wereld in muziek de tomeloze kracht van vreugde de stilte van verdriet het lijden medelijden was er even niet verdoven dichtgooien van kloven gelijkmatigheid geeft geen gevoelens prijs het rustige gekabbel van maanden jaren waardeloos gebabbel geen geruzie geen partij ik was er niet…

Een lange maand 10 graden vorst en lekker zon Een 11 stedentocht die weer begon. We zowaarlijk weer eens horen: “It Sil Heve” of eh "It Giet Oan !" Voor Ljouwert, Culturele Hoofdstad nu dit jaar, een kers op de taart. En zitten we, voor je het weet en al met al, toch maar weer lekker, dik in maart !…